ماجرای خرید گرامافون و حرام بودن موسیقی از نگاه آیت‌الله مهدوی کنی

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا ، حسین دهباشی در فیسبوکش نوشت:

یک: رفته بودیم دیدنِ حاج داوود کریمی. همان خانه نزدیکِ پارکِ خزانه. تعریف‌ها داشت و یکی این بود. می‌گفت: جوان بودم و شاگردِ تراشکار و باشگاهِ کُشتی می‌رفتم و مذهبی هم بودم و چهارشنبه‌ها به مسجدِ جلیلی پایِ منبرِ آقایِ مهدویِ کنی. در عینِ حال جوان بودم و گرامافونی در پُشتِ پنجره یکی از مغازه‌های لاله‌زار دلم را بُرده بود. تا اینکه دل به دریا زدم و خریدم‌اش و چون پولِ کافی نداشتم قسطی و بدونِ صفحه موسیقی البته. بعد شک کردم که نکند همین قدرش هم گناه است.

رفتم خدمت آقای مهدوی به پُرسشِ شرعی. که بلافاصله گفتند: خریدِ ادواتِ موسیقی بای نحو کان حرام است. عرض کردم: به‌خُدا برای قشنگی‌اش خریدم حاج‌آقا، استفاده‌اش که نمی‌کنم! | فرمودند: نگهداری‌اش هم حرام است. گفتم: خیلی خوب، پس‌اش می‌دهم. فرمودند: فروش‌اش هم حرام است! گفتم: ای بابا! پس مجانی می‌دهم‌اش به کسی! فرمودند: هدیه دادن‌اش هم حرام است. دیگر واقعا کم آورده بودم. با دلی خونین و دماغی سوخته گرامافونِ بخت برگشته را شکستم در حالیکه تا ماه‌ها از همان چندرغاز حقوق شاگرد تراشکاری قسط‌اش را می‌دادم.

گذشت… تا انقلاب شُد. و یک زمانی من فرمانده سپاهِ تهران شدم و حاج‌آقای مهدوی کنی از مقاماتِ کشور. روزی باید برای گزارشی فوری خدمت‌شان می‌رسیدم و در مراسمی و نشسته در ردیفِ جلویِ تالار وحدت پیدایشان کردم. آن‌بالا و رویِ سن اهالی موسیقی و دامب‌ودومب قطعه پروپیمانی را به جهتِ یکی از مناسبت‌ها اجرا می‌کردند. هاج و واج رفتم جلو… و آهسته کنارِ گوش‌شان پرسیدم: حاج‌آقا! یعنی همه مُشکلِ اسلام مُنحصر به این گرامافونِ بدونِ صفحه ما بود؟

توضیح ضروری:
در ذکر خاطره یادداشت‌ قبلی‌ام از شهید حاج داوود کریمی درباره نظر حضرت آیت‌الله مهدوی کنی در مورد موسیقی اشتباه از اینجانب بود که قبل از انتشار میزانِ درستی یا توضیحات مکمل پیرامون آن را جویا نشدم , عُذر می‌خواهم .در تماسی که یکی از دوستان عزیزم و بستگانِ نزدیکِ مرحوم مهدوی کنی با نگارنده داشتند, یادآوری نمودند که «رویه ایشان عدم شرکت در مجالس اجرایِ هرگونه موسیقی زنده و یا ترک آن‌ها در صورت عدم اطلاع قبلی بوده است و به احتمال بسیار در مناسبت مورد اشاره شهید کریمی سرودِ جمهوری اسلامی اجرا می‌شده که استثنائا از نظر حاج‌آقای مهدوی اجرایِ زنده آن بلااشکال بوده است»