انتصابات انجام شده در گیلان به منظور عدم توانایی مدیران گذشته نیست

قابل توچه آقای استاندار:
آقای دائم المعاون!!
در کشوری که دومین مقام آن از واژگان شایستگی، شایسته سالاری و سایر کلمات مشتق شده از آن در هر سخنرانی بهره می برد سوال مهم این است چگونه شخصی طی حداقل از یک دهه گذشته همیشه در شرکتی مثل آب منطقه ای گیلان همیشه معاون بوده؟ لابد دوستانش می گویند به دلیل تخصص!! عجب! چه شخص همیشه دانی! معاون مالی می شوی؟ بله! معاون طرح و توسعه می شوی؟ بله! معاون برنامه ریزی یا معاون حفاظت چی؟ بله، بله!! تا ابد و یک روز بله! مگر نمی دانید من کاشف اصل سوم از اصول بقا هستم؟ ۱- بقای ماده ۲- بقای انرژی و ۳- بقای معاون.
سوال بزرگ این است آیا در سطح این شرکت عریض الطویل شخص جایگزین دیگری یافت نمی شود؟ یا آب منطقه ای زیر سایر مدیریت این فرد و سایر دوستان تهی از نیروی متخصص، با تجربه، با انگیزه و جوان شده است؟ اگر پاسخ به سوال اول مثبت باشد که کاملا نمایان می کند در این سیستم چه تمامیت خواهی جولان می دهد و اگر پاسخ دومی مثبت باشد که این خود بیانگر سیستم کوتوله پروری در این دستگاه است و عدم مدیریت دوستان برای جایگزین پروری!
البته اگر به پست و منصب های دیگر این شرکت نگاه بیاندازیم و در سابقه متصرفین آن دقیق شویم این تمامیت خواهی و کوتوله پروری و به وجود آمدن الیگارشی که ناشی از تملق و کت کشی است کاملاً مشهود بوده، البته هر ناظر بی طرفی کاملاً تصدیق می کند چنین وضعیتی تنها مبتلا به این شرکت نبوده و نیست که اگر این چنین نبود، وضع کشور این گونه که هست نبود
برسیم به آقای دائم المعاون! چرا دایما معاون و مدیر عامل نه؟ حتماً طی این چند سال گذشته واژه دولت سایه به گوشتان خورده دولتی که در پشت بسیاری از حوادث و رویداد های کشور از تداوم فیلترینگ تا مخالفت با مذاکره و سر دادن شعارهایی مثل زمستان سخت اروپا بوده، است و خواهد بود، دولتی که پاسخگو نبوده و نتایج اقداماتش بر گرده او نمی افتد و چه خوش است زیر سایه نشستن! این آقای معاون ما، الحق چقدر شبیه به این دولت سایه است! چه از نظر افکار نظری و ایدئولوژی و چه در میدان عمل که اقتدایش به این دولت همیشه در ظل است و البته به سان این دولت دارای توان مالی هنگفت، توان مالی ای که ناشی از اعتبارات ملی و استانی پروژه هایی که هیچ وقت قرار نیست به پایان برسند، آب بهای زراعی، حق تصرف مالکانه ناشی از برداشت مصالح و… می تواند همچنان بر اریکه قدرت این شرکت بنشیند و صدایی از خیل رسانه های استانی و اربابان پنهان فدرت در سطح استان در نیامدن، چه آن هنگام که برای بستر رودخانه های استان سند مالکیت زدند بدون رعایت سبق مالکیت و تصرف زارعانه و چه آن هنگام که بهای آب زراعی را ۳۰۰ درصد رشد دادند و چه آن هنگام که افتتاح سدهای استان علی الرغم قول آقایان مرتباً به تعویق افتاد و چه ….
در این دولت هم که به نحوی تکلیفش با خودش مشخص نیست و حکایتش شبیه آن شتر مرغ می ماند که نه شتر است نه مرغ، اوضاع برای این آقای معاون ما و دوستانش به کام است و چون برگ درختان پهن برگ می توانند که به هر جهت که باد می وزد خود را با آن تطبیق دهند و امیدوار که این وضع موجود را حفظ و اگر نشد سیاست پوتین و مدودف را طرح ریزی کنند تا نکند لرزشی بر صندلی قدرت آنها بیافتد و تا بتوانند چند صبایی باز هم خون بر دل کشاورز، کارمند و… کنند و چه آسان در این مملکت صدای این دو طبقه شنیده نمی شود، گروهی که نه سرمایه آن چنانی دارند و نه رسانه ای برای انعکاس صدای شان و نمایندگان حداقلی شان هم بیشتر برای وضع مردمان دیگر غرش شیرانه سر می دهند که اگر گوش تیز و کنکاش کنیم بیشتر به وز وز مگسان دور شیرینی می ماند تا نعره شیرانه!!
علی الهذا در کشوری که پست ها به فروش می روند و پیمانکاران کلان سیاست وزارتخانه اش را تبیین می کنند؛ چه جایی برای صحبت از شایستگی، تجربه، علم، تخصص،پاکدستی و…، جای تعجبی نمی ماند این آقایان همچنان بمانند که اگر غیر این بود باید دهانمان از تعجب باز می شد در پایان به ناچار برای تسلی قلب، دوباره باید شعر معروف سیف فرغانی را بر لب زمزمه کرد که عجب بر دل می نشیند:
هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد / هم رونق زمان شما نیز بگذرد
وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب/ بر دولت آشیان شما نیز بگذرد
و…