شب موسیقی گیلکی به یاد احمد عاشورپور برگزار شد

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا به نقل از ایرنا، موسسه فرهنگی گیل تی تی انزلی با برگزاری آیینی یاد و خاطره  احمد عاشورپور هنرمند بزرگ موسیقی گیلان را گرامی داشت.

هنرمندی که در ترانه هایش همواره نشاط و امید را به مردمش هدیه  می داد و باور داشت که “زیباتر از جهان امید ای دوست / در عالم وجود جهانی نیست/هر عرصه را بهار و خزانی هست / در عرصه امید، خزانی نیست”

این آیین با اجرای قطعاتی از موسیقی عاشورپور و همچنین فولکلور گیلان، سخنرانی هوشنگ عباسی پژوهشگر و بابک ربوخه موسیقیدان شهیر گیلانی، نمایش فیلم “تا آخرین نفسهایم” ساخته کاوه چلمبری مستندساز اهل انزلی در مورد زندگی عاشورپور همراه بود.

هوشنگ عباسی پژوهشگر گیلانی در این آیین گفت: عاشورپور نخستین هنرمندی بود که ترانه های گیلکی را با  موسیقی مدرن اروپایی تلفیق کرد، همچنین در زمینه شغلی که داشت همه جا منشا خیر و نیکویی و تحول بود.

وی از انزلی به عنوان شهری نخبه پرور نام برد و گفت: اولین های زیادی  به اسم این شهر در تاریخ هنر و ورزش وجود دارد، مثل یعقوب کوچکی زاد در ژیمناستیک، جلیل ضیاپور در نقاشی مدرن و احمد عاشورپور که اولین خواننده ای بود که در رادیو ایران به زبان گیلکی خواند.

بابک ربوخه موسیقیدان شناخته شده کشور نیز در این مراسم به اصالت و ریشه احمد عاشورپور بعنوان یک هنرمند نوگرا اشاره و اظهار کرد: من اهل رشت هستم اما به واسطه عاشورپور دلبستگی بسیاری به غازیان و انزلی دارم.

وی در بخش دیگری از صحبتهایش به خاطراتی از عاشورپور اولین دیدارش با او در کودکی و همینطور همکاریهایی که با او برای کنسرت تهران و رشت داشت اشاره و خاطرنشان کرد: او با  روحیه و انرژی بالایی که با وجود کهولت به همه جوانها روحیه و انرژی می داد که با انگیزه بیشتر تمرین کنند و مهیای اجرا شوند.

ربوخه از لطف و قدرت صدای عاشورپور در ۸۰ سالگی، از اقتدار و مسئولیت پذیری، از محبت و انس او به مردم بعنوان عاملی برای پایداری و مقاومت در برابر سختی ها یاد کرد.

وی عاشوپور را خواننده ای تمام عیار خواند که موسیقی فولکلور زادگاهش و ترانه های عامیانه سرزمینش را به صورتی دلنشین و محبوب مردم ارائه می کرد.

ربوخه در ادامه از اشراف عاشورپور بر علم و موسیقی یاد و خاطرنشان کرد: او ملودی های نو و سبک تازه ای در خواندن ترانه های فارسی خلق کرد و به بومی سازی ملودی های خارجی پرداخت.

در ادامه ربوخه با بیان این که  من مهربانی و انسان دوستی و افتادگی را از عاشورپور آموختم، از برگزارکنندگان این رویداد فرهنگی به خصوص مدیر اجرایی (محمد بت دوار) تقدیر و تشکر کرد.

در  ادامه فیلم مستند “تا آخرین نفسهایم” ساخته کاوه چلمبری مستندساز اهل انزلی، که در زمان حیات استاد عاشورپور ساخته شده بود پخش شد.

جمشید لرد به بازخوانی چند شعر از عاشورپور پرداخت و علیرضا حیات بخش هم به روی صحنه آمد و شعر خودش را قرائت کرد.

برنامه با اجرای گروه دیلمون توسط آقای اسکندر و ابراهیم حساس ادامه پیدا کرد که قطعاتی از ترانه های استاد عاشورپور را اجرا کردند.

پخش کلیپ ساخته شده توسط هدیه خسروی با اجرای جدیدی از آهنگ عمو دختر (ساخته بابک ربوخه) بخش دیگری از برنامه بود.

در این برنامه از طرف موسسه گیل تی تی به هنرمندان بشقاب با طرح مناره ساخته خانم آیدا رادبرد همراه لوح تقدیر اهدا شد.

احمد عاشورپور ۱۸ بهمن ۱۲۹۶ در غازیان انزلی چشم به جهان گشود و تحصیلات مقدماتی خود را در این شهر سپری کرد. چنان که خود در مصاحبه ای بیان کرده بود، وزن و قافیه و ریتم در شعر را در همین دوران و با مطالعه اشعار کلاسیک ایرانی، و از جمله دیوان شمس تبریزی، آموخت.

عاشورپور آوازخوانی و ترانه سرایی را به شکل غیرحرفه ای از دبیرستان آغاز کرد و بعدها به یادگیری موسیقی پرداخت. سال های ابتدایی دانشگاه در جمع های دوستانه و کنسرت های شیر و خورشید سرخ بندرانزلی به خواندن ترانه پرداخت. وی سال ۱۳۲۲ در رشته مهندسی کشاورزی فارغ التحصیل شد. ملاقات احمد عاشورپور با ‘ابوالحسن خان صبا’، در سال ۱۳۲۲، زمینه ساز اولین ترانه خوانی های وی در رادیوی تازه تأسیس ایران شد.

سال ۱۳۳۲ بعنوان خواننده ترانه های فولکلور ایران در فستیوال جهانی جوانان در رومانی حضور یافت. بعد از بازگشت از این سفر در انزلی دستگیر و به زندان فرستاده شد و بعد از دو سال ازاد و بعنوان تبعید به خارک فرستاده شد. عاشورپور سالهای ۶۲ تا ۷۲ را در فرانسه گذراند. سال ۱۳۸۱ همکاری با گروه موسیقی نکیسا و کنسرت در تهران آغاز کرد و سال ۸۲ کنسرتی در رشت داشت. سال ۱۳۸۴ کتاب ‘آفتاب خیزان، دریا توفان’ ب‍ه‌ک‍وش‍ش‌ ح‍س‍ی‍ن‌ ح‍ق‍ان‍ی‌، ب‍اب‍ک‌ رب‍وخ‍ه‌، م‍ح‍م‍د رض‍ای‍ی‌راد در مورد زندگی و آثار احمد عاشورپور توسط نشر چشمه منتشر شد. عاشورپور ۲۲ دی ۱۳۸۶ پس از یک عمر تلاش برای بالندگی موسیقی گیلان چشم از جهان فروبست و بنا به وصیت در خاک زادگاهش بندرانزلی آرام گرفت. اما صدایش، ترانه هایش و میراثش تا همیشه در خاطره جمعی گیلانیان مانا است.