آنچه باید از رییس جمهور بخواهیم

در نشست مطبوعاتی اخیر، استاندار سابق گیلان صحبت از دغدغه­های زیست محیطی کردند، هم­چنان که آقای دکتر نوبخت در سفر اخیر خود به رشت به‌ ضرورت ساماندهی دو رودخانه «زرجوب» و «گوهررود» رشت و نیز وضعیت نامناسب پسماندها و زباله در جنگل‌های سراوان به شکل کلی اشاره  و عنوان کردند «در دولت یازدهم، ۵۰ میلیارد تومان به صورت علی‌الحساب برای احیای رودخانه‌های یادشده تخصیص یافت و در همان زمان هم اعلام شد سقفی برای اتمام این پروژه نداریم به‌شرط آن­که این اقدام مهم انجام شود.» که البته هیچ کدام از همکاران از شما و معاونین­تان نپرسیدند، بودجه مورد نظر آقای نوبخت چه شد و چه اقداماتی در این باره صورت گرفته است. فارغ از این بحث، در آن نشست تصمیم داشتم پیشنهادی را مطرح کنم اما آن قدر همکاران دغدغه و پرسش داشتند که بهتر دیدم بعدا طی یادداشتی آن را ارایه نمایم. هم چنین امیدوار باشم استاندار جدید این متن را بخواند و به مهمترین خواسته‌­ی مردم رشت جامه عمل بپوشاند.

جناب آقای استاندار!

با توجه به این که دغدغه­ی بسیاری از مردم رشت احیای دو رودخانه­ی «زرجوب» و «گوهررود» است و تاکنون هر آن­چه صورت گرفته ظاهراً در حد مقدمات بوده و اطلاعات دقیقی پیرامون اقدامات انجام گرفته در دسترس نیست، و هم­چنین با در نظر گرفتن این موضوع که حل برخی از مشکلات بزرگ استانی، خاصه موضوعات محیط زیستی نیازمند اراده و ابزارهای ملی است به مانند آن چه که در احیای دریاچه­ی ارومیه اتفاق افتاد، ایجاد «گفتمانی ملی» به منظور درک حساسیت مقامات کشوری برای حل این معضل ضروری به نظر می رسد.

اگر به خاطر داشته باشید مردم ارومیه  یک صدا حل این معضل را تقاضا و هر یک به شکلی آن را در فضای مجازی مطرح کردند. سپس این مهم به رسانه­ها­ی سراسری و رسانه ملی کشیده شد، از طریق رسانه های مطالبه گر این موضوع اعلام عمومی شد، برخی نیز با برپایی کمپین به ایجاد این گفتمان کمک کردند. در نهایت این خواسته به واسطه­ی موج ایجاد شده، وحدت مردم و حساسیت مسوولین منتهی شد به این که رییس‌­جمهور به زیردستان و همکاران خود دستور ویژه­ای برای حل این معضل را دهد. چنان که مردم خود شاهد به نتیجه نشستن این مطالبه‌­ی همگانی و حل شدن مشکل دریاچه تا حد زیادی شدند.

بر این اساس پیشنهاد می­شود در سفر آتی جناب رییس­جمهور، طرح احیای این دو رودخانه که به نظر حل معضل آن خارج از توان بودجه­­­‌ای استان است، ارایه شود. مانند آن­چه که مردم ارومیه عمل کردند و یا آن­چه در دوره­ی اول شورای اسلامی شهر رشت اتفاق افتاد و سرمقاله یکی از نشریات فرهنگی با موضوع «خواست مردم گیلان احداث راه آهن رشت – قزوین است»، تبدیل به نامه (کمپینی) شد که به امضای کلیه اعضای شوراهای اسلامی استان گیلان و بسیاری از مقامات و فعالان مدنی و … رسید و همان سرمقاله و خواست عمومی منجر به اتفاق خوشی شد که امروز می بینیم، خط راه آهن قزوین – رشت در مراحل نهایی برای بهره برداری است.

قطعا ما اصحاب رسانه و شما می دانیم که با بودجه­ی اندک سازمان پسماند، شهرداری و برخی نهادهای دیگر و با فقدان مدیریت واحد شهری، هیچ­گاه نمی­توانیم شاهد احیای درست این دو رودخانه باشیم. پیشنهادم این است، به جای مطرح کردن ده­ها نیاز مختلف استانی هنگام سفر رییس جمهور و دریافت اعتبار برای آن­ها، بیاییم یک بار هم که شده همت کرده و به طور متمرکز احیای دو رودخانه را که به حیات و زندگی ما و فرزندان­مان ارتباط دارد، مطرح کنیم و آن را در راس همه امور قرار دهیم و به این نحو میزان اهمیت و حساسیت موضوع را در کشور مطرح سازیم.

هر بار که صحبت از مسائل محیط­ زیستی می­شود، شما و بسیاری از مقامات استان فورا به فاجعه­‌ی سراوان و احیای دو رودخانه اشاره می­کنید و خواستار حل آن هستید که بسیار پر اهمیت است اما به نظر حرف­ها در حد همان جلسات و کلیات می­ماند، سازندگی و احیا شکل نمی­‌گیرد. هر روز مردم این شهر و ماهیان دریاچه­‍ی عزیز کاسپین هستند که می‌­بینند هیچ تغییری صورت نمی‌­گیرد و گویی اراده­ای به منظور تحقق این آرزو نیست.

آیا به راستی وقت آن نرسیده که ما اصحاب رسانه و مسوولین استان، دست از کلی­‌گویی، مطالبه‌­گری جزئی برداریم، کلان نگر باشیم و برای احیای دو رودخانه­‌ی بی نفسِ رشت، آستین همت بالا زنیم.

بیاییم با هم یک صدا بگوییم:

آقای رییس ­جمهور!ما از شما احیای دو رودخانه «گوهر رود» و «زرجوب» را می­خواهیم.

مزدک پنجه­‌ای

پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.