استاد فریدون شهبازیان درگذشت

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، فریدون شهبازیان که اخیرا به دلیل مشکلات تنفسی در بیمارستان بستری بود، امروز ۲۲ دی‌ماه به دلیل مشکلات حاد تنفسی دار فانی را وداع گفت.

فریدون شهبازیان ۲۱ خردادِ ۱۳۲۱ در خیابان فخر رازی محله دانشگاه تهران متولد شد. با تشویق و راهنمایی پدرش حسین شهبازیان، به موسیقی گرایش پیدا کرد و در هنرستان عالی موسیقی به تحصیل موسیقی و فراگیری ساز ویلن پرداخت. نخستین معلم ویلن او عطاالله خادم میثاق بود که پس از چندی او را به معلم روسی خود سرژ خوتسیف معرفی کرد.

وی تا پایان دوره ابتدایی نزد خوتسیف آموزش دید. پس از آن فراگیری ویلن را تا اخذ دیپلم نوازندگی این ساز، در کلاس‌های شبانه «لوئیجی پاساناری» که در آن زمان کنسرت‌مایستر ارکستر سمفونیک تهران بود ادامه داد. وی در ۱۷ سالگی به عضویت ارکستر سمفونیک تهران به رهبری حشمت سنجری درآمد پس از آن همکاری خود را با ارکستر گل‌های رادیو آغاز کرد. در آن هنگام ارکستر گل‌ها به رهبری روح‌الله خالقی و پس از او جواد معروفی فعالیت می‌کرد. در سال ۱۳۴۵رهبر گروه کر و ارکستر سمفونیک رادیو شد.

فریدون شهبازیان از مهر ماه ۱۳۹۵ تا فروردین ماه ۱۳۹۸چوب رهبری ارکستر ملی ایران را در دست داشت. شهبازیان پس از استعفا از مدیریت هنری و رهبری دائم ارکستر ملی ایران، به عنوان مشاور موسیقی بنیاد رودکی منصوب شد که در ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ از این سمت نیز کناره‌گیری کرد.

زندگی (اصغر هاشمی ۱۳۷۶)، هیوا (رسول ملاقی پور ۱۳۷۷)، چرخ (غلامرضا رمضانی ۱۳۷۷)، عروس رومشکان (ناصر غلامرضایی) شام آخر، آرزوهای زمین (وحید موساییان ۱۳۸۰)، خاموشی دریا (وحید موساییان)، تنهایی باد (وحید موساییان)، معصومیت از دست رفته (داوود میرباقری ۱۳۸۲)، خانه روشن (وحید موساییان ۱۳۸۴)، گوشواره (وحید موساییان)، مستند سرزمین گمشده (وحید موساییان ۱۳۸۵)، مستند سمفونی ایران (وحید موساییان ۱۳۸۵)، اخراجی‌ها (مسعود ده نمکی ۱۳۸۵)، گلچره (وحید موساییان ۱۳۸۹)، فرزند چهارم (وحید موساییان ۱۳۹۱)، قشنگ و فرنگ (وحید موساییان) برخی از آثاری هستند که شهبازیان آهنگسازی آن را بر عهده داشته است.