واکاوی و تحلیلی بر یک تصور اشتباه؛ حوزه فعالیت و وظایف روابط عمومی و رسانه در سازمان‌ها
گسترش فضای مجازی و همچنین کثرت رسانه‌های الکترونیک در حوزه اطلاع‌رسانی و تاثیر ارتباطات در پیشبرد اهداف یک سازمان در جامعه موجب شده تا در سالیان اخیر شاهد نقش‌آفرینی بیش از پیش حوزه روابط عمومی و واحد رسانه در سازمان‌ها باشیم.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، مازیار اصغرزاده – فعال عرصه روابط عمومی و رسانه در یادداشتی نوشت:
گسترش فضای مجازی و همچنین کثرت رسانه‌های الکترونیک در حوزه اطلاع‌رسانی و تاثیر ارتباطات در پیشبرد اهداف یک سازمان در جامعه موجب شده تا در سالیان اخیر شاهد نقش‌آفرینی بیش از پیش حوزه روابط عمومی و واحد رسانه در سازمان‌ها باشیم.
“زبان گویای سازمان در جامعه و وکیل مدافع جامعه در سازمان” جامع‌ترین تعریفی است که از نظر تئوری برای دانش‌آموختگان رشته روابط عمومی در دانشگاه‌ها تدریس می‌شود.
با تببین این تعریف و از نگاه فعالان در این عرصه نمی‌توان نقش رسانه و روابط عمومی را در سازمان و بُعد اجرایی بی‌ارتباط از هم قلمداد کرد، اما کلید واژه تفاوت وظایف در این حوزه را می‌توان در جداسازی و شاخه‌بندی امور رسانه یا امور فرهنگی برای تدریس تئوری و آکادمیک روابط عمومی برای علاقه‌مندان به این رشته در تحصیلات دانشگاهی اثبات نمود.
اما از نظر سازمانی هم حوزه روابط عمومی در چارت مدیریتی یک سازمان را باید در جایگاه معاونت(دپارتمان) در نظر گرفت و قاعدتا امور رسانه به عنوان یک واحد حائز اهمیت، را باید به مهمترین ستون در ساختار این دپارتمان تشبیه کرد.
به غیر از امور رسانه که فقط یکی از وظایف حوزه روابط عمومی در سازمان‌ها محسوب می‌شود اما اقدامات فرهنگی، سمعی بصری، تبلیغات محیطی و مجازی، برگزاری جشنواره‌ها، هماهنگی جلسات، برگزاری مراسمات تودیع و معارفه مدیران ارشد، تهیه و تدوین بروشورهایی از عملکرد سازمان در زمانبندی‌های ماهانه یا سالانه، ارتباط مستمر با پرسنل یا مخاطبان مرتبط در جامعه جهت دریافت و پایش پیشنهادات و انتقادات برای انتقال به مدیریت سازمان از دیگر وظایف حائز اهمیت حوزه روابط عمومی قلمداد می‌شود که از قضا در پیشبرد اهداف سازمان‌ها تاثیرگذار می‌باشد.
گرچه در سالیان اخیر با وجود گسترش نقش ارتباطات و تبلیغات برای پیشبرد اهداف سازمان‌ها و بالا رفتن سواد رسانه‌ای در اقشار گوناگون جامعه موجب شده است تا توجه به این حوزه حتی در سازمان‌های خصوصی را شاهد باشیم اما برای تکامل و نهادینه شدن فرهنگ و تفکیک وظایف روابط عمومی و رسانه در سازمان‌ها نیازمند آگاه‌سازی جامعه و مدیران از تعریف روابط عمومی و وظایف مجزا بخش رسانه‌ای از دیگر وظایف حوزه روابط عمومی خواهد بود، تا حدی که عمومأ شاهد انتخاب یک شخص و سپردن تمام مسئولیت‌ها به مدیر روابط عمومی هستیم و قاعدتأ سابقه خبرنگاری مهمترین یا حتی تنهاترین پیش‌نیاز مدیران برای این انتخاب هستند و گاهأ با وجود آگاهی مدیران از این تفاوت وظایف اما به دلیل صرفه‌جویی در هزینه‌‌ها و سیاست تعدیل نیرو شاهد بی‌توجهی به این موضوع بوده‌ایم.
نکته حائز اهمیتی که در سازمان‌های پر مخاطبی نظیر باشگاه‌های ورزشی بیش از پیش نمایان می‌شود، تا جایی که در چارت مدیریتی اکثر باشگاه‌ها بدون گنجاندن جایگاه روابط عمومی، شاهد انتصاب مدیریت رسانه یا ترکیب روابط عمومی و رسانه در یک شخص بوده‌ایم. در حالی که عمده فعالیت‌های مدیر رسانه به عنوان یکی از اعضای کادرفنی در سطح تیم مربوطه و هماهنگی با سرپرست و سرمربی تیم خواهد بود و گفتنی است هر تیم در رشته ورزشی گوناگون میتواند مدیر رسانه مجزا داشته باشد…
اما جایگاه مدیر روابط عمومی در چارت مدیریتی باشگاه‌ها به صورت انحصاری و در اختیار شخصی با حکم مدیرعامل می‌باشد که وظایف قانونی‌اش تا سطح کلان مدیریتی را شامل می‌شود و میتواند بهترین مشاور راهبردی برای مدیرعامل محسوب شود و حتی میتواند در قامت سلسله مراتب در انتخاب و بر عملکرد مدیریت رسانه بخش‌ها و تیم‌های گوناگون مجموعه نظارت نماید.
مازیار اصغرزاده – فعال عرصه روابط عمومی و رسانه
دیدگاه