هشیار که حکایت شمربن ذی الجوشن مارقی دوباره خواندنی شد!

اختصاصی پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، حجت الاسلام والمسلمین مهدوی، مسئول قرارگاه فرهنگی خاتم الاوصیاء گیلان در یادداشتی نسبت به نامه محمود احمدی‌نژاد رییس سابق ایران به مقام معظم رهبری واکنش نشان داد.

در یادداشت حجت الاسلام مهدوی آمده است:

نامه بیشرمانه یک مارق نهروانی به امام المسلمین که حاوی مطالب جسورانه و غیر منصفانه و در عین حال مزورانه و عوام فریبانه بود مرا بیاد فرمانده و جانباز ملعون لشکر مولا امیرالمومنین علی (علیه السلام) یعنی شمر بن ذی‌الجوشن انداخت که ابتدا او از سران و شجاعان مردم کوفه بود، وی در زمان علی(ع) جزو یاوران و طرفداران حضرتش به شمار می‌آمد، او در جنگ صفین از افراد تحت فرمان امیرمؤمنان بود و در جنگ با معاویه شرکت داشت و شجاعتی از خود نشان داد، وی در یکی از روزهای جنگ صفین، که آتش جنگ سخت زبانه می‌کشید، وارد میدان شد و مبارز طلبید، از میان لشکریان معاویه مردی به نام «ادهم بن محرز» به مقابله با او شتافت و به ادهم حمله‌ور شدند، ادهم، شمشیری محکم بر شمر فرود آورد که به شدت او را مجروح کرد و شمر نیز شمشیری بر رقیب خود فرود آورد که چندان اثر نکرد، شمر به لشکر برگشت و به شدت تشنه بود، کمی آب خورد و مجدداً به میدان رفت و در حالی‌که رجز می‌خواند، رقیب را به مبارزه طلبید، وی به مقابل «ادهم» آمد و او را خوب می‌شناخت و در حالی‌که او نیز بدون ترس در مقابل او ایستاده بود، شمر با نیزه ضربتی بر او فرود آورد که او را از اسب بر زمین افکند و شمر با شادی فریاد زد: این ضربت، به جای آن ضربتی که بر من زدی و به لشکرگاه برگشت.

اما شمر هم همانند بسیاری از مردم کوفه، در راه خود استوار نماند و بعدها به خاطر روح نفاقی که در او بود، به جرگه دشمنان درآمد و از حامیان سرسخت حکومت اموی شد، البته این خبیث حرمت شکن ومغرور چنان متمسک به ظواهر شعائر بود که نقل کرده اند شانزده بار پای پیاده به سفر حج رفته است.

و چه زیبا حضرت امام خمینی میفرمود که “تاریخ معلم انسانهاست” و “میزان حال فعلی افراد است” و اما نویسنده گستاخ و بی حیای نامه به نایب امام زمان (عج الله تعالی والشریف) باید بداند که اگر امت حزب الله و مردم شریف ایران اسلامی در سال ۸۸ به او اقبال بیست و چهار میلیونی داشتند ناظر به روحیه و مدیریت انقلابی او در دوره چهار ساله نخست او بوده؛ آن دوره درخشان ساده زیستی و خدمتگذاری و آن دوره ضداستکباری و ضد اشرافیگری و دوره “ما می‌توانیم” بوده؛ آن ایامی‌که قلمش و قدمش؛ بیان و شعارش دل مستضعفین عالم را شاد میکرد. در زمانی که مقابل انقلابیون دردمند خاضع بود و در مقابل زورگویان و اشراف داخلی و دزدهای خارجی قاطع و استوار و شجاع می ایستاد. نه آن فردی که بعد از انتخابات ۸۸ دچار غرور متوهانه و احمقانه شد و از آغاز دوره دوم ریاست جمهوریش شروع به باند بازی و طغیانگری کرد. و با پافشاری غیر عقلانی بر انتصاب معاونت اولی رحیم مشایی مرموز اصرار بیجا نمود. و در طول چهار ساله دوم باند بازی و حاشیه سازی به اشکال متعدد و مکرر توسط او صورت گرفت. تا جایی که نصیحت دلسوزان و خیرخواهی حامیان مخلص فایده نبخشید. حتی برادر مخلص و متدین و صدیق خود را فدای اطرافیان مشکوک و منحرف خود نمود و چنان متوهم شد که خیال کرد اگر قهر وخانه نشینی کند مردم حماسه ساز ۹ دی برای شخص او غوغا می‌کنند ولی وقتی فهمید مردم ،امام و رهبر را تنها نمی گذارند بعد از یازده روز از قهر بچه گانه دست کشید.

و صد البته چون دچار تکبر و خود بزرگ بینی شد چند سال آخر دولتش بی خیر وبرکت شد. توده مردم از دولتش دلسرد و عموم ناکثین دلشاد وامیدوار شدند. گرچه هیچوقت هیچ یک از حامیان مخلص و متدین احمدی نژاد در سال ۸۸ از حمایت او در مقابله با فتنه گران و خواص بی بصیرت و دنیاطلب پشیمان نبوده و نیستند چرا که براساس مبانی محکم دینی از شعار ها و سیاست‌های انقلابی و مردمی و ضد اشرافی گری و ضد استکباری حمایت میکردند و صدالبته هم چنان بر آن حمایتها افتخار می‌کنند. ولیکن بعد از صبر و تحمل امت حزب الله نسبت به کجرویهای احمدی نژاد یا بهتر بگوییم. محمود مشایی نژاد در هفت هشت سال اخیر؛ به او خواهند فهماند که نامه گستاخانه تو همچون نامه بی سلام فتنه ساز سال ۸۸ عاقبت بخیری برایت نخواهد داشت. و در آخر اینکه ناکثین و مارقین و قاسطین زمانه ما بداند قاطبه مردم شریف ایران اهل کوفه نیستند که علی تنها بماند. وبه حتم با همه اعتراضات و انتقادات بحقی که نسبت به ناکارآمدی مسئولین ومدیران دولتهای سابق وحاضر دارند اما حفظ امنیت و عزت و پیشرفت را در گرو حفظ وحراست از جایگاه رهبری وشخص نائب امام زمان حضرت آیت العظمی امام خامنه ای، می دانند. و تا آخرین قطره خون خویش مقابل حریم شکنان ساحت رهبری خواهند ایستاد.