چالش های شورای شهر(۲)

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، احمد قدیمی در یادداشتی نوشت:

با اتمام کار هیأت های اجرائی و نظارت در خصوص بررسی صلاحیت کاندیداها، کم کم وارد انتخابات شده و در فضای مجازی با سیما، سوابق و نظراتشان آشنا می شویم. کاندیداها در ابتدای امر باید بدانند که وارد چه شورایی می شوند و وظایف شان در قبال اخذ رأی اعتماد مردم چیست؟ چه اختیارات و امکاناتی را در دسترس دارند و حدود و ثغور آنان تا کجاست؟

همان طور که در یادداشت (۱) قبلی اشاره شد کار شورا نظارت است نه اجرا. دانستن این مهم خود به تنهایی بخش اعظمی از مشکلات، چالش ها و نارضایتی ها را برطرف می کند. دخالت در امور اجرائی شهرداری، دخالت در عزل و نصب مدیران و کارکنان شهرداری، دخالت در اخذ عوارض و هزینه ها و … بر خلاف قانون بوده و آنان را از رسالت اصلی خود دور می کند. قرار بر این است که شورا شهر شوند نه شورای شهرداری! شهرداری تأمین کننده بخش کمی از زیرساخت های شهری است. بسیاری از زیرساخت های دیگر شهری چون آب، برق، گاز، فاضلاب، خدمات پلیس، خدمات ثبتی، خدمات رفاه و تأمین اجتماعی و بهزیستی، خدمات بهداشتی، آموزشی، تأمین مسکن  و … توسط مراکز اداری دیگر تصدی می شود.

خارج شدن از حوزه نظارت و ورود به حوزه اجرا، شوراها را محدود، محصور و مشغول در شهرداری کرده و عملکردشان را از شورای شهر به شورای شهرداری کاهش می دهد. در حالیکه حوزه و محدوده نظارتی شورای شهر خیلی وسیعتر و کارامدتر از حوزه اجرائی محدود در شهرداری است. این وضعیت شورای منتخب شهر را از جهت پاسخگویی به مطالبات شهروندان در شرایط نامناسبی قرار می دهد و سایر دستگاه های دولتی در سطح محلی هم برنامه ریزی و نظارت  شورای شهر در امور شهری را نمی پذیرند. یکی از چالش ها و دلایل عدم رضایت عمومی شهروندان از عملکرد شوراها هم همین موضوع است. عنوان و مقام عالی و قوی، ولی در مقابل، عملکرد محدود، جزئی و ضعیف. شورای شهر باید شورای شهر باشد نه شورای شهرداری!