فراز و فرودهای اتاق بازرگانی گیلان

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، یکی از مخاطبان دیارمیرزا نوشت:

۱۹ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ بود که قاسم رضاییان با رای اعضای هیات نمایندگان اتاق گیلان پس از ۲۳ سال، صدارت هادی تیزهوش تابان را در اتاق گیلان شکست و رییس اتاق بازرگانی شد.

رضاییان تا ۲۳ بهمن سال ۱۴۰۳ عهده دار کرسی اتاق بازرگانی گیلان بود؛ او در دوره سختی مسوولیت ریاست اتاق بازرگانی را عهده دار شد، چون از سویی ضرورت داشت برای پیشبرد برنامه‌های خود ساختارشکنی می‌کرد و از برخی دخالت‌های رییس ادوار اتاق گیلان ایستادگی می‌کرد، در این دوره به توصیه برخی از اعضای هیات نمایندگان اتاق، حفظ‌ شان هادی تیزهوش تابان شاید بهتر بود در نظر گرفته می‌شد و او را در جایگاه نایب رییسی اول اتاق بازرگانی نگه داشتند.

رضاییان در دوره‌ای که مسوولیت اتاق گیلان را عهده دار بود، دوره‌ای سخت و پر چالشی را پیش روی گذاشت و از بحران‌های سنگینی عبور کرد، اما نقطه عطف فعالیت او سرعت در اجرای ساختمان اتاق بازرگانی بود که رسما عملیات ساخت اتاق بازرگانی گیلان در دوره او آغاز و پس از او سامان نظری با پشتکار فراوان فاز اول را به بهره برداری رساند و اکنون در صدد تکمیل فاز دوم و فاز سوم را با حضور هادی حق‌شناس استاندار چندی قبل کلنگ زنی کرد.

اتاقی که سال‌ها در انفعال بود. از سال ۱۴۰۲ در بسیاری از کارگروه‌ها فعال شد و جایگاه خود را تثبیت کرد.

پس از روی کار آمدن سامان نظری برای نخستین بار در اتاق گیلان، کارگروههای تخصصی رسمیت یافت و بالغ بر ۱۵ کارگروه تخصصی تشکیل و این کارگروه‌ها توسط استانداری و دستگاه قضا به رسمیت شناخته شد و حتی از استانداری اعتبار نامه دریافت کرد.
اتاق گیلان از دوره یازدهم دچار فراز و فرودهای بسیاری شد؛ “سید جلیل جلالی فر “ از فعالان اقتصادی ایران در امور روسیه و چهره‌ای شناخته شده در حوزه مسائل اقتصادی روسیه با هادی تیزهوش تابان وارد چالش شد و این چالش ضربه مهلکی به اتاق بازرگانی گیلان وارد کرد، چرا که راهکارهای ارزنده او هیچ گاه دیده نشد.

فردی که می‌توانست ظرفیت بزرگ خود را با شناختی که از بازار روسیه داشت در اختیار اتاق گیلان قرار دهد متاسفانه پایتخت نشینان از این ظرفیت او استفاده و اتاق گیلان بجای فرصت از پتانسیل‌های نیروی انسانی کارآمد در گیلان، وقت خود را صرف فرصت سوزی کرد.

رضا احمدی سراوانی چندی پیش در یادداشتی نوشته بود؛ “سامان نظری اگر می‌خواهد در اتاق بازرگانی موفق باشد، باید آن را به یک اتاق فکر و برنامه تبدیل کند و برای این منظور نیازمند بهره گیری از افرادی است که در فکر و عمل توسعه گرا باشند.

اتاق بازرگانی به عنوان یکی از ریشه دارترین نهادهای مدنی بخش خصوصی، برای آنکه بتواند نقش موثری در برنامه ریزی، تعیین اولویت‌ها و توسعه استان ایفا کند، باید در ساختار خود تغییراتی ایجاد کرده و از حالت یک اداره صرفا صادر کننده کارت عضویت و کارت بازرگانی خارج شده و به نهادی چابک در زمینه تولید فکر، برنامه و آمار درآید.

بی‌گمان حلقه مفقوده نهادهای مدنی بخش خصوصی در بی‌توجهی به برنامه ریزی است. بنابراین نهادهایی چون اتاق بازرگانی باید برای توسعه استان خود برنامه و طرح‌های متعددی تهیه کرده و آن‌ها را قابل ارائه داشته باشند. طرح‌هایی که مبتنی بر شرایط، امکانات و تنگناهای استان هستند.

در چنین حالتی است که می‌توان انتظار داشت تا اتاق بازرگانی تغییر ماهیت داده و به نهادی هوشمند و مرجع برای دیگر دستگاه‌ها در راستای توسعه استان تبدیل شود.

سامان نظری اگر می‌خواهد که نام خود را ماندگار کند، باید تن به تغییر بدهد.

او باید از افکار و افراد عمل گرا بهره بگیرد و اولین قدم در این مسیر نیز ایجاد تغییراتی در همین اتاق بازرگانی است…”

لذا پیداست که نظری معافی رییس اتاق بازرگانی گیلان که در بخش تولید، کارآفرینی و بازار با عبور از شرایط سخت اقتصاد، بنگاه اقتصادی خود را در نقطه مطلوبی از سرمایه‌گذاری و تولید قرار داده است و اکنون از کارآفرینان بزرگ استان در صنعت تولید و پخش محسوب می‌شود، در مدت کوتاه از حضورش در کرسی ریاست اتاق بازرگانی گیلان نیز به امور سامان داده است و می‌تواند با ترکیبی جدید از هیات رییسه! و به پشتوانه اعضای هیات نمایندگان اتاق بازرگانی گیلان بخشی از گره‌های تجارت و تولید گیلان را بگشاید و خوشبختانه نگاه حاکم بر او از سوی برخی از مقامات و مسوولین تصمیم گیر بسیار مثبت و امیدوار کننده است!