پزشکی که با صرفه‌جویی همسر آلمانی، در ایران مدرسه‌سازی می‌کند

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا به نقل از ایرنا، دکتر حسین پورخصالیان خیر مدرسه ساز ساکن کشور آلمان با همیاری همسرش رنج ساخت مدرسه برای فرزندان سرزمینش را بر رفاه، آسایش و زرق و برق زندگی در کشورهای پیشرفته ترجیح می دهد.

این خیر مدرسه ساز  دلش برای کودکان روستاهای محروم که بسیارانی از آنها امکان ادامه تحصیل ندارند، می سوزد و همه عشقش خدمت بی منت و بدون ادعا و ساخت مدرسه برای فرزندان این سرزمین است، مردی که هر بار با دستی پر و با تمام اندوخته هایش از خارج فقط برای عشق مدرسه سازی به کشورش باز می گردد.

قلب حسین پورخصالیان پزشک متخصص کلیه و مجاری ادرار مقیم کشور آلمان برای آموزش و سواد فرزندان کشورش می تپد او براساس نصیحت پدر و توصیهً همسر آلمانیش برای دختران محروم از تحصیل ایرانی که به دلیل دوری از شهرها و نداشتن مدرسه و توان مالی قادر به درس خواندن نیستند مدرسه می سازد.

وقتی در ورزقان آذربایجان شرقی زلزله رخ می دهد دل نازک او در خارج از کشور به درد می آید و اشکهای دلسوزانه و بی ریایش امان را از او می ربایند، صبر و شکیبایی از او گرفته می شود، با تمام پس اندازهایش به کمک مردم زلزله زده آن سامان می شتابد و ترمیم پنج مدرسه را بر عهده می گیرد تا رنج مردمان زلزله زده را بردوش کشد.

قناعت پیشگی برای مدرسه سازی:

این مرد بی ادعا هرگز دوست ندارد کسی از او و یا از کارهای خیرخواهانه اش تعریف کند، کسانی که او را می شناسند می گویند: او تجسم عینی اخلاق و گذشت ودلسوزی  است، آری از مردی سخن می گوییم که با خیلی ها فرق دارد او با همه داشته ها و دارایی های مادی اش به میدان آمده است ،زندگی درویشانه  برای خدمت بیشتر به همنوعان و هموطنانش را برگزیده است. این انسان دلسوز  وقتی می بیند هموطنانش روزگار خوشی ندارند، دوست ندارد سربر بالین خوشی بگذارد و فقط در فکر خویشتن خویش باشد.

این خیر مدرسه ساز خود  می گوید: کل مبلغی که به عنوان ارثیه برای فرزندانم جمع کرده بودم را برای مدرسه سازی از آلمان خارج کرده و به ایران انتقال داده ام و چندسالی است که با کنارگذاشتن نصف حقوق ماهیانه بازنشستگی، صرفه جویی و گذران زندگی با قناعت محض همه دارایی هایش را در امور مدرسه سازی در ایران هزینه می کنم.

وی در مورد میراث بجا گذاشته برای خانواده نیز  توضیح می دهد: برای خانواده و فرزندانم یک منزل در آلمان باقی گذاشته ام و در ایران نیز هیچ زمین و خانه ای ندارم و به فرزندانم هم گفته ام که شما را به دانشگاه فرستاده ام و شغل گرفته اید و فقط بیمه عمر را می توانم به شما بدهم و  از آن ها (وراث) خواسته ام مقداری را هم که به عنوان میراث برای آنها باقی گذاشته ام  پس از من صرف کار خیر مدرسه سازی نمایند.

همه چیز با یک خواب آغاز شد:

دکتر حسین پورخصالیان می گوید: در سال های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی یک مدرسه دخترانه استیجاری در جوار منزل پدرم در تهران قرار داشت که جزو مدارسی بود که صاحبان آن از وابستگان رژیم به شمار می رفتند  و اقدام به فسخ قرارداد اجاره مدرسه کرده و از کشور خارج شده بودند و می خواستند که این مدرسه را به یک واحد تجاری تبدیل کنند، پدرم با نشان دادن دختران آن مدرسه از من خواستند آنجا را بخرم و نگذارم دختران بی مدرسه شوند ولی از آنجائیکه من درآمد کافی نداشتم و تا آن زمان توجهی به قناعت و جمع کردن پول نداشتم ، قادر به این کار نشدم.

به گفته وی مشکل به این گونه حل شد که پس از آن مجلس اول، از مالکان چنین مدارسی سلب مالکیت کرد ولی شورای نگهبان آن را خلاف دانست و موضوع این مدرسه را با امام خمینی (ره) در میان گذاشتند و ایشان گفتند که پنج سال خرید و فروش این مدرسه را محدود کنید تا دولت در این مدت برای این دختران مدرسه بسازد.

او درحالی که قطرات اشک از گونه هایش سرازیر بود ادامه داد: پدرم که پس از مدتی فوت شد، شبی به خوابم آمد و به من گفت کی می خواهی برای دختران مدرسه بسازی ؟ و این هشداری به من بود که پس از آن شروع به مدرسه سازی کنم و اولین پروژه ام را با ساخت دبیرستانی دخترانه در خرم آباد یک شهرک کوچک در شهرستان تنکابن در غرب مازندران  آغاز کردم که دخترهای آن روستا می بایست برای ادامه تحصیل یا به شهرهای همجوار نظیر تنکابن بروند یا در بنای تخریبی دبیرستان کوچکی ادامهً تحصیل دهند و یا از ادامه تحصیل باز می ماندند که ساخت مدرسه فاطمه پورخصالیان در روستای خرم آباد تنکابن به عنوان اولین پروژه مدرسه سازی ام کلید خورد.

وی یاداور شد:وقتی این مدرسه ساخته شد بسیاری از لاهیجانی ها به من مراجعه کردند و گفتند چرا در لاهیجان، شهر پدری خود مدرسه نمی سازی؟ که در لاهیجان نیز چند مدرسه از جمله مدرسه دو طبقه فاطمه پورخصالیان و مدرسه دولتی ۱۲ کلاسه و چند سالن ورزشی برای بانوان ساختم.

این خیر مدرسه ساز اضافه کرد: دوسال است که مدرسه سازی در لاهیجان را به دلیل اینکه فکر می کنم به اندازه کافی در این شهر مدرسه ساخته شده است، متوقف کرده ام و بقیه کار را می خواهم درنقاط محروم استان سیستان و بلوچستان ادامه دهم.

رضایت همسر آلمانی، ساخت مدرسه برای دختران نیازمند ایرانی:

این خیر مدرسه ساز همه تلاش های مدرسه سازی خود را مدیون همسر آلمانی خود می داند و می گوید همسرم ،نقش بسزایی در تشویقم در مدرسه سازی برای دختران مناطق محروم داشته است و از ابتدای زندگی صرفه جویانه زندگی کرده است تا من مقدار پول مورد نیاز برای مدرسه سازی در ایران را ذخیره و پس انداز کنم.

او می افزاید: صرفه جویی همسرش تا جایی است که حتی از رنگ مو و مواد آرایشی استفاده نمی کند تا من بتوانم درآمدهایم را برای ساخت مدرسه دخترانه در ایران پس انداز کنم و دستم خالی نباشد و کسانی که خود پورخصالیان را می شناسند می گویند:او نیز سال هاست که صرفه جویی را سرلوحه زندگی خود قرار داده است حتی برای کوتاه کردن موهای سرش به آرایشگاه نمی رود و موهایش را خودش می زند تا درآمدهایش را برای مدرسه سازی و آموزش بهتر بویژه برای دختران در ایران صرف نماید.

وی می گوید: خانمم برای من این شرط را گذاشته است که اگر می خواهی رضایتم را بدست آوری باید برای دانش آموزان دختر ایرانی به عنوان بانوان و مادران آینده ایرانی در مناطق محروم مدرسه سازی کنی.

مدرسه سازی با انگیزه انسانی:

او در باره انگیزه اش برای ساخت مدرسه اظهار داشت: بیشتر انگیزه من انسانی است و از دیدگاه من کار برای خدا و انسان فرقی با هم ندارند برای اینکه منافع کار برای خداوند هم به انسان می رسد و خود خداوند از انسان می خواهد در وهله اول برای انسان کار کنیم.

وقتی از او در مورد شمار مدارس و میزان فضاهایی آموزشی که برای فرزندان این  آب و خاک ساخته است سئوال می شود آمار دقیقی ندارد و فقط می گوید: تمام هزینه های برخی مدارس از صفر تا ۱۰۰ درصد را تقبل کرده ام، ساخت برخی مدارس بصورت مشارکتی بوده و مخارج تعدادی را هم بصورت ترمیمی برعهده داشته ام.

او بنا به اطمینان و شناختی که از افراد شهر مادریش لاهیجان داشته است بیشترین مدارس را در این شهرستان ساخته است ، دبیرستان دخترانه فاطمه پورخصالیان، چند سالن ورزشی در این شهر  ،ساخت دبیرستان ۱۲ کلاسه با هزینه ۱۸میلیارد ریال در لاهیجان به عنوان آخرین پروژه وی در این شهر بود که در ماه رمضان امسال به بهره برداری رسید.

ساخت مدرسه در روستای منزلاب خیرآباد بالا در استان سیستان و بلوچستان آخرین پروژه:

بسیاری از دخترکان روستاهایی نظیر منزلاب در استان سیستان و بلوچستان انتظار او و امثال او را می کشند تا از رنج بی سوادی رهاشوند و مانند دیگر دختران و کودکان این سرزمین به مدرسه بروند.

وی که این روزها برای سرکشی به سیستان و بلوچستان به ایران سفر کرده است گفت: در این روستا بخاطر اینکه مدرسه راهنمایی دور است و روستاییان وضعیت مالی خوبی ندارند اولیاء پس از دوره راهنمایی دخترانشان را به مدرسه نمی فرستند و وسیله نقلیه هم ندارند و اگر هم دختران به مدرسه نروند زود ازدواج می کنند و از ادامه درس و تحصیل محروم می شوند که  تصمیم گرفتم مدرسه ای با ۸۰میلیون تومان برای دختران این روستای خیرآباد بالا بسازیم که این آخرین طرحی است که در این روستا ساخته است.

وی افزود: دوستانی از سیستان و بلوچستان، یک منطقه محروم با وضعیت تاسف باری را معرفی کرده اند که این منطقه در نزدیکی مرز سه کشورایران، پاکستان و  افغانستان واقع  است و تعداد زیادی پناهجویان افغانی در آن زندگی می کنند و فرزندانشان شناسنامه ندارند و نمی توانند به مدرسه بروند وکودکان این منطقه نیاز زیادی به مدرسه دارد.

  این خیر مدرسه ساز سال گذشته دو مهد کودک یکی با هزینه ۷۲۰میلیون تومان و دیگری با ۲۲۰میلیون تومان را در این روستا در استان سیستان و بلوچستان احداث کرده است.

خواسته های این پیر مدرسه ساز:

توصیه این خیر مدرسه ساز به مردم این است که  قناعت پیشه کنند و این  به عنوان یک فرهنگ تبلیغ شود و دانش آموزان و کسانی که قناعت را پیشه خود می سازند به محیط زیست هم کمتر آسیب می رسانند.

وی تصریح می کند: آموزش اسلامی باید به گونه ای باشد که آیه های قرآنی که جنبه آزادیخواهی و مردمسالاری آن ها بیشتر است از قرآن استخراج و برجسته سازی شوند و به جنبه ها و ابعاد انسانی قرآن بیشتر توجه  شود.

وی تاکید کرد: باید آیه های کوچک قرآن که در نفی خشونت، ظلم پذیری و ظلم ستیزی  است و جنبه ترحم به دیگران ، انسانیت و آزادی خواهی در آنها بیشتر است به زندگی روزانه مردم وارد شوند و به نسل جوان آموزش داده شوند و باید آیه هایی با این محتواها از متون قرآن استخراج و حداقل حفظ یک آیه به هر دانش آموز تکلیف شود.

پورخصالیان شگفتی و تعجب خود را از مدرسه سازی توسط دولت پنهان نمی کند و می گوید: هر کشوری در امور نظامی و امنیتی سرمایه گذاری کند به امور دیگر کم می رسد ولی جمهوری اسلامی با وجود این سرمایه گذاری عظیم و وسیع در زمینه امنیتی و نظامی، قدم های زیادی برای ساخت مدارس در کشور و برای ادامه تحصیل دختران برداشته است که این موصوع برای من تعجت انگیز است.

وی در پایان اظهار امیدواری کرد: روزی برسد که قدرت های بزرگ دست از سر مردم و دولت ایران بردارند تا جوانان فداکاری که در راه امنیت مرزها و مقابله با قدرت های نظامی فعالیت می کنند بتوانند نیروی خود را صرف سازندگی کشور کنند.

احداث دبیرستان دو طبقه فاطمه پورخصالیان، احداث باغ گیاه شناسی، کارگاه ماشین آلات و گلخانه در هنرستان کشاورزی لاهیجان، ساخت نمازخانه در دبیرستان فاطمه پورخصالیان، توسعه ۹ واحد آموزشی یک کلاسه و دو کلاسه در مکان های مختلف لاهیجان و رودبنه، استانداردسازی سیستم گرمایشی، کمک نقدی به مدارس شبانه روزی و مدارس استثنایی لاهیجان، احداث یک واحد ۱۲کلاسه در لاهیجان در سال گذشته با اعتبار ۱۸ میلیار ریال، بازسازی پنج واحد آموزشی آسیب دیده از زلزله ورزرقان در استان آذربایجان شرقی، احداث مدرسه خدیجه کبری در خرم آباد تکابن، ساخت پروژه ده کلاسه شهید سماک خرم آباد تنکابن، اهداء یک باب ساختمان مسکونی در محله شیرآباد زاهدان برای امرخیر مدرسه سازی و احداث دو کلاس برای دانش آموزان سیستان و بلوچستان را می توان از جمله فعالیت این خیر مدرسه ساز ذکر کرد.