شهریارِ شعر گیلکی

فومن، شَهرَ کلوچه و چایی، شَهرَ مجسمه یان، وَ شَهرَبارانهَ کوهپایه ای، مَهدَه هُنروُ فرهنگه.
از عبدالفتاحَه فومنی ،ایته از معروفترین تاریخنویسانَه قدیمیِ اَشهر،کی بُگذریم؛ شاعران ، داستان نویسان و هنرمندانَه فراوانی ،نامَ فومنأ ،سَرَه زبانان تاوَه دائید،کی شیونَ فومنی، ایته از معروفترینَه اوشانَه. شیون، دَهه پنجاه مییان، بر ترانه سرایی گیلان ،حکومت بوکود. ترانه یا نَه شیون، او زمان نُقلَ هر مجلس بو، وَ پیر وُ جوان، اوشانَه زمزمه کودید.
شیون،بعد از انقلاب هم، چند ترانه قشنگ وُ معروف از خودَش بیادگار بَنَه کی هنوزم از رادیو تلویزیونَ گیلان، ،پخشأبِه و مردوم از اوشان لذّت بَرید. امّا اوجَ فعالیتَه شعریِ شیونَ فومنی، منظومه سرایی مییان، رُخ بوکود. منظومه معروفه «گاب»، منظومه «گیشه دَمَردَه» ،منظومه «هیچ» و چند تا منظومه دیگر کی، سالانَه سال، مردومَ مییان دس بدس بُبُوست، و شُهرته اَشاعَرَ مردومی یَه، دو چندان بوکود.
شیون، شعرِ گیلکی مییان، کارَهَ خیلی بزرگی انجام بدأ وَ بی مبالغه واستی بیگیم کی، تاهسا، هیچ شاعَرَ دیگری،نتانست، مثَلَه اَشاعر، شهرت و ُ محبوبیت بدس باوره. هر گیلکی، حداقل ایته بیت از شَعَرهَ شیونهَ از حفظ تانِه بخوانه وَ بنوعی تانیم بیگیم کی از اَنظر، شیون، «حافظ» شَعرهَ گیلکی بحساب اَیه.
شیون، غزلانَ معروف، وَ هَتُو دو بیتی یا نَه ماندگاروُ وِردَ زبانی دارهِ کی اونی نام وُ آوازه یَه، درخشان تر چاکونِه.
اَروزان، کی فرصتَه گرامیداشتَه یاد وُ خاطره اَشاعرَ نامدار، ایسه.خُوبَه کی در نشروُ بازخوانیِ اونی شعران وُ منظومه یان، اِهتمامَ بیشتری صورت بیگیره؛ تا اَمی جوانان بدانید کی، بزرگانَ هُنر وُ فرهنگه، اَمملکت مردومَه دیله مییان، جا دارید؛ وَ هرگز فراموشاَ نی بید:

منم کی پادشا،می وَر،گدایَه
گلیم پاره، می درویشَ قبایَه
نه کویأعاشقم،نه دَرّهَ پابند
جی بی جایی، جهان می جاجیگایه.

سیدرضا سیددانش – فعال فرهنگی و رسانه‌ای