پایتخت می خواست بگوید مردم یا قاچاقچی‌اند یا روانی؛ بی‌عرضه یا بی‌شخصیت و فرصت طلب!
معاون علوم انسانی و هنر دانشگاه آزاد اسلامی در یادداشت کوتاهی به نقد یکی از رویکردهای غلط در سریال تلویزیونی «پایتخت ۶» پرداخته است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا حجت‌الاسلام دکتر عبدالحسین خسروپناه معاون علوم انسانی و هنر دانشگاه آزاد اسلامی در یادداشتی به نقد سریال تلویزیون پایتخت پرداخته است.
خسروپناه نوشته است:
دوستانی از بنده خواستند تحلیلی از پایتخت۶ داشته باشم و اینک بعد از مشاهده قسمت ۱۵، ضمن تشکر از دست اندرکاران این سریال و تبریک سال نو و اعیاد رجبیه و شعبانیه به نقدی کلیدی اشاره میکنم. البته کارشناسان نقدهای واردی بر آن گرفتند؛ از جمله: اختلاط نامحرم، ترویج بی حد رقص و موسیقی، تعابیر بی‌ادبانه مخصوصا نسبت به والدین و بزرگترها، بی‌احترامی به نماز و حج و …
لکن نقد ریشه‌ای‌تر این سریال به نظر بنده، رویکرد ایران‌گریزی و ایران تضعیفی است که متأسفانه از دوره قاجار توسط مستشرقین و بعد روشنفکر نمایان داخلی دنبال میشود و کتابها در باب ناتوانی و مجمع الرذایل بودن ایرانیان نوشته میشود.
این سریال با نشان دادن ایرانیانی که یا قاچاقچی (ارسطو) هستند یا روانی(بهبود) یا مسئول ناتوان و بی‌عرضه و منفعل(نماینده مجلس) یا دارای کمبود شخصیت(بهتاش) یا نوجوانان غرق در اینستاگرام و فضای مجازی(دختران دوقلو) یا مدعیان پرادعای هیچ کاره و فرصت‌طلب(نقی) یا مروج آرایشگری و رفتارهای نامناسب(رحمت و فهیمه) یا عقل کلی که در مواردی احساسی داوری می کند(هما) که برای بیننده مخصوصاً بیننده خارجی تصویر بسیار منفی علیه ایران می‌سازد.
سوال این است که چرا عده‌ای از نویسندگان و هنرمندان با هم تلاش می‌کنند تا ایرانی را با موفقیت‌ها، مقاومت‌ها و فرهنگ و تمدن بزرگ به ایرانی بی عرضه، ناکارآمد و احساسی و فاقد فرهنگ و تمدن معرفی کنند.
انتظار این بود لااقل واقعیت‌های ایران اعم از ضعف‌ها و قوت‌ها به نمایش گذاشته شود تا ناامیدی در مخاطب تحقق نیابد.
نکته قابل تأمل اینکه چرا پایتخت۶ بعد از پایتخت۵(مقابله با داعش) ساخته می شود؟ آیا نباید مدیران صدا و سیما در باب جریان شناسی سریال‌های ایرانی دقت بیشتری نمایند
دیدگاه