رسانه ملی و مهدویت
در شرایطی که در محاق قرار دادن هویت اسلامی – ایرانی، جوانان و مردم ایران جزء اصلی‌ترین اهداف رسانه‌های غربی است، فراهم کردن فضایی جذاب و هنری که بوسیله آن مردم به خصوص نسل جوان بتوانند به امام عصر و حاضرشان معرفت بیشتری پیدا کنند، از اهداف رسانه ملی است.
مسعود محمدزاده – نویسنده و تهیه کننده و کارشناس حوزه مهدویت:
تولید و پخش برنامه‌های دینی از جمله برنامه‌های مهدوی، با حساسیت‌ها و ظرافت‌های ویژه‌ای همراه بوده که با بی توجهی یا کم توجهی به آنها، نه تنها اهداف مورد نظر محقق نخواهند شد، بلکه ممکن است شبهه‌ها و پرسش‌های گوناگونی هم درباره‌ی آموزه‌های دینی و مهدوی بوجود آید.
به نظر بنده مهمترین بایسته‌ها در ساخت برنامه‌های مهدوی از جمله نیمه شعبان عبارتست از: نهادینه سازی مهدوی باوری – ارتقای معرفت – ایمان روشن بینانه به مهدویت.
رهبر معظم انقلاب اساسی‌ترین نقش و مسئولیت صدا و سیما رو در حوزه دین، ارتقای معرفت دینی و ایمان دینی، مردم می‌دانند.
ایشان در تاریخ ۸۳/۹/۱۱ در دیدار با رییس و مدیران سازمان صدا و سیما فرمودند: معرفت دینی باید ارتقا و گسترش پیدا کند؛ اما یک معرفت روشن بینانه و آگاهانه، هم ایمان مردم باید تقویت شود، هم معرفت و شناخت.
بر اساس این سخن رهبر معظم انقلاب، در برنامه‌های مهدوی صدا و سیما، مانند دیگر برنامه‌های دینی، باید به موضوع نهادینه سازی و ارتقای معرفت و ایمان مخاصبان توجه کرد و باید کوشید با ساخت این گونه برنامه‌ها هم بر شناخت مردم از موضوع مهدویت افزود و هم ایمان و باورشان را درباره این موضوع ارتقا بخشید.
ممکن است که این سؤال پیش آید که حالا چگونه می‌توان این کار را انجام داد؟ بنده سه عامل را در اینجا مؤثر دانسته که فقط به نام بردنشان به دلیل طولانی شدن کلام اکتفا می‌کنم:
۱: بهره گیری از پژوهش در ساخت برنامه‌ها، بویژه برنامه‌های دینی و مهدوی
۲: استفاده از کارشناسان و مجریان توانا، فهیم و دارای سواد رسانه ایی
۳: تأمل و تدبر در تولید برنامه‌ها (یعنی شتاب زدگی در ساخت برنامه‌ها از جمله برنامه‌های مهدوی، آفت بزرگی ست که از تحقق اهدافی چون معرفت افزایی و تعمیق ایمان و باور مردم، مانع شده و به پایین اومدن محتوای برنامه منجر می‌شود).
و اما نکته بسیار مهم در تولید برنامه‌های مهدوی، توجه به جنبه‌های سه گانه فرهنگ مهدویت است: فرهنگ و اندیشه مهدویت شیعی جنبه‌های گوناگونی داره و همه‌ی جنبه‌های سه گانه ی اون یعنی: ذهنی – عقلی، قلبی – احساسی و عینی – رفتاری، همه اینها در مباحق مهدوی وجود انسان رو در بر می‌گیرند.
از این رو، در ترویج و گسترش این فرهنگ و اندیشه‌ی متعالی از طریق صدا و سیما، باید به همه‌ی جنبه‌های وجودی بیننده و شنونده توجه شود.
واضح‌تر اینکه: از یک سو باید کوشید مخاطبان به شناخت عقلی مناسبی از آموزه‌های مهدوی دست پیدا کرده و از این نظر اقناع شوند و از سویی دیگه باید زمینه‌ی اثر پذیری مخاطبان از نظر عاطفی و احساسی از این عرصه به شکل لاک پشتی و خیلی کند در حال حرکت است!
نکته مهم دیگر این که: در جامعه ما دیدگاه‌ها و اندیشه‌های متفاوت و گاه متعارضی در زمینه‌ی مهدویت و انتظار وجود دارد، بطور مثال گروهی با برخورد غیر فعال با اندیشه انتظار، هرگونه حرکت اصلاحی در دوران غیبت و تکلیف و مسئولیت منتظران برای زمینه سازی ظهور رو نفی می‌کنند.
اندیشه این گروه فقط دعا برای فرج و دیدار آن حضرت است.
گروه دیگری با اثر پذیری از اندیشه‌ی امام خمینی ره و با نگاهی فعال به مفهوم انتظار نگاه می‌کنند. اینان معتقدند در عصر غیبت، شیعیان باید با تشکیل حکومت و گسترش عدالت و صلاح جامعه، زمینه‌ی ظهمور امام مهدی عج رو فراهم کنند.
حالا سؤال این ست که صدا و سیما در برنامه‌های مهدوی خود مخصوصاً در نیمه شعبان، باید مروج چه دیدگاهی باشد؟ خب بطور حتم باید مروج و مبلغ دیدگاه دوم یعنی انتظاری فعال باشد؛
بطور کلی بنظر می‌رسد در برنامه‌های مهدوی، به جنبه معرفتی موضوع مهدویت و انتظار، کمتر توجه شده و رویکرد برنامه‌ها بیشتر احساسی – عاطفی ست.
و سخن آخر اینکه در تولید برنامه‌های مهدوی همواره باید به دو تا نکته مهم توجه بیشتری داشت:
اول اینکه مباحث مطرح شده در این گونه برنامه‌ها، در ذهن بیننده و یا شنونده شبه ایجاد نکند؛
و دوم اینکه، اگر در برنامه به شبهه ایی پاسخ داده می‌شود، پاسخگویی برای همه‌ی مخاطبان با هر سطح دانشی قانع کننده باشد.
سخن در این زمینه بسیار و مجال و فرصت کم؛ بهرحال ایجاد فضای فرهنگی درباره‌ی موضوعات مورد نیاز هر عصر، از وظایف ذاتی رسانه ست.
در شرایطی که در محاق قرار دادن هویت اسلامی – ایرانی، جوانان و مردم ایران جزء اصلی‌ترین اهداف رسانه‌های غربی است، فراهم کردن فضایی جذاب و هنری که بوسیله آن مردم به خصوص نسل جوان بتوانند به امام عصر و حاضرشان معرفت بیشتری پیدا کنند، از اهداف رسانه ملی است.
نیمه شعبان فرصتی ست برای این امر مهم و این پیوند عمیق؛ یعنی: تبیین و ارتقای دانش و باور عمومی جامعه در زمینه‌ی حقانیت، جامعیت و کار آمدی معارف غنی مهدوی در سطح جامعه.
دیدگاه