ما و امارات و وزیران زن | یک راهکار به جای طعنه و مقایسه

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا انتخاب ۹ وزیر زن در کابینه جدید امارات موجی از بحت های مختلف را در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی دامن زده که غالبا نیز همراه با طعنه و در مقام مقایسه است.

  مهرداد خدیر در عصرایران نوشت: از طعنه به رییس جمهور روحانی که یک وزیر زن پیدا نکرد و به چند معاون زن بسنده کرده تا طعنه به خودمان که آیا باز هم می خواهیم فخر بفروشیم که کل قدمت امارات به ۵۰ سال نمی رسد و حالا یک سوم وزیران آن زن هستند و ما مدام از پیشینه فرهنگی ۲۵۰۰ ساله و تاریخ ۵ و حتی ۷ هزار ساله سخن می گوییم و هنوز یک وزیر زن نداریم و قس علی هذا.

 البته ماجرا محدود به وزیر زن هم نیست. در حالی که هنوز برای عنوان پُر طمطراق وزارت «علوم، تحقیقات و فناوری» وزیری یافت نشده که هم نظر حامیان اصلاح طلب رییس جمهور روحانی را جلب کند و هم شورای عالی انقلاب فرهنگی با اکثریت اصول گرا بر آن مُهر تأیید زند در کابینه امارات «وزارت هوش مصنوعی» و « وزارت علوم پیشرفته» ایجاد شده و نخست وزیر هم مرحله تازه را چنین نام نهاده است: «مهارت های آینده، علوم آینده و تکنولوژی آینده».

 نخست وزیر و حاکم دوبی هم زمان با اعلام کابینه جدید همچنین گفته است طرح اکتشاف مریخ نیز زیر نظر وزارت علوم پیشرفته ادامه خواهد یافت. نکته جالب این که وزیر مشاور در امور علوم پیشرفته یک خانم جوان ۳۰ ساله به نام «ساره امیری» است. یعنی هم زن هم جوان هم وزارت جدید و هم نگاه به آینده.

 غرض از این گفتار اما تکرار این خبر و مقایسه نیست. چرا که در بطن خود این مفهوم را دربردارد و نیاز به تحلیل جداگانه ندارد.

 به این بهانه اما می توان پیشنهاد احیای عنوان «وزیر مشاور» را مطرح کرد. منظور از «وزیر مشاور» وزیری است که وزیر است اما وزارتخانه ندارد و با « مشاور» تفاوت دارد.

 در ایران هم این عنوان بود و بعدتر با تفسیری کنار گذاشته شد. کما این که هم مهندس بازرگان وزیر مشاور داشت و هم شهید رجایی به عنوان نخست وزیر.

 خصوصا پس از اختلاف بر سر حضور بهزاد نبوی او سرانجام به عنوان وزیر مشاور در امور اجرایی عضو دولت شهید رجایی و در عین حال سخنگوی آن شد.

 در برخی زبان ها و فرهنگ ها اصطلاح «وزیر بدون کیف» به کار می رود و برخی از مترجمان که تنها با زبان مبدأ آشنایند و با ریزه کاری های دیگر نه، نمی دانند با این تعبیر چه کنند. در حالی که در فارسی باید به وزیر مشاور برگردانده شود.

 آقای روحانی هم می تواند این عنوان را احیا کند. هم وزیر است و در دولت حق رأی دارد و هم اگر ایراد گرفتند می تواند پاسخ دهد مشاوره می دهد و رییس نیست.

 روحانیون سنتی که مخالفت کرده اند نگران سرپرستی و قیمومَت زنان بر مردان هستند و به خاطر همین وزارت زنان را برنمی تابند. وزیر مشاور اما وزارتخانه ندارد  و در عین حال تنها مشاور هم نیست تا این طرف بگوید تزیینی است.

 جایگاه آن نیز نازل نیست کما این که در دولت موقت مهندس بازرگان چهره هایی در اندازه و آوازه دکتر سحابی و دکتر یزدی وزیر مشاور بودند و چنان که گفته شد شهید رجایی هم بهزاد نبوی را با این عنوان وارد کرد و بعد از بنی صدر بود که وزیر صنایع سنگین شد.

 همین خانم ابتکار اگر وزیر مشاور در امور زنان بود بهتر بود یا حالا که معاون رییس جمهور در امور زنان است؟ تازه وزیر مشاور رأی اعتماد هم باید بگیرد و طبعا مجلس با لایحه یا طرح احیای این عنوان مخالفت نمی کند.

 با احیای عنوان وزیر مشاور می توان وزیران جوان را هم به کابینه افزود و اگر هم جوان و هم زن باشد هم طبعا بهتر.بی آن که نیاز به بوروکراسی و ایجاد وزارتخانه و عریض و طویل تر شدن دولت باشد.

 می توان هم زبان و همزمان به دولت تنه یا طعنه زد که چرا ما با این همه ادعا و رییس جمهوری با ۲۴ میلیون رای «می خواهد ولی نمی تواند» سه وزیر زن معرفی کند اما دولت امارات که تا پیش از استقلال در ۱۹۷۰ دولت های تحت قیمومَت ( ونه قیمومیّت) بریتانیا و نه یک حکومت مستقل بودند، می تواند؟اتفاقا به رغم تصور در تبعیت از تحولات سعودی ها هم نبوده ودر دولت قبل خود نیز وزیر زن داشتند.

 اما چون می دانیم چرا این اتفاق نیفتاده و مطالبه ملی و ضرورت ایران امروز را نیز نمی توان انکار کرد عملی ترین راهکار شاید همین وزیر مشاور باشد. وزیر مشاور در امور زنان، در امور جوانان و مانند اینها.