حکم مرگ برای قهرمان سابق کشتی که با چاقو دوست خود را از پا در آورد

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا ،روزنامه ایران نوشت: قهرمان سابق کشتی که در جریان یک درگیری بچه محل خود را با چاقو از پا درآورده بود، صبح دیروز در شعبه چهارم دادگاه کیفری استان تهران به اتهام قتل محاکمه و به قصاص محکوم شد.
شامگاه دوم اسفند سال ۹۳ قربانی این جنایت که جوانی ۳۰ ساله به نام میثم بود با ضربات چاقو بشدت زخمی شد و پیش از مرگش در بیمارستان ضارب خود را معرفی کرد.
پیش از اعلام خبر مرگ وی، بازپرس کشیک قتل و کارآگاهان جنایی درباره این جنایت به تحقیق پرداخته و سرانجام مصطفی – متهم ۲۸ساله – با ردیابی‌های گسترده مأموران پلیس در جنوب تهران دستگیر شد.
وی در بازجویی‌ها گفت: «زمانی که با میثم درگیر شدم مشروب الکلی مصرف کرده بودم و شرایط عادی نداشتم. میثم به من ناسزا گفت که بشدت عصبانی شدم و با چاقوی کوچکی که در جیبم بود، ضربه‌ای به گردنش زدم و بلافاصله از محل فرار کردم. به هیچ عنوان نمی‌دانستم با همین یک ضربه جان باخته است. » بدین‌ترتیب پس از تحقیقات تکمیلی و صدور کیفرخواست، پرونده برای رسیدگی به دادگاه ارسال شد.
محاکمه این متهم صبح دیروز در شعبه چهارم دادگاه کیفری به ریاست قاضی اصغر عبداللهی آغاز شد. ابتدا پدر و مادر میثم (مقتول) از قضات برای عامل قتل فرزندشان درخواست قصاص کردند و سپس متهم به قتل به دستور رئیس دادگاه به شرح واقعه پرداخت.
سپس وکیل متهم در دفاع از موکلش گفت: «موکلم در حین ارتکاب قتل حال طبیعی نداشته است.» اما قاضی عبداللهی گفت: براساس نظریه پزشکی قانونی اگرچه متهم مدارکی مبنی بر ضعف ثبات شخصیتی ارائه داده و مدعی شده که حالت طبیعی نداشته اما این موضوع هیچ تأثیری در رفع مسئولیت قانونی‌اش ندارد.
در پایان جلسه دادرسی، قضات دادگاه وارد شور شدند و متهم را به قصاص و ۷۲ ضربه شلاق (به خاطر مصرف مشروبات الکلی) محکوم کردند.

گفت‌وگو با متهم به قتل
چند سال داری؟
۲۸ ساله و مجرد.
چقدر درس خوانده‌ای؟
تا مقطع راهنمایی.
سابقه کیفری داری؟
بله، یک بار به خاطر نزاع دسته جمعی و یک بار به دلیل قدرت‌نمایی و نگهداری فشنگ جنگی محاکمه شدم.
چرا میثم را کشتی؟
او به من ناسزا گفت، همین.
خط‌های روی صورت‌ات چیست؟
خودزنی کرده‌ام.
ورزشکار هستی؟
بله، کشتی‌گیر بودم. حتی قهرمان آسیا هم شده بودم.
اگر زمان به عقب بازگردد آیا باز هم دعوا می‌کنی؟
به طور قطع نه. من بشدت پشیمان هستم و از خانواده اولیای دم می‌خواهم که به خاطر خدا مرا ببخشند. من نباید پسرشان را با چاقو می‌زدم. اما افسوس که این اتفاق افتاد. ضمن اینکه دائم فکر می‌کنم اگر چاقو در جیبم نمی‌گذاشتم، هیچ وقت این اتفاق نمی‌افتاد.
فکر می‌کنی قضات چه حکمی بدهند؟
من جرم خود را می‌پذیرم و باید اعدام شوم اما باز هم از اولیای دم خواستار بخشش هستم.