چقدر تحقیر، چقدر توهین!؟ سپیدرود و داماش باید مایه افتخار باشند نه سرافکندگی!
داماش و سپیدرودی که باید مایه افتخار مردم رشت و گیلان باشند امروز به نماد سرافکندگی تبدیل شده‌اند!
صابر عاشری لشت نشائی*
دیگر از نوشتن یادداشت‌ها و تحلیل‌ها خسته شدم؛ اینقدر گفتیم و نوشتیم و خبر کار کردیم که باد کردیم! چه کنیم!؟ به که بنویسیم!؟ کسی بوده که رنج‌نامه مارا نخوانده باشد!؟ دیگر نوشتن و حرف زدن ما شده عادت؛ حتی خودمان هم به این کار عادت کردیم!
هر فصل خبر از حل مشکلات داماش و سپیدرود می‌شنویم، “مالک جدید می‌آید”، “با چندین مالک و اسپانسر در حال مذاکره هستیم”، “دولت بودجه می‌دهد”، “نماینده مجلس برای حل مشکلات داماش و سپیدرود با مسوولین رایزنی کرد” و چه و چه…
کدام مالک!؟ کدام اسپانسر!؟ کدام حل مشکلات!؟ کدام دلخوشی!؟ چه کنیم با خبرهای بد و بدتر!؟ چقدر داغ بر دل این هوادران می‌گذارید!؟ به عنوان یک خبرنگار دیگر حالم از هرچه خبر فوتبالی بهم می‌خورد!
رنج‌نامه، دردنامه، شب‌نامه، مرگ‌نامه و هرچه می‌خواهید اسمش را بگذارید ولی این کار دیگر مسخره شده است هر روز خبر بدی بیاید و ما متنی بنویسیم و ناله بزنیم!
چقدر توهین و تحقیر!؟ تا کجا باید این زخم عمیق و عمیق‌تر شود!؟ یک روز خبر می‌آید داماش پول مسافرت ندارد. روز بعد خبر می‌آید بازیکنان سپیدرود به دلیل بی‌پولی از این تیم جدا شدند، روز بعد می‌گویند داماش پول هتل را نداشت و با وساطت سرمربی کارت بازیکنان از هتل گرفته شد! روزی دیگر خبر می‌آید سرمربی سپیدرود بدون اجازه و خداحافظی از این تیم با تیمی دیگر قرارداد امضا کرده و رفته! تا کجا باید این افتضاحات را تحمل کنیم!؟ داماش و سپیدرودی که باید مایه افتخار مردم رشت و گیلان باشند امروز به نماد سرافکندگی تبدیل شده‌اند!
یکبار برای همیشه بنشینید و تکلیف ما و خودتان را مشخص کنید، آیا می‌خواهید تیمداری کنید یا نه!؟ بهانه‌های بیخود را کنار بگذارید که اگر تیم لیگ برتر برود مالک می‌آید تیم امسال در لیگ یک بماند اسپانسر می‌گیریم و… سپیدرود و داماش لیگ‌های مختلف را تجربه کردند اما باز هیچ اتفاقی نیافتاد پس حرف‌های صد من یه غاز را پایان دهید و کار را تمام کنید؛ می‌خواهید سپیدرود و داماش زنده بمانند یا نه!؟
*جانشین سردبیر و دبیر بخش ورزش
دیدگاه