پزشکیان: اگر پول یارانه را به مردم می‌دادیم آبان ۹۸ اتفاق نمی‌افتاد
مسعود پزشکیان در جلسه‌ای با مجمع اتحادیه‌ی انجمن‌های اسلامی مستقل حاضر شد. او در این جلسه گفت: راه کمک به تولید داخلی ساختن fatf داخلی و آزادسازی قیمت‌ها با دادن یارانه‌ها به اشخاص یا خانواده‌هاست.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا به نقل از انصاف نیوز، او در بخش دیگری از مباحث اقتصادی گفت: تصور کنید که گزارش داده می‌شود کسی درآمدش ۱۰ میلیون تومان است. اگر یک روز ۴۰ میلیون به‌حساب کسی بیاید همان موقع می‌توانیم بپرسیم این پول از کجا آمده. اگر این اتفاق رخ بدهد دیگر کسی نمی‌تواند با هویت یک زن روستایی کارت بازرگانی بگیرد و پورشه وارد کند. اگر این اتفاق رخ بدهد دیگر کسی به ۳ هزار میلیارد نمی‌رسد در همان ابتدا جلویش گرفته می‌شود.
وی افزود: اگر وقتی بنزین را گران می‌کردیم، همان موقع قیمت را آزاد می‌کردیم و پولش را به مردم می‌دادیم اصلاً حوادث آبان اتفاق نمی‌افتاد.
پزشکیان یکی از راه‌حل‌های اقتصاد را تمرکززدایی می‌داند و راه پیاده‌سازی آن را پیروی از برنامه‌های علمی می‌داند. او گفت: «من پیش از این گفته‌ام که روش اداره کشور ما نه اسلامی و نه علمی است.» او افزود: بسیاری از کسانی که دزدی می‌کنند اصلاً به دادگاه نمی‌رود. ما معمولاً تخم‌مرغ دزد را می‌گیریم نه شتر دزد را. بسیاری از شتر دزدها خودشان قانون‌گذار و مجری قانون هستند.
پزشکیان گفت: در کشور ما امکان تشکیل حزب وجود ندارد.
این کاندید ریاست‌جمهوری رهبری را مسئول سیاست خارجی خواند و گفت: دولت همان کاری را می‌کند که رهبری می‌گوید و مسئولیت هم با سیاستگذار است. نظر من چانه‌زنی است ولی اگر رهبری تصمیم دیگری بگیرند باید اطاعت کنیم چون یک تصمیم ضعیف با هماهنگی بهتر است از یک تصمیم قوی بدون هماهنگی. او قرارداد چین را هم تصمیم رهبری دانست.
پزشکیان در مورد ائتلاف ادامه داد: اگر در نظرسنجی‌ها رأی کمتری داشته باشم و او هم‌راستای من باید و چنین برنامه‌هایی داشته باشد طبیعی است که به نفع او کنار می‌روم.
او شعار خود را «عدالت و انصاف» تبیین کرد. و گفت: چطور است که مجتهد ما برای یک عمل پزشکی می‌رود آن طرف دنیا و خودش را دست یک آدم بی‌دین، قمار باز و مشروب خور می‌دهد. تازه در پزشکی ما کارمان خیلی کم ندارد از آن متخصصان. حالا جامعه و اقتصاد هم همین است.
احمدی دبیر اتحادیه انجمن‌های اسلامی مستقل پیش از صحبت‌های دکتر پزشکیان تاریخچه‌ای از اتحادیه را گفت. او سپس توضیح داد که این جلسه در ادامه‌ی جلسات با کاندیداهای ریاست‌جمهوری است. او گفت: ما می‌خواهیم از افراد به سمت برنامه‌ها برویم.
احمدی نخستین سوال را این‌طور مطرح کرد: برای بحث جهش تولید و رشد سرمایه‌گذاری چه برنامه‌ای دارید؟
پزشکیان: هرکدام از این مباحث کارشناس مخصوص دارد. اول باید به این توجه کرد که باید بحث کارشناسی کرد نه اینکه هرکسی شعار بدهد. من از قبل هم گفتم قدم اول برای حمایت تولید این است که جلوی قاچاق و پول‌های مفت را بگیریم. اگر این اتفاق رخ بدهد پول‌ها به سمت تولید می‌رود. راه این است که ماّfatf داخلی را اجرا کنیم. این قانونی است. طبق ماده ۱۶۹ قانون مکرر مالیاتی باید مشخص باشد که هرکسی چه میزان پول دارد. در آن صورت کسی نمی‌تواند پول بیخود دربیاورد. موضوع دوم که با مشورت تولیدکننده‌ها به‌دست‌آمده است. ما حدود ۱ میلیون میلیارد تومان یارانه داریم. پیشنهاد این است که ما این را تبدیل به یارانه فردی یا یارانه‌ای کنیم و بعد همه چیز را آزاد کنیم.
ما می‌توانیم به‌جای دادن پول نقد کارت‌های خرید به مردم بدهیم. در این صورت کسی که بیش از اندازه مصرف کند باید پول واقعی هزینه کند. البته باید چگونگی اجرای آن بحث شود. هم به لحاظ فرهنگی و هم به لحاظ ساختاری.
احمدی: شما برای این کار برنامه دارید؟
اگر ما بتوانیم اختیارات را به استان‌ها بدهیم بسیاری از انرژی‌ها آزاد می‌شود. اصولاً باید ما اختیار به مسئولان بدهیم و فقط برونداد را نظارت کنیم. فرایند داخلی را مدیران باید بررسی کنند.
احمدی: می‌توانید مثال بزنید؟
برای نمونه اگر به ما در آذربایجان اختیارات تجاری می‌دادند بسیاری از مشکلات مانند نهاده‌های دامی را از طریق واردات با قیمت خیلی کمتر تأمین کنیم.
رضیئی دبیر سیاسی اتحادیه: در بحث شفافیت گفته می‌شود که نباید در زندگی مردم سرک کشید. حتی آقای روحانی گفت برای من سخت است که اجازه بدهم در زندگی مردم سرک بکشید.
ما قرار نیست سرک بکشیم. من در این مملکت در حال زندگی هستم. بر اساس دارایی باید هزینه‌های زندگی مانند زیرساخت‌ها (راه، آتش‌نشانی و…) پرداخت کند.
نکته دوم قرار نیست کسی چیزی را به دیگران بگوید. این باید در سیستم ثبت شود. تصور کنید که گزارش داده می‌شود کسی درآمدش ۱۰ میلیون تومان است. اگر یک روز ۴۰ میلیون به‌حساب کسی بیاید همان موقع می‌توانیم بپرسیم این پول از کجا آمده. اگر این اتفاق رخ بدهد دیگر کسی نمی‌تواند با هویت یک زن روستایی کارت بازرگانی بگیرد و پورشه وارد کند. اگر این اتفاق رخ بدهد دیگر کسی به ۳ هزار میلیارد نمی‌رسد در همان ابتدا جلویش گرفته می‌شود.
سازوکار گرفتن مالیات هم مشخص است. کم‌درآمدها مالیات نمی‌دهند و یارانه هم می‌گیرند. بقیه هم بنابر درآمد باید مالیات بدهند.
احمدی: یکی از انتقادات این است که زیرساخت این اتفاق و پیگیری وجود ندارد.
یکی از راه‌ها خوداظهاری مردم است. اگر کسی در این اظهارنامه گفت من چیزی ندارم در آن زمان دیگر نمی‌توانم زمین بفروشم. چیزی هم نمی‌توانم بخرم چون پول ندارم. با استفاده از کد ملی و سازمان ثبت می‌شود این کار را کرد. از طرفی ما کد کاداس یعنی کد ملک و کد مکان را داریم. ما قوانین لازم برای این کار را داریم.
عزم و اراده برای این کار نیست. اگر باشد به‌سادگی قابل‌اجرا است. ما اصلاً مالیات از کسی که در آمد ۴ میلیونی دارد قرار نیست مالیات بگیریم. ولی از کسی که درآمد ۴۰۰ میلیون دارد مالیات می‌گیرم.
احمدی: روش تفویض اختیار به استان‌ها قرار است چطور باشد؟
من پیش از این گفته‌ام که روش اداره کشور ما نه اسلامی و نه علمی است. در روش اسلامی طبق نامه حضرت علی به مالک‌اشتر، مالک اختیارات تام دارد. ولی در کشور ما اختیار پخش شده است. در این حالت کسی جواب نمی‌دهد و به گردن دیگران می‌اندازد. البته اختیار با روش مشخص و… که بعداً بتوانیم شخص را پاسخگو کنیم.
کاری که می‌شود الان کردعدم تمرکز است. این کار روش‌های علمی دارد. می‌شود قدم‌به‌قدم اختیارات را بعد از آموزش‌دادن واگذار کرد. یعنی ابتدا باید آموزش داد، چون اگر آموزش ندهیم مثل بچه‌ای است که شنا بلد نیست و او را در استخر انداخته‌ایم. در آن صورت دیگر کسی برای پیداکردن قدرت اداری و سیاسی و یا قدرت مالی به تهران نمی‌آید.
باتوجه‌به اینکه اذان گفته شده باید نماز را خواند.
این را دقت کنید که نماز را باید اقامه کرد. نمی‌شود ما نماز بخوانیم، هر روز بارها بگوییم اهدنا صراط المستقیم و بعد حتی ندانیم صراط مستقیم چیست. نمی‌شود نماز خواند و مردم در فقر باشند.
بعد از اقامه نماز این جلسه ادامه پیدا کرد.
احمدی: پیش از نماز در مورد یارانه‌ها گفتید. برنامه شما برای آن چیست؟
بعضی می‌گویند یک میلیون و دویست هزار میلیارد تومان و بعضی می‌گویند دو میلیون و دویست هزار میلیارد تومان یارانه داده می‌شود. در شرایط فعلی مثلاً کسی که بیشترین مصرف را دارد بیشترین سود از یارانه را می‌برد. پس الان این توزیع ناعادلانه است. طبق حساب و کتاب به هر خانوار بیش از ۵۰۰ دلار یارانه می‌رسد.
همان موقع که قرار بود بنزین را گران کنند من گفتم بنزین را به قیمت آزاد برسانید مثلاً لیتری ۲۵ هزار تومان، بعد به‌ازای هر نفر پول ۲۰ لیتر را به او بدهید. کسی که در روستا اصلاً بنزین مصرف نمی‌کند چرا باید از این یارانه محروم باشد و یک فرد ثروتمند بیشتر از یارانه مصرف کند؟
اگر با گران کردن بنزین یارانه را به مردم می‌دادیم دیگر هیچ‌کس به خیابان نمی‌آمد و اعتراض نمی‌کرد. در شرایط فعلی بیش از همه محرومین آسیب دیدند. در هیچ کجای دنیا مثل ما یارانه نمی‌دهند. البته اما و اگرهای فراوان دارد.
اگر با سیستم داده مالیات را بگیریم. قیمت‌ها را آزاد کنیم و یارانه را به دست مردم بدهیم مشکلات حل می‌شود. راه‌حل که زدوبند نیست! اینکه فلانی را بگیریم و محاکمه کنیم راه‌حل نیست. بسیاری از کسانی که دزدی می‌کنند اصلاً به دادگاه نمی‌رود. ما معمولاً تخم‌مرغ دزد را می‌گیریم نه شتر دزد را. بسیاری از شتر دزدها خودشان قانون‌گذار و مجری قانون هستند.
بسیاری فقط ادای قانون را در می‌آورند. والا اگر نوبت پزشک باشد مسئولین از مجلس و قوه قضاییه و دولت همه بدون صف به پزشک می‌روند و پول اضافی هم به دکتر می‌دهند.
رضیئی: در سال ۹۹ کل نظام مردم را به سمت بورس سوق دادند. پنجاه میلیون ایرانی در بورس سرمایه‌گذاری کردند. سوالم این است که برنامه شما برای مدیریت سرمایه در بورس چطور است؟
من به‌صورت کارشناسانه نمی‌توانیم این پاسخ را به شما بدهم. کسر پول برای بودجه باعث چاپ پول و چاپ پول باعث تورم می‌شود. تا زمانی که ما یارانه می‌دهیم، دلار ویژه به کسانی می‌دهیم پس رانت به وجود می‌آید و تورم ایجاد می‌شود.
ما اگر قرار باشد مشکل را حل کنیم باید به حرف کارشناسان گوش بدهیم. نه اینکه بگویم من رئیس‌جمهور هستم فلان کار را بکنید. نمونه آن آوردن کیروش در فوتبال است. من اگر الان نسخه بورس به شما بدهم چرت‌وپرت است.
احمدی: پس نقش رئیس‌جمهور چیست؟
من باید بروم مطالعه کنم.
احمدی: یعنی برنامه‌ای ندارید؟
هرکسی می‌گوید برنامه دقیق دارد اشتباه است. چون الان مطالعه در مورد آن وجود ندارد. مگر کارشناسان نگفتند مردم پول را در بورس بگذارند. مگر نگفتند مشکل حل می‌شود. چرا مردم را گول نزدند.
احمدی: خب شما خودتان برنامه‌تان چیست؟
من هم مانند دیگران برنامه مشخصی ندارم چون توانایی گردآوری دیتابیس را نداشتم. ما در ایران باتوجه‌به اینکه موقعیت ایجاد حزب نداریم پس توانایی نوشتن برنامه هم نداریم. چون این کارها نیاز به برنامه دارد پس من چیزی نمی‌گویم که بعداً بگویید فلانی دروغ گفت.
احمدی: برخی می‌گویند که باید کلاً خصوصی‌سازی جمع شود.
این مرجعش کجاست؟ کجا در دنیا این اتفاق افتاده و موفق بوده؟
احمدی: آقای دکتر شما یک روش مشخص باید داشته باشید.
اینکه ما بنشینیم و حرف بزنیم یک چیز است و اینکه ما نشان بدهیم این حرف در کجا عمل شده است. من برای حرف‌هایم شواهد علمی دارم. مثلاً من می‌گویم یارانه باعث رانت می‌شود. این را شواهد می‌گوید. من می‌گویم در دنیا تجربه شده که ما باید سلامت را به بازار نسپاریم.
من پیش‌ازاین به همین دولت تدبیر و امید گفتم که طرح تحول سلامت را نمی‌شود اجرا کرد. پولش نیست. بعد رفتند از رهبری تأییدیه گرفتند. من همان موقع گفتم هرکسی بگوید نمی‌شود این را اجرا کرد.
احمدی: شما متخصص پزشکی هستید. در آنجا قرار است چه‌کار کنید؟
من می‌گویم باتوجه‌به بودجه‌ای که دارم خدمت تعریف شده به تمام مردم می‌دهم. ساختار ما توان این کار را دارد. هر ایرانی می‌تواند خدمات داشته باشد. اگر کسی خدمات بیشتر از استاندارد می‌خواهد باید برود پولش را بدهد.
رضیئی: در مورد سیاست خارجی، راهبرد جمهوری اسلامی حفظ برجام با لغو تحریم‌هاست. شما چطور طرف مقابل را مجاب به رفع تحریم می‌کنید؟
من راه علمی را می‌روم. ممکن است به نتیجه نرسد. در مسائل خارجی قدرت چانه‌زنی باید داد. اگر بگوییم ما این چیز را می‌خواهیم ولاغیر همان چیزی است که شاید نتیجه دهد. در سیاست خارجی آن چیزی که رهبری می‌گویند و ما کارمان را انجام می‌دهیم حالا هر نتیجه‌ای داشته باشد.
احمدی: یعنی مسئولیتش را قبول نمی‌کنید؟
مسئولیت با سیاستگذار است. حالا بحث عمل چیز متفاوتی است.
احمدی: به طور مشخص مذاکرات وین را چطور می‌بینید؟
بستگی به سیاست رهبری دارد. بحث و گفت‌وگو یعنی تفاهم. وقتی ما می‌گوییم که همین است و جز این نیست یعنی ما گفت‌وگو نداریم. فقط یک جلسه است که ما باهم می‌گذاریم تا بررسی کنیم این کار می‌شود یا نه.
احمدی: نظر شما چیست؟
من می‌گویم باید مذاکره کرد. قرآن و حدیثش را هم گفتم. یا گوش نمی‌دهید یا می‌خواهید چیز دیگری بشنوید. حدیث می‌گوید صلح را از خودت دفع نکن ولی بعد از صلح هم از دشمنت دوری کن چون ممکن است نیرنگ باشد. این نظر من است ولی اگر سیاستگذار اصلی چیز دیگری بگوید من آن کار را انجام می‌دهم. اگر یک نفر تصمیم بگیرد، حتی تصمیم اشتباه بهتر از چند سلیقگی است. ما باید ریتم کشور را درست کنیم. درست‌کردن ریتم یعنی افزایش قدرت.
رضیئی: شما باید برنامه برای مقابله با تحریم آمریکا داشته باشید. خیلی‌ها راه‌حل را رفتن به سمت شرق می‌دانند.
این سیاست رهبری است. البته انتقاداتی هم به آن است. ولی ما هرچقدر بتوانیم از این قراردادهای بلندمدت با کشورهای دیگر مانند اروپا ببندیم به نفع ماست. من قرارداد با چین را مثبت ارزیابی می‌کنم.
خبرنگار ایسنا: این برنامه بسیار غیرشفاف است.
من این را نمی‌دانم لابد مصلحت بر این بوده.
خبرنگار ایسنا: یعنی شما اگر ببینید جایی مصلحت بر شفاف نبودن است، چیزی را پنهان می‌کنید؟
من دروغ به کسی نمی‌گویم ولی این را توضیح می‌دهم که به صلاح نیست. ببینید بسیاری از چیزها را نباید در کف جامعه حل کرد. مشکل ماعدم اعتماد مردم به مسئولین است. یک نکته وجود دارد که ما هر کاری کنیم انتقاداتی وجود دارد. ما اگر به‌جای چین با چه کسی قرارداد امضا می‌کردیم اینها انتقاد نمی‌کردند؟
احمدی: به نظر شما رویکرد هسته‌ای باید چطور باشد.
هر حرکتی که باعث شکوفایی باشد را باید انجام داد.
احمدی: خب هسته‌ای باعث مشکلات زیادی برای ما شده.
اگر ما این تعاملی که با چین داشتیم را با کشورهای منطقه داشتیم، تعهدات چندجانبه می‌شد. در آن صورت آمریکا نمی‌توانست به این راحتی ما را تحریم کند. ممکن است در تعهداتی بخشی از سود را به دیگران بدهیم ولی در شرایط فعلی که بیشتر هزینه می‌دهیم. در حال حاضر تمام منابع ما هدر می‌رود و به‌جایی هم نمی‌توانیم بفروشیم.
یکی از حضار: ما به کره جنوبی چنین کاری را کردیم.
خیر، ما فقط بازار کره جنوبی بودیم. آن‌ها فقط اجناس خود را در داخل می‌فروختند. تا این لحظه هم پول‌های ما را برنگردانده.
احمدی: دولت در ۸ساله گذشته بر اساس منویات رهبری پیش رفتند؟
نه صددرصد. یکی از اشکالات در ساختار همین است. آقای روحانی مذاکره بوده و خودش اجتهاد می‌کرده است. این کار اختلاف به وجود می‌آورده و جریانات داخلی هم آن را تشدید می‌کردند.
احمدی: مصداقش می‌تواند قرارداد چین باشد.
بله برخورد با رئیس‌جمهور چین خوب نبود. من نمی‌گویم نباید با اروپا تعامل کرد فقط می‌گویم باید متحدانمان را زیاد کنیم.
احمدی: رهبری گفتند که لغو همه‌ی تحریم‌ها در مقابل اجرای همه‌ی تعهدات.
به نظرم این شدنی نیست ولی ما باید همان راه را برویم.
رضیئی: یکی از چیزهایی که می‌گویند این است که ما باید گام‌به‌گام به مذاکره برگردیم.
این را باید با کارشناسان مطرح کرد ولی چیزی که من می‌دانم این است که آمریکا به منابع کشورهای دنیا نیاز دارد. آمریکا از این منابع دست نمی‌کشد. در زمان دانشجویی کتابی با عنوان جنگ بی‌پایان می‌خواندم که توضیح همین موضوع بود.
احمدی: با این حساب چطور می‌توانیم به مذاکره برد – برد رسید؟
ما باید مذاکره کنیم شاید به نتیجه رسید. نمی‌توانیم منزوی شویم و بهانه دست دنیا بدهید. حداقل بتوانیم این حرف‌ها به دنیا بزنیم.
احمدی: یعنی همان چیزی که آقای جلیلی می‌گفتند.
نه آن که جواب نمی‌داد. در آن دوران هر روز علیه ما قطعنامه صادر می‌کردند و هیچ نتیجه نمی‌داد. من می‌گویم آلترناتیو چیست؟ من به آقای جلیلی گفتم آلترناتیو بدون برجام چیست؟ چیزی وجود ندارد.
یکی از حضار: وجود دارد. دیپلماسی منطقه‌ای.
کجا ما می‌توانیم با منطقه مبادله کنیم؟ در زمان پیش از برجام همین عراقی که ما خودمان را برایش می‌کشیم علیه ما قطعنامه امضا می‌کرد. همین‌الان پول ما را عراق و سوریه نمی‌تواند بدهد. خب اگر می‌خواهید این‌جوری معامله کنید خب بکنید. الان ترامپ همه‌ی تلاشش رو کرد اما نتوانست یک قطعنامه علیه ما صادر کند. اگر برجام بد بود چرا ما بیرون نیامدیم؟
رضیئی: گزاره‌ای وجود دارد که اگر fatf به نتیجه نرسد قرارداد چین هم به نتیجه نمی‌رسد.
بله این درست است. ما اگر fatf داخلی را اجرا می‌کردیم می‌شد کاری کرد که آن‌ها بپذیرند. آن‌ها می‌گویند شما پول‌شویی دارید. راست هم می‌گویند. قرارداد پالرمو می‌گوید هرکس در کشورش فرار مالیاتی کرده باشد نمی‌تواند در هیچ کجای دنیا نمی‌تواند سرمایه‌گذاری کند. این یعنی نظر کارشناسی.
حالا برخی می‌آیند و می‌گویند که ببینیم نظر مردم چیست. مگر همه چیز را باید همه‌ی مردم نظر بدهند. من ۱۷ سال درس خواندم، استاد تمام دانشگاه هستم. در برد کشوری نفر دوم بودم. ولی فقط در یک گوشه از بیماری‌های قلبی نظر می‌دهم. ما دل‌وروده جامعه را ریخته‌ایم زمین و هرکس از جایش بلند می‌شود و نظر می‌دهد. خب شرایط همین می‌شود.
بپذیریم که باید به سمت کارشناس برویم. عوام‌فریبانه حرف نزنیم. همین حرف‌های غیرکارشناسی ما را به اینجا کشاند.
احمدی: کارشناس‌های مورد وثوق شما چه کسانی هستند؟
از نظر من باید از کارشناس‌های خارجی هم استفاده کرد. حالا بی‌دین‌هایش را نمی‌خواهیم از مسلمانانش استفاده کنیم. چطور است که برای فوتبال می‌رویم از آن طرف دنیا متخصص می‌آوریم. چطور است که مجتهد ما برای یک عمل پزشکی می‌رود آن طرف دنیا و خودش را دست یک آدم بی‌دین، قمار باز و مشروب خور می‌دهد. تازه در پزشکی ما کارمان خیلی کم ندارد از آن متخصصان. حالا جامعه و اقتصاد هم همین است.
احمدی: کس خاصی مدنظر شما هست؟
خیر. ما برای اینکه چیزی را از نظر علمی بپذیریم مراتبی دارد. نظر کارشناسان درجه ۳ است. نتیجه آزمایش‌ها درجه ۲ و آزمایش گسترده و پاسخ گرفتن درجه‌یک است. حالا ممکن است کسی فوق‌تخصص هم باشد ولی حرف مفت بزند.
احمدی: در موردبحث وحدت نظر شما چیست؟
تمام موضوع فرهنگ اعتصام به حبل‌الله است. من معتقدم این مملکت متعلق به همه‌ی ماست. اینکه بگوییم این ما هستیم و بقیه خائن و جاسوس هستند اشتباه است.
احمدی: در انتخابات با کسی ائتلاف می‌کنید.
فعلاً که مشخص نیست شورای نگهبان چه می‌گوید.
احمدی: پیش‌بینی برای رفتار شورای نگهبان در مورد خودتان ندارید؟
نمی‌دانم، هم ممکن است رد کند، هم ممکن است تأیید کند. من فقط برای بیشتر شدن مشارکت در انتخابات شرکت خواهم کرد. برایم مهم نیست که رأی بیاورم یا خیر. حتی برایم مهم نیست که باشم یا نباشم. به نظرم شورای نگهبان باید کاری کند که سلیقه‌های مختلف در انتخابات حضور داشته باشند. اینکه یک جناح را بیاوریم روی کار و هر روز در تلویزیون پمپاژ کنیم که حق با این گروه است، مطمئن باشید بدترین نتیجه را خواهیم گرفت.
احمدی: اگر نهاد اجماع ساز اصلاح‌طلبان به گزینه‌ای برسد شما به نفع او کنار می‌روید؟
اگر در نظرسنجی‌ها رأی کمتری داشته باشم و او هم‌راستای من باید و چنین برنامه‌هایی داشته باشد طبیعی است که به نفع او کنار می‌روم.
احمدی: پیش‌بینی برای مشارکت دارید؟
بستگی به شورای نگهبان دارد.
احمدی: یعنی عامل اصلی را شورای نگهبان می‌دانید.
شورای نگهبان یکی از عوامل است. صداوسیما، رسانه‌ها، مجلس و… هم در این موضوع دخیل هستند. هرکسی که در سیاست نقشی دارد در میزان مشارکت سهیم است.
خبرنگار ایسنا: به نظرتان مشارکت از دور قبل کمتر است؟
اگر با شرایط فعلی پیش برود بله.
احمدی: شما در مورد کابینه کسی را مدنظر دارید؟
من معیارهایی دارم که با آن معیارها افراد را انتخاب می‌کنم.
احمدی: افرادی را در نظر ندارید؟
در شرایط فعلی هیچ چیزی مشخص نیست. وقتی هیچ چیزی در کشور مشخص نیست من چطور این افراد را بگویم. اصلاً نمی‌شود برنامه منسجم نوشت.
احمدی: یعنی شما برنامه منسجم ندارید؟
هرکسی می‌گوید دارد دروغ می‌گوید. الان اگر بخواهید من ۱۰ برنامه برای شما می‌نویسم. همان‌طور که هر دولتی و هر وزیری برنامه‌های مفصل نوشته است و ارائه داده ولی نتیجه کجاست؟
احمدی: خب مردم چطور بفهمند چه کسی بهتر است؟
باتوجه‌به سابقه یک شخص. ما الان زیر ۲۰ درصد سرمایه اجتماعی داریم چون دروغ گفتیم. همین چیزها.
احمدی: شعار شما برای دولت چیست؟
عدالت و انصاف.
احمدی: برتری نسبی شما نسبت به بقیه رقبا چیست؟
من نسبت به کسی برتر نیستم.
احمدی: منظورم چیزی است که بیشتر روی آن تأکید دارید.
من معتقدم باید به مردم راست. شما حرفی از من پیدا نمی‌کنید که قبلاً زده باشم و حالا
خلافش را بزنم.
دیدگاه