زمستان ما و زمستان آنها؛ روایتی از چگونگی مواجه آلمان با قطع کامل گاز روسیه
هنگامی که جنگ اوکراین در زمستان گذشته آغاز شد، کمتر کسی علاقه داشت که تصور کند اروپا می‌پذیرد که وارد یک جنگ طولانی‌مدت شده است، به‌ویژه آنکه بحث انرژی و خطوط لوله گاز روسیه به اروپا به‌عنوان نمادی از وابستگی اقتصادی طرفین به یکدیگر و نشانه‌ای از ثبات روابط بود و طبعا همگان گمان می‌کردند که ماجرای اوکراین حل‌وفصل خواهد شد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، روزنامه هم میهن در سرمقاله امروز خود نوشت: هنگامی که جنگ اوکراین در زمستان گذشته آغاز شد، کمتر کسی علاقه داشت که تصور کند اروپا می‌پذیرد که وارد یک جنگ طولانی‌مدت شده است، به‌ویژه آنکه بحث انرژی و خطوط لوله گاز روسیه به اروپا به‌عنوان نمادی از وابستگی اقتصادی طرفین به یکدیگر و نشانه‌ای از ثبات روابط بود و طبعا همگان گمان می‌کردند که ماجرای اوکراین حل‌وفصل خواهد شد. ولی هنگامی که جنگ طول کشید و حالت فرسایشی یافت و چشم‌اندازی هم برای صلح نبود، استفاده از ابزار انرژی و گاز آغاز شد و اروپا به‌ویژه آلمانی‌ها احساس کردند که زمستان سختی در پیش دارند. اکنون که این مرحله آغاز شده، برداشت عمومی این است که چنانکه گفته می‌شد، اوضاع سخت نبود لذا هفته‌نامه معتبر اشپیگل گفت‌وگویی را با وزیر اقتصاد آلمان انجام داده تا ببیند چرا آن همه هشدار دادند، ولی اتفاق مهمی رخ نداد؟ گزارش این گفت‌وگو در روزنامه امروز هست.
او غلوآمیز بودن هشدارها را رد می‌کند و معتقد است که اگر کاری نمی‌کردیم کل اقتصاد اروپا نابود می‌شد. وی اقدامات دولت متبوع خود را در چند جبهه توضیح می‌دهد. در طرف تامین عرضه گاز به افزایش و پر کردن مخازن گاز و نیز به ایجاد سریع زیرساخت برای گاز طبیعی مایع اشاره می‌کند. در جهت تقاضا و کاهش آن کسب همراهی مردم برای صرفه‌جویی و کم کردن دمای خانه‌ها و نیز گرم نکردن بخشی از آپارتمان به‌علاوه ارائه بسته‌های حمایتی به مردم برای جبران هزینه انرژی اشاره می‌کند. از حیث مدیریتی اقدام فوری به ملی کردن شرکت گازپروم آلمان و کنترل عملیات آن را نام می‌برد. نتیجه این اقدامات عبور از وضعیتی است که بسیار سخت تصور می‌شد.
در این سوی دنیا و در ایران چه کردیم؟ در یک کلام هیچ. نه سرمایه‌گذاری برای افزایش تولید و نه هشداری جدی و عملی به جامعه که با کمبود گاز در زمستان مواجه‌ایم و نه حتی گزارشی دقیق از وضع آب و هوایی زمستان؛ از هیچ‌کدام خبری نبود. به‌جایش اقدام به قطع گاز نیروگاهی و کارخانجات کردیم و مازوت را جانشین نمودیم که آلوده‌کننده هوا است. از نظر تبلیغی و آگاهی‌بخشی هم از وزیر نفت گرفته تا سایبری‌های حکومتی بر زمستان سخت اروپا تمرکز کردند و گویی منتظر جشن گرفتن برای فلاکت دیگران بودند و هنوز هم دست از این تبلیغات مبتذل و گمراه‌کننده بر نمی‌دارند. از همه بدتر اینکه سرنوشت مهمترین مسئله کشور را که برجام باشد به این امر و تحلیل یا آرزوی پوچ و خیالی گره زدند و هیچ‌گاه هم فکر نکردند که فرض کنیم وضع آنان در زمستان سخت می‌شد، چرا باید جلوی ایران کوتاه بیایند؟ با مسکو مسائل خود را حل می‌کنند یا از طریق اعراب و کشورهای دیگر رفع مشکل می‌کنند. ما هیچ کمکی به آنان نمی‌توانستیم بکنیم چون خودمان هم گاز کم داریم. پارسال هم گاز تعدادی از کارخانجات مهم را قطع کردند تا گاز مردم قطع نشود.
ابتذال سیاسی نزد فعالان سایبری طرفدار وضع موجود، تبدیل به مبنایی برای سیاستگذاری‌های مسئولین می‌شود درحالی‌که آنان باید براساس داده‌های معتبر سیاست‌گذاری کرده و تصمیم بگیرند. حالا فرض کنیم کل اروپا از سرما یخ می‌زد این چه ربطی به ناکارآمدی مدیریت انرژی در ایران دارد؟ زمستان سخت ما کمبود گاز نیست. بلکه کمبود قدری عقلانیت و سیاست‌ورزی عقلایی است.
وزیر اقتصاد آلمان در گفت‌وگو با اشپیگل: زمستان سخت تحت کنترل است
سال گذشته اینطور به نظر می‌رسید که جنگ روسیه در اوکراین قرار است آلمان و اروپا را وارد یک دوره رکود اقتصادی کرده و زمستان سختی را بر کشورهای اروپایی و آلمان تحمیل کند. اما همه‌چیز به‌گونه‌ای متفاوت رقم خورد. رابرت هابک، وزیر اقتصاد آلمان در گفت‌وگویی با اشپیگل درباره راهکارهای آلمان برای گریز از زمستان سخت توضیح داده است. او معتقد است، هنوز کارهای زیادی هست که باید انجام شود.
آقای هابک، در سال ۲۰۲۲، شما باید به امیر قطر التماس می‌کردید که گاز طبیعی به آلمان بفروشد. مجبور شدید نیروگاه‌های زغال‌سنگ را دوباره راه‌اندازی کنید و طول عمر نیروگاه‌های هسته‌ای در این کشور را افزایش دهید. به‌عنوان یکی از اعضای حزب سبز و به‌عنوان وزیر اقتصاد و آب و هوای آلمان، سال ۲۰۲۲ باید سال بدی برای شما بوده باشد.
سال ۲۰۲۲ در درجه اول برای مردم اوکراین وحشتناک بود. تعدادی از مردم اوکراین به واسطه جنگ مضحک ولادیمیر پوتین جان‌شان را از دست دادند، شکنجه شدند و پسران و دختران‌شان را از دست دادند. نکته اصلی این است که ما به‌عنوان یک دولت مجبور بودیم از میانه یک بحران دائما در حال تغییر و بدتر شدن، راه خود را باز کنیم. در مدت زمان کوتاهی ما توانستیم بسته‌های نظارتی را تهیه کنیم، سرمایه‌های هنگفتی را فراهم کنیم، شرکت‌ها را ملی کنیم و زیرساخت گاز طبیعی جدید ایجاد کنیم. این کارها کاملا چالش‌برانگیز بود. اما به دلیل همین اقدامات، امروز در موقعیتی به‌مراتب بهتر از آن چیزی هستیم که می‌توانستیم تصور کنیم.
محبوبیت شما به میزان قابل‌توجهی کاهش یافته است. برخی شما را به بی‌توجهی به بحران تغییرات اقلیمی متهم می‌کنند. دیگران شما را به‌جای ولادیمیر پوتین به خاطر افزایش هزینه‌های انرژی سرزنش می‌کنند. اینها شما را آزار می‌دهد؟
خیر. طبیعی است که یک دولت برای موقعیت‌هایی که مسئول ایجاد آن نیست، سرزنش شود. جنگ در اوکراین هنوز غیرقابل درک است و تورم قابل توجه است. مردم نگران آینده خود هستند. نارضایتی، ترس و عصبانیت باید راهی برای خروج داشته باشد.
هنوز چیزهایی هست که شما را خوشحال کند؟ یا اینکه هنوز با چالش‌ها دست‌وپنچه نرم می‌کنید؟
سال ۲۰۲۲ برای خیلی‌ها در دولت، پارلمان، شهرداری‌ها، ایالت‌ها و شرکت‌ها سال سختی بود. اما بار دیگر دیدیم که کار سخت ارزشش را دارد. زمانی که روسیه تلاش کرد بازار گاز طبیعی اروپا را از طریق گازپروم در هرج و مرج فرو ببرد، ما شرکت گازپروم آلمان را ملی کردیم و کنترل عملیات‌های شرکت را در دست گرفتیم. این حرکتی بود که تحت فشار شدید انجام شد. به یاد دارم که در کنفرانس مطبوعاتی با خودم فکر می‌کردم که این یک حرکت تلافی‌جویانه خوب بود.
در اوایل بحران، شما هشدار دادید که همه ما در آلمان باید در مصرف انرژی صرفه‌جویی کنیم. حالا به نظر می‌رسد که زمستان را با مشکلات بسیار کمی پشت سر می‌گذارید. شما در هشدارهایی که می‌دادید بیش از حد غلو نکردید؟
برعکس. در تابستان این خطر جدی وجود داشت که در زمستان با کمبود مواجه شویم. پوتین صدور گاز طبیعی را به حالت تعلیق درآورده بود و ما بسیار نگران بودیم که زنجیره‌های تامین از بین برود و تولید کالاهای ضروری برای زندگی روزمره غیرممکن شود. این مسئله واقعاً می‌توانست کل اقتصاد اروپا را نابود کند. اما ما کنترل بحران را در دست گرفتیم. تورم هنوز هم بالاست، اما اخیراً به‌طرز محسوسی کمتر شده است. طبق داده‌هایی که در حال حاضر داریم، رکود اقتصادی خفیف‌تر و کوتاه‌تر از آن چیزی است که در ابتدا تصور می‌کردیم. اما اوضاع می‌توانست طور دیگری رقم بخورد.
چرا اینقدر راحت از پس کار برآمدید؟
چون کشور نشان داده است که چه توانایی‌هایی دارد. ما مخازن گاز طبیعی خود را پر کردیم و به‌سرعت زیرساختی برای LNG، گاز طبیعی مایع ایجاد کردیم. ما اقتصاد و خانواده‌های آلمانی را با صرف میلیاردها یورو تقویت کردیم و آلمانی‌ها مصرف گاز طبیعی را کاهش دادند. آنها دمای خانه‌هایشان را کاهش دادند و دیگر کل آپارتمان را گرم نمی‌کنند.
اما آیا اینطور نیست که در نهایت بار سنگینی را بر دوش مردم تحمیل کردید؟ همه به یک اندازه خوب از عهده چالش بر نمی‌آیند.
پرداخت قیمت‌های بالا برای بسیاری از مردم بسیار دشوار است، به همین دلیل است که ما بسته‌های کمکی بزرگ را تهیه کردیم. کشیدن ترمز قیمت برق و گاز طبیعی تاثیر خود را در سال جاری نشان خواهد داد. اما با این وجود، باز هم مردم نشان داده‌اند که قادر به همبستگی با هم هستند. این در تضاد با روایتی است که آلمانی‌ها درباره خودشان دارند: اینکه همه ما فقط فردگرا هستیم و فقط به خودمان فکر می‌کنیم. نه. اینطور نیست. کشور می‌تواند قدرت زیادی را بسیج کند. با این حال، این واقعیت که به نظر می‌رسد برخی از نسل جوان در حال از دست دادن امیدشان هستند، آزارم می‌دهد.
چگونه به این نتیجه رسیدید؟
این روزها جوانان بیست و چند ساله واقعاً به این فکر می‌کنند که آیا می‌خواهند بچه‌دار شوند یا خیر. این بحثی است که در دوران جوانی من هم در جریان بود. این بحث‌ها ۳۰ سال بود که از بین رفته بود. اما اکنون بار دیگر به راه افتاده است. کاملا قابل درک است. بحران آب و هوا به واقعیت تبدیل شده است.
امید بسیاری از این جوانان به سیاستمدارانی مثل شما است و اکنون آنها متوجه شده‌اند: حتی با وجود حضور حزب سبز به‌عنوان بخشی از دولت، آلمان از اهداف خود در زمینه تغییرات اقلیمی کوتاهی می‌کند.
باید صبر کنیم و ببینیم چه می‌شود. این اعداد اولیه هستند. ما در حال حاضر ۸/۸گیگاوات برق تولید‌شده از سوخت زغال‌سنگ داریم که بیشتر از چیزی است که در ابتدا برنامه‌ریزی شده بود. با این حال، ما در حال حاضر شاهد این هستیم که گسترش انرژی‌های تجدیدپذیر و اقداماتی برای صرفه‌جویی در مصرف انرژی، بسیار موثر است.
پس پیام شما برای نسل‌های جوان چیست؟ سال گذشته یک استثنا بود و اکنون ما به روند حفاظت از آب و هوا بازگشته‌ایم؟
اکنون تمرکز بر ایجاد تغییری قاطع در سال‌های آینده است تا کشور تا سال ۲۰۴۵ در مقابل تغییرات اقلیمی ایمن شود. تا آن زمان، جوانانی که در مورد آنها صحبت می‌کنیم شاید تشکیل خانواده داده باشند. آنها باید با عواقب گذشته زندگی کنند. امروز ما باید برای حفظ آزادی‌های آینده آنها گام برداریم.
آنچه گفتید از منظر سیاست‌گذاری چه معنایی دارد؟
باید تمام توان خود را برای ایجاد تحول در سیستم انرژی خود سرمایه‌گذاری کنیم. این کار من است. اما از نظر جامعه، خطرات بیشتر است. مردم باید بتوانند ایمان داشته باشند که کل کشور به نگرانی‌ها و نیازهای آنها پاسخ می‌دهد. سال گذشته به ما نشان داد که چنین چیزی امکان‌پذیر است. اینکه می‌توان یک قدم به جلو برداشت. حتی اگر برداشتن آن قدم کمی سخت باشد. ما قصد نداریم که فقط بدویم. ما یک ماراتن را آغاز کرده‌ایم و این ماراتن خستگی‌ها و دردهای خودش را دارد. ما به‌عنوان یک جامعه توانستیم در برابر بحران گاز مقاومت کنیم، می‌توانیم در مهار بحران تغییرات اقلیمی نیز موفق باشیم. امیدواریم که این تجربه ایمان به مشارکت دموکراتیک را تقویت کند.
با این حال، در حال حاضر اعتراضات قابل‌توجهی، عمدتاً توسط فعالان جوان حوزه تغییرات اقلیمی، در روستایی در غرب کلن آغاز شده. یعنی همان‌جایی که قرار است یک معدن زغال‌سنگ روباز تاسیس شود. آیا این نشان نمی‌دهد که ایمانی که از آن صحبت می‌کنید دیگر وجود ندارد، به‌ویژه در حزب شما؟
جوانان این احساس را دارند که نسل‌های قبل از آنها زندگی نسل‌های بعدی را سخت‌تر کرده‌اند. آنها از اینکه همه چیز به کندی پیش می‌رود ناامید هستند. من کاملا می‌توانم آنها را درک کنم. البته اعتراضات نیاز به نمادها و مکان‌ها دارد. اما از نظر من کلن نماد اشتباهی است.
چرا؟
کلن آخرین مکان در منطقه راین است که باید راه را برای استخراج زغال‌سنگ باز کند. به این ترتیب، کلن نمادی مبنی بر این واقعیت نیست که استخراج زغال‌سنگ قرار است مانند گذشته ادامه داشته باشد، بلکه نشان‌دهنده پایان استخراج زغال‌سنگ است. ما حذف تدریجی زغال سنگ در منطقه راین را فقط تا سال ۲۰۳۰ ادامه می‌دهیم. این همیشه هدف جنبش مبارزه با تغییرات اقلیمی بوده است. دلیل خوبی هم برای این کار داریم. این توافق به ما امکان می‌دهد برای آینده برنامه‌ریزی کنیم. به همین دلیل، اکنون سرمایه‌گذاری‌هایی در منابع انرژی پاک در نیروگاه‌های هیدروژنی انجام می‌شود. بله، دو نیروگاه زغال‌سنگ متعلق به (شرکت تاسیسات برق) RWE قرار است
برای مدتی طولانی‌تر از برنامه‌ریزی اولیه به کار خود ادامه دهند. این چیزی نیست که من به آن افتخار کنم، اما اجتناب‌ناپذیر است. زیرا پوتین در حال جنگ با اوکراین است و ما باید با بحران انرژی ناشی از این جنگ روبه‌رو شویم.
با این حال، این قضیه تلخی‌های خودش را دارد؛ استخراج زغال سنگ به‌رغم اینکه حزب سبز بخشی از دولت است، همچنان ادامه دارد.
ما پنج روستا و مزرعه با حدود ۴۵۰ سکنه را نجات داده‌ایم. جنگل Hambacher امن است. میزان زغال‌سنگ مجاز برای بهره‌برداری از طریق استخراج روباز براساس توافق به نصف کاهش یافته است.
امسال چه برنامه‌ای برای پیشبرد سیاست‌های مبارزه با تغییرات اقلیمی پس از عدم پیشرفت در سال گذشته دارید؟
ما کارهای زیادی انجام دادیم، به‌ویژه درباره پیشبرد گسترش انرژی‌های تجدیدپذیر. رونق خورشیدی در حال انجام است. وقتی بحث انرژی بادی در میان است باید بگویم که ما کارهای زیادی انجام داده‌ایم. برای نیروگاه‌های بادی فراساحلی، یک جدول زمانی برای افزایش از ۲۲ به ۳۰ گیگاوات داریم. ما روند برنامه‌ریزی و تصویب طرح‌ها را تسریع کرده‌ایم، به پیشرفت قابل توجهی در اتحادیه اروپا دست یافته‌ایم و دولت آلمان را موظف کرده‌ایم که زمین‌های بیشتری را برای تاسیس نیروگاه‌های بادی در دسترس قرار دهند. ساخت توربین‌ها زمان می‌برد، اما سرعت به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافته است.
با این حال، اگر می‌خواهید به وعده‌های خود عمل کنید، باید در سال ۲۰۲۳ سرعت را افزایش دهید.
بله و ما هر روز برای انجام این کار تلاش می‌کنیم. ما به‌طور سیستماتیک به کارآیی مصرف انرژی و صرفه‌جویی می‌پردازیم. ما می‌توانیم با انرژی‌های تجدیدپذیر به دستاوردهای زیادی دست پیدا کنیم. اما اگر مصرف انرژی خود را کاهش دهیم، چالش‌ها راحت‌تر حل می‌شوند. به همین دلیل است که قانون تنظیم کارایی مصرف انرژی قبلاً تهیه شده است و دولت به آن رأی خواهد داد. ما قانونی را ارائه خواهیم کرد که تبدیل سیستم‌های گرمایشی که با انرژی‌های تجدیدپذیر کار می‌کنند را ترویج می‌کند. همچنین امیدوارم بتوانیم در بخش حمل و نقل پیشرفت کنیم. هدفی که در سال ۲۰۲۲ نتوانستیم به آن دست پیدا کنیم.
این واقعیت که اخیراً بحث افزایش طول عمر نیروگاه‌های هسته‌ای در آلمان مطرح شده و این کار با توجیه به لزوم شارژ خودروهای برقی مطرح شده، باید شما را خشمگین کرده باشد.
برای من، بحث با تصمیم استراتژی صدراعظم به پایان رسید.
وزیر حمل‌ونقل نمی‌خواهد برای نوسازی شبکه راه‌آهن سرمایه‌گذاری کند، او همچنین می‌خواهد بزرگراه‌های بیشتری بسازد. آیا قصد دارید با آن کنار بیایید؟
اگر می‌خواهیم از اثرات تغییرات اقلیمی ایمن بمانیم، نمی‌توانیم دائماً انگیزه‌های جدیدی برای ترافیک بیشتر خودرو ایجاد کنیم. پیشنهادات خوبی باید در اختیار مردم قرار گیرد تا برای حمل‌ونقل به اتوبوس و قطار مراجعه کنند. ما نباید کورکورانه هر پروژه راه‌سازی که تا به حال در رویایش بودیم را اجرا کنیم. این کار برای محیط زیست خوب نیست و برای آب و هوا هم خوب نیست.
آلمان در مورد توسعه زیرساخت‌های هیدروژنی عقب مانده است. آیا این هشدار که از سوی اقتصاددانان تغییرات اقلیم مانند اوتمار ادنهوفر مطرح شده، موجه است؟
برای گذشته، بله. اما ما در حال حاضر در حال جبران هستیم. از طریق گسترش انرژی‌های تجدیدپذیر، تولید هیدروژن سبز از انرژی سبز، توسعه زیرساخت‌ها و از طریق مشارکت با سایر کشورها. در هر جایی که قادر به جایگزینی مستقیم سوخت‌های فسیلی با برق نباشیم، هیدروژن مورد نیاز خواهد بود. به‌عنوان مثال، در تولید فولاد. سال گذشته نشان داد که می‌توانیم سریع‌تر جلو برویم.
اما نه به اندازه کافی سریع، درست است؟
امسال ما مقرراتی را تصویب خواهیم کرد تا اطمینان حاصل شود که تأسیسات الکترولیز لازم برای تولید هیدروژن فقط در مکان‌هایی ایجاد می‌شود که ادغام آنها در شبکه‌های برق و هیدروژن منطقی است. سپس هفت سال دیگر فرصت داریم تا الکترولیزهایی با ظرفیت ۱۰ گیگاوات برای تولید هیدروژن نصب کنیم، خروجی این برنامه معادل حدود هشت نیروگاه هسته‌ای است. در دهه ۲۰۳۰، شاید یک‌سوم مصرف گاز طبیعی خود را با هیدروژن سازگار با آب و هوا جایگزین کنیم.
فرآیند تولید فولاد به شکلی که برای آب‌وهوا مضر نباشد، احتمالاً بسیار گران‌تر از روش‌های معمولی است. چگونه می‌خواهید از تولیدکنندگان آلمانی در برابر رقبایی که فولاد را با روش‌های ارزان‌تر تولید می‌کنند محافظت کنید؟
تولید فولاد سبز به‌طور فزاینده‌ای رقابتی خواهد شد زیرا تولیدکنندگان نسبت به فولاد معمولی CO2 کمتری منتشر می‌کنند و بنابراین می‌توانند گواهی انتشار خود را بفروشند. فراتر از آن، ما از تولید فولاد به این روش حمایت مالی می‌کنیم، به‌عنوان مثال، در قراردادهای بزرگ به این تولیدکنندگان اولویت می‌دهیم و اتحادیه اروپا نیز در حال کار روی مکانیزمی است که اطمینان حاصل کند که وارداتی که برای آب و هوا مضر است نسبت به محصولات سازگار با آب و هوا مزیتی نداشته باشند.
به عبارت دیگر می‌خواهید تعرفه وضع کنید؟
ما نباید تصور کنیم که تنها کسانی هستیم که روش‌های تولید مبتنی بر کاهش انتشار کربن را معرفی می‌کنیم و بقیه جهان فقط منتظر نوآوری‌های ما هستند. چین به‌شدت در حال سرمایه‌گذاری در تولید فولاد سبز برای صنعت خودرو است. اگر ما مراقب نباشیم، آنها بازار را تصاحب خواهند کرد. این روند در ایالات‌متحده هم در حال وقوع است. این دیگر یک مسابقه زیست محیطی نیست، بلکه یک مسابقه اقتصادی است.
ایالات‌متحده قانون کاهش تورم را تصویب کرده و یک بسته ۴۳۰ میلیارد دلاری یارانه، که بخشی از آن متمرکز بر تلاش‌ها برای سازگاری بیشتر اقتصاد با محیط زیست است.پرداخت بسیاری از این پول مشروط بر این است که شرکت‌ها در ایالات‌متحده تولید کنند. اروپا چگونه می‌تواند ادامه دهد؟
اول از همه، این خوب است که ایالات‌متحده سیگنال روشنی مبنی بر سبز بودن آینده اقتصادی ارسال کرده است. اما ما باید اطمینان حاصل کنیم که اروپا عقب نمی‌ماند. به همین دلیل است که ما در حال مذاکره با شرکای خود در ایالات متحده هستیم و به همین دلیل اتحادیه اروپا هم در حال مذاکره است. ما شاهد بودیم که دولت بایدن قبلاً برخی از مقررات حمایتی را کاهش داده است. برای مثال، الزام خودروهای برقی مجهز به باتری‌های ساخت ایالات‌متحده، در مورد خودروهای اجاره‌ای صدق نمی‌کند و تعداد زیادی از آنها در ایالات متحده وجود دارد، به این معنی که می‌توان آنها را از کره‌جنوبی یا آلمان وارد کرد. صحبت با آمریکایی‌ها ارزش‌اش را دارد.
با این حال، بودجه یارانه بسیار زیاد است و احتمالاً تعدادی از شرکت‌های خارجی از جمله آلمان را به ایالات‌متحده جذب خواهد کرد.
واقعاً باید فعالانه تلاش کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که اروپا مکانی جذاب برای این صنعت جدید است. برای انجام این کار، باید مکانیسم‌های حمایتی ایجاد کنیم و سریع‌تر عمل کنیم. دیگر حمایت مالی از تحقیق و توسعه محصولات جدید کافی نیست، بلکه باید روی گسترش ظرفیت تولید نیز تمرکز کنیم. پنل‌های خورشیدی، پمپ‌های حرارتی، توربین‌های بادی، نیمه‌هادی‌ها و باتری‌ها، چیزهایی هستند که باید به‌طور انبوه در آلمان نیز تولید شوند. به همین دلیل است که ما در اروپا در حال حاضر در حال توسعه قانون فناوری پاک هستیم.
ایالات متحده و چین در حال پیشروی هستند. در قاره ما، جنگ ادامه دارد و متوجه شده‌ایم که مدل اقتصادی ما دیگر جواب نمی‌دهد. در این بلبشو خبر خوب کجاست؟
خبر خوب این است: اگر همه با هم کار کنیم، می‌توانیم به دستاوردهای شگفت‌انگیزی دست پیدا کنیم. این درسی است که سال گذشته آموختیم.
آیا خوش‌بینی شما در مورد اوکراین نیز صدق می‌کند؟
جنگ برای همه کسانی که مجبورند با آن زندگی کنند، ظالمانه و دلهره‌آور است. اما ارتش اوکراین مقاومت می‌کند. پوتین دیگر سرزمینی را تسخیر نمی‌کند، بلکه تنها از دست می‌دهد.
البته این نتیجه تا حدودی به دلیل کمک‌های نظامی مستمر غرب به اوکراین است. آیا پیگیری تحویل خودروهای رزمی ماردر با تانک‌های نبرد لئوپارد منطقی و واجب نیست؟
در این دولت یک چارچوب محرمانه وجود دارد که در آن چنین بحث‌هایی انجام می‌شود. این محرمانگی تاکنون نقض نشده است و من علاقه‌ای ندارم آن را نقض کنم.
شما یکی از اولین کسانی بودید که از ارسال سلاح به اوکراین صحبت کردید. آیا نمی‌توان فرض کرد که در این جلسات محرمانه حامی ارائه تانک‌های رزمی باشید؟
ما در ابتدا گفتیم که سلاحی به اوکراین نمی‌دهیم. بعد به اوکراین راکت و نارنجک دادیم و بعد هم توپخانه خودکششی و حالا هم بحث خودروهای زرهی ماردر مطرح شده است. این مسیر طولانی بوده است. این نشان می‌دهد که ما به‌طور مداوم در حال تطبیق دادن حمایتی هستیم که به اوکراین ارائه می‌کنیم.
جنگ در آینده چگونه توسعه خواهد یافت؟
هیچ‌کس نمی‌تواند با اطمینان بگوید که چه خواهد شد. اما مقاومت ارتش اوکراین و توانایی‌های استراتژیک‌اش بسیاری را شگفت‌زده کرده است. در عین حال، پوتین آماده است تا هزاران سرباز خود را قربانی کند. امید من هنوز این است که وضعیت نظامی به‌دست آید که در آن اوکراین قادر باشد پایان جنگ را تعیین کند و این وضعیت به این کشور اجازه می‌دهد تمامیت ارضی خود را احیا کند.
شما یکی از اولین حامیان رئیس‌جمهور اوکراین ولودیمیر زلنسکی بودید. آیا هنوز با او در ارتباط هستید؟
با بسیاری از اعضای کابینه اوکراین تبادل‌نظر صمیمی وجود دارد. او در سال ۲۰۱۹ به‌عنوان رئیس‌جمهور منتخب اوکراین به برلین آمد. ما دوباره همدیگر را در ماه مه ۲۰۲۱ در کی‌یف ملاقات کردیم.
باز هم به اوکراین سفر خواهید کرد؟
مطمئناً دوباره به اوکراین سفر خواهم کرد؛ در زمان مناسب.
دیدگاه