جهانگیر درویش معمار برجسته ایرانی که بود؟ | فرزند یکی از مبارزان تأثیرگذار نهضت جنگل را بهتر بشناسید

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا  «جهانگیر درویش»، طراح و معمار ایرانی، ۶ آذر و در ۹۱سالگی درگذشت. او متولد سال ۱۳۱۲ بود و به دلیل کهولت سن درگذشت.

به نوشته ایسنا، پدر او سعداله خان درویش از مبارزان تأثیرگذار نهضت جنگل بود. دوره متوسطه را در دبیرستان‌های البرز و هدف با نمره‌های ممتاز گذراند. او دوره مقدماتی دوساله معماری را از سال ۱۳۳۴ تا ۱۳۳۶ در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به پایان رساند. سپس برای ادامه تحصیل در رشته معماری به ایتالیا رفته و کارشناسی ارشد خود را از دانشکده معماری شهر رم ایتالیا گرفت. دوره دکترا را نیز در سال ۱۳۴۱ در دانشگاه پلی‌تکنیک شهر تورین ایتالیا به پایان رساند.

فعالیت حرفه‌ای درویش از سال ۱۳۴۱ در ایتالیا، ایران و آمریکا در این رشته آغاز شد. در سال ۱۳۴۴ درویش مؤسسه معماری درویش را در تهران و در سال ۱۳۶۲ «مؤسسه معماری دکتر درویش» را در ایتالیا تأسیس کرد. او معمار استادیوم تختی و طراح نقشه موزه ایران درودی است. از پروژه‌های معروف او می‌توان از انستیتوی ملی آموزش در مازندران، مرکز رادیو تلویزیون‌های تهران، بندرعباس، شیراز، ارومیه و تبریز، ورزشگاه تختی تهران، ساختمان مرسدس بنز در تورین، بازآفرینی مرکز خرید هوستون، پنج ساختمان فروش اتومبیل برای برندهای کرایسلر، مزدا، تویوتا، رنو، جیپ نام برد.

یکی از مهم‌ترین یادگارهای او، ساخت ورزشگاه تختی در سال ۱۳۴۵ بود. این ورزشگاه که در قسمت شرق تهران قرار دارد، نخستین مجموعه‌ای است که برای پوشش وسیع آن از سیستم کابلی استفاده شده است.

او پیش‌تر در گفت‌وگویی با ایسنا درباره تفاوت‌های این ورزشگاه و چگونگی ساختن آن گفته بود: «فرح دیبا از طریق مجله‌ها متوجه حضورم در ایران شد. پیگیری کرده بود تا ترتیب این ملاقات داده شد. البته خیلی هم اصرار کرد که من برای زندگی به ایران بازگردم و در کشور خودم کار کنم، زیرا مملکت به ما نیاز دارد. تربیت بدنی نیز به من مأموریت داد که خودم زمین ساخت ورزشگاه را انتخاب کنم که سند زمین آن را نیز رایگان گرفتم. مقداری از این زمین را پروفسور عَلَم که طبیب برجسته‌ای بود و بخش دیگر آن را هم از هم‌وطنان زرتشتی گرفتیم. من تعارف ندارم و حرف‌هایم را رک‌وراست می‌گویم. تختی خاصیتی دارد که هیچ‌کدام از استادیوم‌های دیگر ندارند. سه راه جدا برای جایگاه مخصوص ورزشکاران و مردم برای آن در نظر گرفته شد. حتی بازیکنان تیم‌های مختلف که از درهای شمال و جنوب می‌آیند، می‌توانند از طریق یک راه زیرزمینی تا زمانی که وارد زمین می‌شوند، یکدیگر را ملاقات نکنند.

همچنین کسی که می‌خواهد وارد جایگاه ویژه تماشاگران شود، از طریق رَمپ پشت استادیوم و به وسیله هلی‌کوپتر از ارتفاع هشت متر راهی برای رسیدن به جایگاه مخصوص در نظر گرفته شده است. طرح این استادیوم برمبنای دو سهمی است که تقارن یک سهمی رو به بالا و تقارن سهمی دیگری که بتنی است رو به پایین قرار دارد. از اتصال دو سهمی متنافر چنین نیرویی ایجاد می‌شود. این ورزشگاه به صورت کابل است و تصمیم گرفتم ستون‌های این استادیوم بیرون از آن و جلوی چشم نباشد؛ البته خاصیت‌های دیگری هم دارد. تمام نور روی کابل است. به دلیل موقعیتی که دارد یک‌سوم پروژکتورهای استادیوم‌های دیگر نصب شده درحالی‌که روشنایی آن به اندازه استادیوم‌های دیگر است‌». یاد و نامش گرامی.