عشایر تالش و مشکلات عدیده دامداران تالشی؛ از کمبود مرتع تا پروانه چرای دام

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، با توجه به روند تغییرات اقلیمی و برخی فعالیت‌های انسانی و با افزایش جمعیت و تغییر کاربری اراضی، مراتع طبیعی کاهش یافته و دسترسی به مراتع برای چرای دام‌ها مشکل شده و از طرفی در طی سالیان اخیر افزایش هزینه تولید و کمی نهاده برای تامین خوراک دام موجب رنج و نگرانی دامداران گیلان به  خصوص دامداران غرب گیلان شده است.

مشکلات عدیده دامداران تالشی موجب شده تا این قشر کم‌توقع برای تامین معیشت خود به سختی بیفتند و در چنینی شرایطی انتظار می‌رفت که برای سرپا ماندن دامداری مسؤولان به جمع آنان رفته و از نزدیک از مشکلات آنان باخبر شوند.

به همین دلیل حداقل اتتظار از نمایندگان غرب گیلان این بود که برای یکبار هم شده در جمع آنان حضور یافته و ضمن شنیدن مشکلات آنها مانند استانهای همجوار اقدام عملی برای حل مشکلاتشان از جمله پروانه چرای دام بردارند.

عدم بروز رسانی پروانه‌های چرای دام یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی دامداران غرب گیلان و تالش است؛ پروانه‌هایی که چندین دهه بروزرسانی نشده و از طرفی ناگزیر کمبود مرتع برای چرای دام به‌اجبار دامداران را به‌سوی خرید نهاده‌های دامی و علوفه و یا چرای دام‌ها در حاشیه شهرها سوق داده است.

در کنار این مشکلات باید بالا بودن قیمت نهاده‌های دامی و به تناسب آن قیمت پایین دام زنده در بازار را اضافه کرد که نشان می‌دهد که در طی سالیان اخیر عملاً هیچ گام مؤثری از سوی نمایندگاه این مناطق در مجلس شورای اسلامی برداشته نشده است.

نکته جالب‌تر اینکه همین چند روز پیش بود که با دعوت میراث فرهنگی جمعی از نمایندگان عشایر منطقه حویق و چوبر از آنها خواسته شد تا با توجه به دسترسی عشایر منطقه در ارتقاعات، مراتع و جنگل‌ها به آثار تاریخی، برای حفاظت و صیانت از این آثار همکاری‌ کنند.

هرچند که بدون برگزاری چنین جلساتی با مصرف داخلی هم عشایر و دامداران منطقه بیشتر و پیشتر از خود مسؤولانی که سالها همدرد آنانان نشدند، حافظان بی مزد و مواجب مواهب الهی و آثار باستانی و میراث معنوی بوده و هستند.

با توجه به سابقه این مشکلات، لازم است که برنامه‌ها و سیاست‌های مناسب برای حمایت از عشایر و دامداران از سوی نمایندگان طراحی و اجرا شود تا شاهد بهبود شرایط زندگی و فعالیت‌های دامداران و عشایر گیلان باشیم.