چرا هند در سال ۲۰۳۰ سومین قدرت دنیا می‌شود؟

رضا سیف پور (پژوهشگر رسانه، سیاست، اقتصاد)

امروز یک فیلم از سینمای هند می‌دیدم. از همان فیلم‌های مردمی که مخاطبین بیشماری در هندوستان و البته کشور خودمان دارد. اسم فیلم بازگشت جبار بود.  در این فیلم دیدم که چگونه قهرمان داستان(جبار) پس از ظلمی که به او شد یک تنه به جنگ فساد سازمان یافته، رشوه خواری و قانون گریزی رفت. مردم هم با او همراه شدند و کار به جایی رسید که در نهایت وزرا، قضات، پلیس و مدیران ادارات دولتی باشنیدن نام جبار لرزه بر جانشان می افتاد. جبار در نهایت به کمک جوانان تحصیلکرده و وفادار سرحلقه های فساد در پلیس و دادگستری را خشکاند و با انتقام از فاسد ترین چهره اقتصادی شهر که دراصل عامل قتل همسرش هم بود تصمیم گرفت خود را تسلیم قانون کند.
او هنگامی که انبوه ملت هند برای رهایی اش شعار می‌دادند گفت اگرچه کارش درست بود اما راهی که طی کرد نادرست بود و آنگاه به استقبال قانون و چوبه دار رفت در حالی که هر کدام از شهروندان خود به یک جبار تبدیل شده بودند.

 راز موفقیت هند به گمانم برانگیختن احساسات جمعی در جهت توسعه است.
اگر امروز هند گام بلندی به سوی توسعه برداشته و به زودی میرود که با پشت سرگذاشتن اروپا، روسیه، ژاپن و … پس از آمریکا و چین به سومین قدرت جهانی تبدیل شود، به مدد مردمان توسعه یافته و تلاش جمعی در جهت مبارزه با فساد اداری و ناکارآمدی دستگاه های مجری قانون است.
در این روند، جالب اینجاست که رسانه‌ها نقش بسیار مهمی در آگاهی بخشی مردم و مبارزه طلبی با فساد داشتند و این بدون اراده عملی قدرت سیاسی در آن کشور میسر نبود.

 ما در عصر رسانه‌ها زندگی می‌کنیم. عصری که در آن رسانه‌ها از قدرت بالایی در شکل دهی افکار عمومی و باور جمعی برخوردارند لذا توقع بالایی نیست اگر بخواهیم بطور منصفانه نگاهی به کارکرد رسانه ها در جامعه خودمان بیاندازیم.
واقعیت این است که امروز بخش کوچکی از فعالین در شبکه های اجتماعی، به جای رسانه‌های رسمی ما، در تلاش برای آگاهی بخشی به جامعه در جهت مبارزه با انواع مفاسد هستند و این اصلا کافی نیست. زیرا این نوع از رسانه‌ها اغلب به دلیل ماهیت عمومی خود ممکن است دچار کج روی هایی هم بشوند. فرهنگ سازی تنها با شبکه های اجتماعی میسر نیست و بدون همراهی رسانه‌های رسمی و اراده قدرت سیاسی تقریبا محال است.

 با این توضیحات به نظر میرسد اگر ماهم می‌خواهیم مسیر توسعه و تعالی را در جهان طی کنیم باید پیش از هرچیز تحت یک اراده واحد به پرورش انسانهایی مبادرت ورزیم که سرنوشتشان و آینده مملکت برایشان از هرچیزی مهم تراست. آنگاه این خود مردم هستند که به مبارزه با فساد، اختلاس، رشوه خواری، بی عدالتی، دروغ و مال اندوزی طبقاتی میروند و اصلاح ساختارهای ناکارآمد وابسته به توسعه و اقتصاد به یک مطالبه عمومی تبدیل می‌شود. ماباید باور داشته باشیم که مسیر توسعه و تعالی در دنیای امروز با عبور قاطع از این زشتی‌ها (مفاسد سیستمی ) میسر است و در این مسیر هم نمی‌توانیم منتظر یک جبار باشیم.
ماباید باور کنیم که همه مردم ما در مقابل آینده مسئولند و وظیفه دارند جامعه شان را بسازند واین تغییر نگرش بیش از هر چیزی از عهده رسانه های آزاد و سالمی بر می‌آید که مدیرانشان نه به دنبال آگهی که به دنبال آگاهی باشند.

پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.