آخرین گزارش واشنگتن پست از انتخابات ۹۲

به گزارش گروه بین الملل دیارمیرزا :چشم‌انداز سیاسی ایران در خلال دور دوم و نهایی، آقای محمود احمدی‌نژاد( رئیس‌جمهور جنجالی) به طور فزاینده‌ای به چند شاخه تقسیم شده است؛ اما از آن‌جا که مجموعه متفاوتی از کاندیداها برای جایگزینی وی شکل گرفته‌اند، به نظر می‌رسد که تقریباً تمامی رقبا در یک چیز مشترک هستند: حمله به میراث این رئیس‌جمهور.
برنده احتمالی انتخابات ماه ژوئن و مذاکرات مربوط به فعالیت هسته‌ای ایران، تأثیر مستقیم خواهد گذاشت؛ موضوعی که برای ایالات متحده بسیار حائز اهمیت است. گرچه در ایران مهم‌ترین مسأله انتخابات، وضعیت اقتصادی است و حدوداً ۲۰ کاندید ریاست جمهوری اعلام کرده‌اند که وضعیت اقتصادی کشور در دوران آقای احمدی‌نژاد به سبب تحریم‌های بین‌المللی شدیداً صدمه دیده است؛ اما به عقیده برخی، انتخابات قبلاً قابل رقابت بود، بیشتر به این علت که کاندیداها باید توسط شورای نگهبان ایران، تأیید شوند.

انتظار می‌رود احزاب راست سنتی ایران موسوم به اصولگرایان که وفادار به اصل جمهوری اسلامی هستند، بیشترین تعداد کاندیداها را در بر بگیرند؛ اما در عوض یک عرصه رقابتی محدود به اصولگرایان که زمانی آقای احمدی‌نژاد را در صف خود دانسته، اکنون تهدیدی برای خود تلقی می‌کنند، به نظر می‌رسد تعدادی از کاندیداها که به عقیده بسیاری از کارشناسان به خاطر ترس از رد صلاحیت شدن در این رقابت شرکت نمی‌کنند، پا پیش گذاشته‌اند.
ظاهراً اصلاح‌طلبان که در خلال دوران هشت ساله رئیس‌جمهور سابق، محمد خاتمی، منافع و پیشرفت‌های اجتماعی مختصری ایجاد کرده و روابط خارجی را بهبود بخشیده و در دولت کنونی کمرنگ شدند، در حال صف‌آرایی در برابر رئیس‌جمهور هستند.
یکی از آنها، حسن روحانی، مذاکره‌کننده ارشد هسته‌ای ایران در دوران خاتمی است که روز پنجشنبه کاندیداتوری خود را اعلام کرد. ورود آقای روحانی، از روحانیون و یکی از معدود صداهای میانه‌رویی که در نظام حاکم ایران هنوز برجسته و صاحب نام است، احتمال کاندیداتوری مجدد خاتمی و علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس‌جمهور سابق را که هر دو متحد روحانی تلقی شده و گمان حضور مجدد آنها در این عرصه رقابتی می‌رفت را ضعیف جلو داده است. سه تن از اعضای اصولگرای سابق کابینه آقای احمدی‌نژاد، از جمله منوچهر متکی، وزیر سابق خارج هم از کاندیداتوری خود خبر داده و ضمناً در یک سکوی ضد آقای احمدی‌نژادی قرار گرفته‌اند.
اصولگرایان جبهه پایداری به رهبری آیت‌الله مصباح یزدی که مدت‌ها از پروپاقرص‌ترین حامیان آقای احمدی‌نژاد تلقی می‌شد؛ اما اکنون از مهم‌ترین منتقدان وی محسوب می‌شود، هنوز اعلام کاندیداتوری نکرده؛ اما انتظار می‌رود به زودی این کار را انجام دهد.
بسیاری از کاندیداها با انتشار شعارهایی چون «پیشرفت و عدالت»، «پیروزی صداقت و درستی به ثروت و قدرت» و «دولت اخلاقیات» میلیون‌ها ایرانی را هدف قرار داده‌اند و عقیده دارند دوران ریاست جمهوری آقای احمدی‌نژاد، دوره سوءمدیریت اقتصادی در سیستم بانکداری و سیاست غلط خارجی بود که موجب انزوای بسیار ایران از جامعه بین‌الملل گردید.
در مقابل تیم آقای احمدی‌نژاد ـ که تاکنون دو کاندیدا وارد میدان کرده است ـ شعار «زنده‌باد بهار» را اتخاذ کرده، عبارتی که به اشکال مختلف در راستای حفظ جناح وی بر سر قدرت تلقی شده و اشاره‌ای است به جنبش‌هایی که در دنیای اعراب رژیم‌هایشان را به چالش کشیده و آنها را سرنگون کردند.
همواره یک فصل انتخاباتی پرشور و هیجان با حضور بالای شرکت‌کنندگان، اولویت مهم ایران بوده، زیرا به عقیده آنها حضور بالا نشانه حمایت همگانی از نظام‌ است؛ اما یک نگرانی عمده اصولگرایان این است که احتمالاً حضور بالای مردم به خاطر حمایت از رقبا و مخالفان آنها باشد.
براساس محاسبات رسمی انتخابات سال ۲۰۰۹، دو نامزد اصلاح‌طلب شرکت‌کننده در انتخابات آن سال، بیش از یک سوم آرا را از آن خود کرده بودند. گرچه حامیان آنها و ناظران بین‌المللی ادعا دارند که جمع کل آرا بسیار بیشتر بوده و اغلب بر این عقیده‌اند که بعید است حامیان اصلاح‌طلبان به هیچ‌یک از کاندیداهای اصولگرایی رأی بدهند که طرفدار سیاست‌های اجتماعی اصولگرا منشأ گرفته از قانون قرآنی هستند و این موضوع می‌تواند موقعیتی برای یک کاندیدا اصلاح‌طلب دیگر یا کسی که از حمایت آقای احمدی‌نژاد برخوردار بوده و حوزه‌اش به نام یک موضع ملی‌گرایانه‌تر از شعارهای اسلامی فاصله گرفته، به وجود آورد؛ اما برخی از اصلاح‌طلبان می‌گویند، حامیان‌شان نباید فریب تغییرات ظاهری دولت کنونی در ابلاغ پیام‌شان را بخورند.
این هفته داریوش قنبری، از نمایندگان سابق به انتقاد از دولت کنونی و نیز اصولگرایان پرداخته و به یک وب‌سایت خبری برجسته ایرانی گفت: «مساله این است که نمی‌توان مشکلات کنونی‌مان را که جدی هم هست صرفاً به گردن آقای احمدی‌نژاد و گروهش انداخت؛ زیرا هم آنها و هم اصولگرایانی که زمانی حامی آقای احمدی‌نژاد بوده و اکنون منتقدش هستند، مسؤولند.»
از آن‌جا که تاکنون اصولگرایان بیشترین کاندیداها را معرفی کرده‌اند، به احتمال زیاد راه پیروزی آنها در مقابل یک اصلاح‌طلب یا یکی از متحدان آقای احمدی‌نژاد بازتر است.
این هفته آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی از روحانیون برجسته اصولگرا در مصاحبه‌ای با خبرگزاری فارس اظهار داشت: «توزیع رأی‌ها میان کاندیداها به شکست ما منجر خواهد شد. نتیجه اختلاف میان افراد وفادار به انقلاب شکست خواهد بود.»
در میان این وفاداران به انقلاب، از دو ائتلاف، بیشتر تهدیدی برای تضعیف آرای اصولگرایان بوده اند. یکی از آنها موسوم به ائتلاف ۱+۲ است؛ متشکل از شهردار کنونی تهران، از یکی از وزرای سابق خارجه و یکی از روسای سابق مجلس. این سه نفر با حمایت از یک نفر در گروه که احتمال پیروزی‌اش زیاد به نظر می‌رسد موافقت کرده‌اند.
باند دیگر از پنج گروه اصولگرایان خود را «ائتلاف اکثریت» خوانده‌اند و شامل یکی از وزرای سابق خارجه، جانشین کنونی مجلس و متکی است و اما متحدان سیاسی آقای احمدی‌نژاد در انتخابات که به نظر می‌رسد تنها دو نفر باشند، یکی از آنها رئیس دفتر سابق جنجالی وی، اسفندیار رحیم‌مشایی است. البته هنوز معلوم نیست که آیا وی توسط شورای نگهبان تایید صلاحیت خواهد شد یا خیر.
محمدعلی شعبانی، کارشناس سیاسی مستقر در لندن گفت: «کاندیداتوری مشایی یک زلزله سیاسی است و اگر چنین اتفاقی بیفتد، به احتمال زیاد اصلاح‌طلبان را وادار می‌کند با قدرت وارد صحنه سیاست شوند.»