سن کارتن خوابی زنان به ۱۷ سال رسید

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا معاون خدمات اجتماعی سازمان رفاه و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران گفته: «میانگین سن زنان کارتن‌خواب شهر به ۱۷ و ۱۸ سال کاهش یافته است.»
رضا جهانگیری‌فر گفته است: «زمانی در هشت سال گذشته عمده آمار زنان بی‌خانمان و کارتن‌خواب شهر تهران به زنان سالمند تعلق داشت اما این روز‌ها شاهد حضور زنان جوان هستیم.‌»

بدون شک اعتیاد و افزایش آن در بین زنان از عوامل مهمی است که این روزها باعث شیوع پدیده کارتن‌خوابی زنان شده است. معاون خدمات اجتماعی سازمان رفاه و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران با بیان اینکه علت اصلی افزایش تعداد کارتن‌خواب‌های زن در شهر تهران اعتیاد است، به قانون گفته: «زنان زود‌تر از مردان در برابر اعتیاد ضربه می‌خورند.»

جهانگیری فرد با اشاره به اینکه میانگین سن زنان کارتن‌خواب شهر به ۱۷ و ۱۸ سال کاهش یافته است، هشدار می‌دهد: «شاید به صورت موردی فردی با سن کمتر از ۱۵ سال نیز در شهر تهران کارتن‌خواب شود اما به دلیل سن کم سریعا به مراکز بهزیستی تحویل داده می‌شود آنچه در این میان اهمیت دارد این است که زنان کارتن‌خواب شهر تهران جوان شده‌اند.»

این هشداری است که نباید به راحتی از آن گذشت. اگر روزگاری در ایران پدیده کارتن‌خوابی به قشر مردان معتاد تعلق داشت، امروز روند حضور زنان کارتن‌خواب در شهر، آنچنان شایع شده که هشدار مسئولین را به دنبال داشته است. اگرقرار باشد بدون بستن چشم هایمان در خیابان‌ها راه برویم می‌توانیم روند رو به گسترش آن را مشاهده کنیم.

برخی رفتارها انحرافی مانند فرار از خانه، اعتیاد، پرخاشگری دائمی، رفتارهای جنسی پرخطر، ازدواج‌های نادرست، اعتیاد اینترنتی، دوستی‌های نافرجام و مواردی از این قبیل عواملی هستند که باعث می‌شود تا دختران از خانواده‌ها فاصله گرفته و در نهایت منجر به فرار یا ترک خانواده شود. این آسیب نیز اغلب به کارتن‌خوابی یا روسپیگری و اعتیاد منجر می‌شود و در طولانی مدت، تهدیدی جدی علیه بنیان خانواده و اجتماع محسوب می‌شود.

به علاوه افزایش کارتن خوابی در زنان کشور عوارض جبران‌ناپذیری را به همراه خواهد داشت. جامعه ایرانی در شرایط اجبار با کارتن‌خوابی برخی مردان کم و بیش کنار آمده است. اما در مورد زنان اوضاع تفاوت اساسی دارد. این تفاوت‌ها به نحوه فرهنگ و هنجاری اجتماعی باز می گردد. با این حال در گذشته زنان ودختران فراری و کارتن‌خواب، برای رهایی از آسیب‌ها و خطرات اجتماعی مجبور بودند از لباس‌ و آرایش‌های مردانه استفاده کنند. امروزه این روند تغییر کرده است. تعداد زنان کارتن‌خواب و تنزل میانگین سنی آنها، آن قدر افزایش پیدا کرده که دیگر نیازی نمی‌بینند تا زن بودنشان را از جامعه مخفی کنند.

افزایش نرخ طلاق، نبود برنامه برای حمایت از تنگدستان، کم بودن مراکز مختلف حمایتی دولتی یا خصوصی و حتی سازمان های مردم نهاد برای رسیدگی و حمایت از زنان کارتن‌خواب باعث افزایش روز افزون این پدیده شده است. به دنبال همین پدیده‌ها نیز باید انتظار داشت تا شمار کودکان خیابانی نیز روز به روز افزایش پیدا کند.

جادارد تا مسئولین به آئین‌نامه حمایتی که شورای عالی انقلاب فرهنگی در ۱۵/۲/۸۷ تصویب کرد، توجه بیشتری کنند. آیین‌نامه‌ای که به منظور اصلاح ساختار و ایجاد هماهنگی در فعالیت دستگاه‌های اجرایی و ارتقاء کارآیی و بهبود روش‌های مربوط به مبارزه با تکدی و جمع‌آوری، شناسایی و تعیین وضعیت افراد بی‌سرپرست، گمشده، متواری، در راه مانده و موارد مشابه و هم‌چنین تنظیم وظایف دستگاه‌های عمومی و دولتی در این امور، تصویب شد. /الف