چوکا معرکه پاسخ است نه تبلیغات؛ تبدیل کارخانه به حیاط خلوت رجال سیاسی با انتصابات رفاقتی

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، چوکا یکی از قدیمی ترین و با ریشه ترین کارخانه های کشور در حوزه صنعت سلولزی است که در زمینی به مساحت بیش از یکصد هکتار برای ایجاد و بهره برداری از خطوط تولید صنایع سلولزی و همچنین احیای جنگل های گیلان در سال ۱۳۵۷ تأسیس شده بود.

بسیاری بر این باورند مشکلات اساسی صنایع چوکا را مربتط با زمانی میدانند که شفارود به عنوان مهمترین عامل تأمین کننده چوب چوکا از این صنایع جدا شد و در چنین شرایطی شفارود به جای تأمین چوب مرود نیاز اقدام به فروش آن به یک خریدار به صرفه تر کرد.

در چنین شرایطی بقا و تحول در چوکا مستلزم مدیریتی علمی، متمرکز و مستقل از سیاست‌بازی‌های مرسوم شرکت‌های هیئت مدیره‌ای دولتی یا شبه دولتی است که اتفاقاً فقدان هر سه عنصر در فضای مدیریتی چوکا ملموس است.

همین چند ماه گذشته بود که سرکشی بازرس ویژه وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی خبر مشکلات عدیده مدیریتی در صنایع چوکا را می‌داد که درست در همان زمان شاهد اعتراضات نماینده وقت به عملکرد وزیر تعاون، کار، رفاه و امور اجتماعی بودیم.

برخی از کارگران چوکای تالش عملاً از حوزه مدیریتی چوکا به عنوان حیاط خلوت رجال سیاسی یاد می‌کنند که بارها با تصمیمات شاذشان زخم بر پیکره نیمه‌جان چوکا زده عمر این کارخانه را مانند صبر کارگران و بازنشستگان آن کوتاه و کوتاه‌تر می‌کنند.

مردم تالش بزرگ بهتر از هر کس دیگری فریادهای نماینده مردم تالش در مجلس شورای اسلامی در زمان داوطلبی را از یاد نبرده اند؛ همانجایی که حسن محمدیاری در سخنان تبلیغاتی خود ضمن همدردی با کارگران و خانواده های آنان قول پیگیری برای حل مشکلاتشان را داد که این پیگیری ها به انتصاب چند گزینه آشنا برای تسویه مزد خوش خدمتی دوران تبلیغاتی چند تن از نزدیکانش ختم شد.

حالا درست زمانی است که باید نماینده تالش بزرگ به عنوان یک عنصر بالقوه در پیگیری مطالبات مردم در پیشگاه مردم شهرستان تالش، رضوانشهر و ماسال پاسخگویی مجموعه اقداماتی باشد که پس از انتصاب نزدیکانش در چوکا رقم خورده و بداند که معرکه انتخابات معرکه پاسخ است نه وعده و تبلیغات.