به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا به نقل از ایرناپلاس؛ این روزها کره جنوبی به‌عنوان الگوی موفق در مقابله با ویروس کرونا شناخته شده است و اغلب کشورها به این نتیجه رسیده‌اند که برای خلاص شدن از شر این ویروس، راه این است که از مدل کره جنوبی الگوبرداری کنند. چند روز پیش بود که یورونیوز در گزارشی اعلام کرد دولت آلمان برای مقابله با شیوع ویروس کرونا در این کشور، راهبرد کره جنوبی را دنبال می‌کند. هدف اصلی این راهبرد، شناسایی زودهنگام افراد مبتلاست تا پیش از آن که ویروس را به فرد دیگری منتقل کنند، قرنطینه شوند. همین باعث شده آلمان این روزها ۳۰۰ تا ۵۰۰ هزار تست کرونا در هر هفته انجام دهد. گفته می‌شود ظرفیت انجام تست کرونا در آلمان هم اکنون در مقایسه با دیگر کشورهای اروپایی بیشتر است و همین موضوع این امکان را به آن می‌دهد تا بتواند راهبرد کره جنوبی را دنبال کند. بر اساس گزارش یورونیوز دولت این کشور در نظر دارد ظرفیت تست کرونا را به روزانه ۲۰۰ هزار مورد برساند.

الگوی موفق کره جنوبی توجه مسئولان ایرانی را نیز به خود جلب کرده است. علی‌اکبر حق‌دوست مدیر کمیته اپیدمیولوژی بیماری کرونا به‌تازگی گفته است: کره جنوبی تجربه ویروس سارس را داشت و توانست از تجربیات خود به‌خوبی استفاده کند. این کشور از سیاست ایزولاسیون به‌خوبی استفاده کرد و هر فرد مثبتی را که پیدا می‌کرد، به شناسایی اطرافیانش و ایزوله کردن آنها می‌پرداخت و مانع پخش بیماری می‌شد. کره جنوبی در تعداد مرگ‌ها روند ثابتی پیدا کرده است، این کشور امکانات ارائه خدمات پیشرفته‌ای دارد؛ به‌طوری که توانسته خدمات بسیار خوبی را به مبتلایان ارائه دهد. البته به گفته حق‌دوست ما توانستیم این شیب را سریع کنترل کنیم، به‌سرعت توانستیم بیش از ۶۰ آزمایشگاه تشخیص ویروس کرونا را راه‌اندازی کنیم، ما هم همانند کره جنوبی به دنبال شناسایی و ایزوله کردن افراد مبتلا هستیم، تقریباً اکثر تخت‌های بیمارستانی آماده پذیرش بیماران کرونا بودند، اما هر لحظه ممکن است شیب تغییر کند.

پذیرش اهمیت نظارت بر افراد مبتلا

چندی پیش جونگ وون سون دانشیار دانشگاه UCL در مقاله‌ای علت موفقیت کره جنوبی در کنترل بیماری کووید ۱۹ را پذیرش اهمیت نظارت بر افراد مبتلا از سوی دولت این کشور دانسته بود. به گفته وی، کره جنوبی بر انجام تست کرونا از گروه‌های مختلف مردم تمرکز کرده، به‌طوری که برجسته‌ترین قسمت استراتژی این کشور به اندازه کافی ساده است: تست، تست و تست.

بسیاری قدرت کره جنوبی در کنترل کووید ۱۹ را این‌گونه توجیه می‌کنند که کره جنوبی از شیوع بیماری مرس در سال ۲۰۱۵ به اندازه کافی تجربه کسب کرده و سیستم کنترل بیماری خود را مجدداً سازماندهی کرده است. به‌طوری که حالا این کشور دارای یک سیستم بهداشتی و درمانی با ظرفیت بزرگ و یک صنعت پیشرفته زیست فناوری است که می‌تواند کیت‌های آزمایش را به‌سرعت تولید کند؛ عواملی که این کشور را قادر می‌سازد روزانه ۱۵ هزار تست انجام دهد.

وون سون در بخشی از مقاله خود آورده است: از آنجا که کووید ۱۹ برای بسیاری از افراد یک بیماری خفیف است، فقط بخش کوچکی از بیماران تمایل دارند با توجه به علائم یا تماس با افراد آلوده با مسئولان بهداشت تماس بگیرند. در این میان، بسیاری از بیماران به‌ویژه افراد جوان با علائم خفیف، درک نمی‌کنند که بیمار بوده و می‌توانند دیگران را آلوده کنند. بنابراین اگر این بیماران پیدا نشوند، ظرفیت گسترده کشور در انجام تست کرونا فایده چندانی نخواهد داشت.

همین دلیل کافی بود تا دولت کره جنوبی را مجبور به ردیابی افراد بیمار و همچنین افرادی که با آنها در تماس بودند، کند تا زنجیره انتقال شکسته شود. دولت کره جنوبی برای ردیابی از سه‌راه اصلی استفاده می‌کند.

سه روش ردیابی افراد مبتلا و کسانی که با آنها تماس داشتند

وون سون این سه روش را در مقاله خود تشریح کرده است که شامل استفاده از کارت‌های اعتباری، تلفن همراه و دوربین‌های مدار بسته است.

کره جنوبی بیشترین میزان معاملات بدون پول در جهان را در اختیار دارد. با ردیابی معاملات، می‌توان حرکات کاربر کارت اعتباری را روی نقشه ترسیم کرد.  از تلفن‌های همراه می‌توان برای همین منظور استفاده کرد. در سال ۲۰۱۹، کره جنوبی یکی از بالاترین نرخ مالکیت تلفن همراه در جهان را داشت؛ به‌طوری که تعداد تلفن همراه بیش از جمعیت افراد بود. موقعیت و مکان تلفن همراه به‌طور خودکار با دقت کامل ضبط می‌شود، زیرا تلفن‌های همراه در هر زمان به یک یا سه فرستنده متصل می‌شوند. تقریباً ۸۶۰ هزار فرستنده ۴G و ۵G وجود دارد که کل کشور کره جنوبی را پوشش می‌دهد. از طرفی بدیهی است که شرکت‌های تلفنی نیاز دارند تا مشتریان نام واقعی و شماره ثبت ملی خود را ارائه دهند. این بدان معنی است که می‌توان با دنبال کردن موقعیت تلفن‌های آنها، تقریباً همه را ردیابی کرد.

دولت، کره‌ای‌هایی را که از سفر خارجی بازگشته بودند، ۱۴ روز از طریق کارت‌های اعتباری‌شان تحت نظر قرار داد. در این مدت هر فردی که با کارت اعتباری‌اش خرید کرده بود، رهگیری شد تا اگر ناقل ویروس بود، کسانی که با او در تماس بوده‌اند، شناسایی شوند. هر کسی که نتیجه آزمایش کرونای او مثبت می‌شد، برنامه‌ای شبیه جی‌پی‌اس در موبایلش نصب می‌شد و بدون اینکه هویتش فاش شود، حضورش در هر جا مشخص می‌شد. مردم با نصب نقشه کره جنوبی در گوشی‌هایشان، توانستند در هر جا از وجود و حضور افراد مبتلا یا مشکوک مطلع شوند، بدون اینکه هویت او را بشناسند.

راهکار دوربین مداربسته

اما سومین روش برای ردیابی، استفاده از دوربین‌های مدار بسته است که دولت را قادر می‌سازد افرادی را که در تماس با بیماران کووید ۱۹ بوده‌اند، شناسایی کنند. در سال ۲۰۱۴ شهرهای کره جنوبی بیش از ۸ میلیون دوربین مدار بسته داشتند یعنی یک دوربین به ازای هر ۶.۳ نفر.  در سال ۲۰۱۰ تصاویر هر نفر به‌طور متوسط ​​۸۳.۱ بار در طول روز و هر نه ثانیه یک بار در هنگام سفر توسط دوربین‌ها گرفته شده بود. احتمالاً این ارقام امروز بسیار بیشتر است به‌طوری که به‌جرئت می‌توان گفت کره جنوبی یکی از بالاترین تراکم تکنولوژی نظارت در جهان را دارد. البته مکان‌های بدون دوربین مدار بسته یا سیگنال تلفن همراه در ساختمان‌های عمومی وجود دارند، اما تقریباً همه بیماران بالقوه از این سه طریق قابل‌ردیابی و تست هستند.

ترکیب داده‌ها و خروجی آنها

اما به اعتقاد وون سون  نتیجه ترکیب این سه فناوری دو چیز است: نخست، مقامات بهداشتی می‌توانند بفهمند یک فرد آلوده پس از ابتلا، با چه کسانی ارتباط نزدیکی داشته است. دوم اینکه بیماران جدید را می‌توان در مقایسه با بیماران قبلی که از سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی استفاده می‌کنند، پیدا کرد. این مقایسه دقیقاً مشخص می‌کند بیمار جدید کجا، چه زمانی و از طریق چه کسانی آلوده شده است.

البته در این میان اگر نتوان آنها را به یک بیمار شناخته شده قبلی متصل کرد، بدان معنی است که بیماران ناشناخته وجود دارند. در چنین شرایطی باز هم با سه روش بالا می‌توان بیماران ناشناخته را ردیابی کرد.

به گفته وون سون تعداد بیماران ناشناخته در هر زمان نشانگر این نکته است که ویروس هنوز در حال گسترش است و موارد بیشتری در روزهای آینده رخ خواهد داد.

داده‌ها در اختیار شهروندان هم گذاشته شد

نکته مهم دیگر این است که نتیجه ردیابی نه‌تنها توسط مقامات بهداشتی کره جنوبی مورد استفاده قرار می‌گیرد، بلکه از طریق وب‌سایت‌های ملی و محلی، برنامه‌های رایگان تلفن هوشمند که محل بیماران را نشان می‌دهد و پیامک، موارد جدید و محل‌های جدید و احتمالی انتشار ویروس را به اطلاع شهروندان می‌رسد تا آنها از کانون‌های عفونت دوری کنند.

تعرض به حریم خصوصی یا مؤثرترین روش برای کنترل کووید ۱۹

وون در آخر به این نکته اشاره کرده است که شاید بسیاری بگویند با این روشی که کره جنوبی در پیش گرفته است، حریم خصوصی افراد خدشه‌دار می‌شود، اما در واقع این روشی مؤثر برای جلب اعتماد عمومی است که به‌نوبه خود در جلوگیری از وحشت مردم مهم است و توانسته به مدیریت موفق کرونا بینجامد.