کشف علت آزاردهنده بودن صدایِ ناخن روی تخته سیاه

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، به نقل از دیلی میل، دانشمندان مدت‌هاست که متعجب بوده‌اند چرا صدای شبیه جیغ ناشی از ناخن‌هایی که روی تخته سیاه کشیده می‌شوند ما را به هم می‌ریزد. نتایج تحقیقات نشان داده‌اند این صدا فرکانسی مشابه فرکانس صدای گریه نوزاد و فریاد انسان را دارد و واکنشی مشابه واکنش ما به آن صدا‌ها را ایجاد می‌کند. صدای خراش موجب پاسخ فیزیولوژیکی مانند افزایش ضربان قلب را موجب می‌شود و باعث ایجاد یک تجربه احساسی می‌گردد.

 اکثر افرادی که با صدای کشیده شدن ناخن بر روی تخته سیاه مواجه شده اند آن را “احساسی ناخوشایند” توصیف کرده اند و از واژگانی مانند “به خود لرزیدن” برای توصیف آن استفاده کرده اند. نتیجه مطالعه‌ای صورت گرفته در سال ۲۰۰۶ میلادی توسط “فرانسیس فسمیر” برنده جایزه نوبل نشان داد که فرکانس‌های صدا در ناحیه وسط محدوده صوتی بسیار تحریک کننده هستند و شبیه فریاد‌های هشدار دهنده شامپانزه‌ها می‌باشند. محققانی که این کار را انجام دادند این فرضیه را مطرح کردند که واکنش ما به صدا‌های ناخوشایند از غرایز دوری از شکارچیان در گذشته تکاملی‌مان سرچشمه می‌گیرد. صدا‌ها در این محدوده فرکانس ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ هرتز باعث طنین انداز شدن کانال گوش می‌شوند بنابراین صدا به طور موثری منتقل می‌شود.

نتیجه مطالعه‌ای جداگانه در سال ۲۰۱۲ میلادی نشان داد که آمیگدال یک توده تقریبا بادام شکل در مغز که با تجربه احساسات مرتبط است می‌تواند دلیل ناخوشایندی آن صدا باشد.

دکتر “سوخبیندر کومار” از دانشگاه نیوکاسل می‌گوید: “به نظر می‌رسد چیزی بسیار بدوی در این باره تاثیرگذار است”. دانشمندان دانشگاه نیوکاسل کشف کردند که بین قشر شنوایی و نواحی کنترل حرکتی مربوط به صورت، دهان و گلو در افرادی که از میسوفونیا (صدا بیزاری) رنج می‌برند ارتباط بیشتری وجود دارد.

میسوفونیا که به معنای نفرت از صدا است وضعیتی می‌باشد که در آن افراد واکنش‌های شدید و غیر ارادی را نسبت به صدا‌های خاصی که توسط دیگران ایجاد می‌شوند، تجربه می‌کنند.

او می‌گوید: “اگرچه هنوز بحث‌های زیادی در مورد اینکه چرا گوش‌های مان در این محدوده حساس‌تر هستند وجود دارد، اما شامل صدا‌هایی از فریاد است که به نظر ما ذاتا ناخوشایند هستند. این یک سیگنال ناراحتی احتمالی از آمیگدال به قشر شنوایی است. یک محدوده فرکانسی وجود دارد که گوش‌های مان در آن حساس‌ترین هستند”.

با این وجود، برخی از افراد واکنش‌های شدیدتری نسبت به صدا‌ها به ویژه جویدن با صدای بلند و تنفس از خود نشان می‌دهند و ممکن است یک ارتباط مغزی بسیار حساس داشته باشند.

دکتر “سوخبیندر کومار” محقق در موسسه علوم زیستی در دانشگاه نیوکاسل می‌گوید: “یافته‌های ما نشان می‌دهند که برای افراد مبتلا به میسوفونیا ارتباط غیرطبیعی بین ناحیه شنوایی و حرکتی مغز وجود دارد که می‌توانید آن را به عنوان یک “ارتباط فوق حساس” توصیف کنید”. این اولین بار است که چنین ارتباطی در مغز برای این بیماری شناسایی شده است.