بحران زباله در غرب گیلان و مناقشه بر سر مدیریت پسماند لیسار

اختصاصی پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا بحرانی به نام زباله که گریبانگیر شهرها و روستاها شده که مناطق پر تراکم نوار شمالی ایران به شکلی ویژه با آن دست و پنجه نرم می کنند. بخش کرگانرود شهرستان تالش در استان با مرکزیت لیسار، این روزها محل صف آرایی حامیان و منتقدان استقرار یک سامانه مدیریت پسماند است و حتی مخالفان یک کمپین تلگرامی تشکیل داده اند.
حجت الاسلام والمسلمین جعفرپور امام جمعه بخش کرگانرود نیز در یکی از این بازدیدها حضور داشت و از فرماندار تالش برای تشریح موضوع این سایت دعوت کرد.

سیدعیسی مهدوی روز جمعه ۸ دی ۱۳۹۶، پیش از خطبه های نماز جمعه لیسار، پشت تریبون رفت و در این مورد گفت: سواحل دریا، مناطق مسکونی، ییلاقها و حاشیه رودخانه ها آلوده شده و بیماری و نفوذ این آلودگی به منابع آب زیرزمینی دور از ذهن نیست.

فرماندار تالش از مشکلات شهرداران و دهیاران به دلیل دفن زباله و پیگیری دستگاه های نظارتی سخن گفت و افزود: ظرفیت فاز یک این مرکز ۳۰۰ تن است.

مهدوی اجرای این طرح را برای شهرستانهای ماسال و شاندرمن، رضوانشهر، تالش و بندرآستارا که قرار است پسماندهای شهری خود را راهی این محل کنند، سودمند توصیف کرد و یادآورد شد: با سرمایه گذاری ۳۵ میلیارد تومانی، ۸۰۰ شغل مستقیم ایجاد خواهد کرد.

وی در ادامه تکنولوژی ماشین آلات را پیشرفته بیان کرد که قادر است پسماند تر را به کود گرانول که محصولی ارگانیک است تبدیل نماید.

فرماندار تالش در ادامه تصریح کرد: تفکیک از مبدا زباله، کنترل تمام فرآیند انتقال و بکارگیری آخرین تکنولوژی بلژیک برای جلوگیری از هرگونه مزاحمت از محاسن طرح، برای ساکنان آغاسی محله قلعه بین، که در مجاورت این مرکز در حال ساخت زندگی می کنند، می باشد.

استفاده از الگوی کشورهای هم اقلیم در مهار تولید زباله

غلامرضا نورزاد، مدیرعامل موسسه شقایقهای وحشی هیرکانی که دفتر آن در پره سر رضوانشهر قرار دارد از منتقدان این طرح و در عین حال شیوه مدیریت زباله به شمار می رود.

سازه ای که قرار است به تولید یک نوع محصول از زباله بیانجامد، در نزدیکی زادگاه، محل زندگی خانواده و اقوامش ساخته می‌شود. وی ساخت هر نوع سازه، در منطقه حفاظت شده لیسار را اگرچه از نظر تکنولوژی تولید کود گرانوله بسیار پیشرفته باشد، مخالف قوانین مرتبط با مناطق چهارگانه سازمان حفاظت محیط زیست دانست و افزود: با وجودی اینکه مهار شیرآبه از محاسن این طرح است اما حل مشکل بصری دپوی زباله و بوی نامطبوع آن، جای تردید دارد.

نورزاد از دو تجربه شکست خورده در شرق گیلان و سراوان سخن گفت و با اشاره به سکونت در فاصله چند صد متری محل اجرای طرح خاطرنشان کرد: اجرای هر طرح مشابهی تنها به حل قسمتی از معضل کمک می کند و زباله‌های رها شده که از سالها قبل از دریا تا کوه وجود دارد خود دردسری برای چند صد ساله آینده خواهد بود.

توصیه این فعال محیط زیست، استفاده از الگوی کشورهای هم اقلیم در مهار تولید زباله بجای خرید و واردات ماشین آلات از کشورهای دیگر است و می گوید: ممکن است به هر دلیلی کشور سازنده از ادامه همکاری و خدمات مربوط به کالای ساخته شده خود منصرف شود که هزینه های زیادی را بجا می گذارد و نمونه های متعدد این اقدام در مجموعه های صنعتی که وابستگی به خارج از کشور دارند کم نیست.