نتیجه گزارش ملی سیلاب‌ها چه بود؟ | کسی دنبال حل مسأله نیست

محمد فاضلی*

سیلاب‌های فروردین نودوهشت که چندین استان کشور را در بر گرفت، بزرگی پدیده به حدّی بود که «هیئت ویژه گزارش ملی سیلاب‌ها» با صدور حکم رئیس‌جمهور برای بیست نفر از اساتید دانشگاه‌های کشور به منظور بررسی همه‌جانبه پدیده سیلاب تشکیل شد.

 هیئت ویژه گزارش ملی سیلاب‌ها گزارش خود را در اسفند ۱۳۹۸ در هفده جلد و ۷۶۰۰ صفحه به رئیس‌جمهور ارائه کرد. رئیس‌جمهور نیز چند ماه بعد طی احکامی برای ۱۴ تن از وزرا، معاونین رئیس‌جمهور و رؤسای سازمان‌های دولتی، اقدامات اصلاحی برای بهبود مدیریت کشور در برابر سیلاب را ابلاغ کرد.

 چند روز است که سیلاب چند استان و بالاخص شهرهایی در خوزستان را در بر گرفته است. من چند روز است انتظار می‌کشم تا ببینم آیا رسانه صدا و سیمای کشور یک برنامه تخصصی اجرا می‌کند که در آن بگویند بالاخره در این کشور که هفت هزار صفحه درباره سیلاب، توسط بیست نفر استاد دانشگاه و قریب ۷۰۰ نفر همکارشان «گزارش ملی سیلاب‌ها» نوشته شده، مشکل کشور برای تاب‌آوری در برابر سیل چیست.

 چند روز است منتظرم که نمایندگان شهرهای سیل‌زده در رسانه بگویند بالاخره ۷۰۰ نفر متخصص و کارشناس که گزارش ملی سیلاب‌ها نوشتند، پیشنهادات‌شان چه بود که ما در مجلس دنبال کنیم و وضعیت تاب‌آوری در برابر سیلاب را افزایش دهیم.

 چند روز است منتظرم که رسانه‌های مکتوب ما آیا سراغی از اعضای هیئت ویژه گزارش ملی سیلاب‌ها می‌گیرند و با چهار نفر از آن‌ها مصاحبه کنند تا برای مردم توضیح بدهند بالاخره در این کشور چه مشکلی هست که هر سال سیلاب کلی خسارت می‌زند.

 کسی انگار دنبال حل مسأله نیست، همه متهم کردن، مقصر یافتن یا به قول دوستی، یافتن قاتل بروس لی را دوست دارند. وقتی می‌شود بر مصیبت مردم سیل‌زده گریه و مویه کرد، خود را طرفدار مردم جلوه داد، از خود رفع مسئولیت کرد و دیگران را مقصر جلوه داد، دنبال حل مسأله بودن چه معنایی دارد؟ چرا باید کسی به خودش زحمت بدهد و چند هزار یا چند صد صفحه بخواند تا بتواند علل ساختاری تاب‌آوری اندک در برابر سیلاب را بررسی کند.

 ادای دلسوز بودن را درآوردن فعلاً بیشتر خریدار دارد.

*عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی