دو کلمه حرف حساب با «متخصص سکوت»: اصلاح طلبی مرام است نه دکان!

البته اصلاح طلبان آنقدر نجیب هستند که قضاوت فردی خود نسبت به عارف را زمانی که وی با نماد اصلاح طلبی در عرصه حاضر می شود و عدم اقبال به وی می تواند به معنای ناکامی اصلاح طلبان و خدشه به اعتبار رهبر اصلاحات تلقی شود، بروز ندهند و به همین دلیل رایی که عارف در تهران آورد و البته اگر چهره محبوبی سرلیست اصلاح طلبان بود آرایی بیش از دومیلیون رای می آورد را باید به حساب اعتبار رهبر اصلاحات نزد مردم گذاشت نه قهرمان سکوتهای منفغلانه. و اساساً مردم اصلاحات را به رهبر و رییس دولتش می شناسند، نه با عارف و امثال او.

البته جناب عارف اگر اصرار دارند که به دنبال سهم خواهی نیستند به سوالات افکارعمومی درباره گذشته خود پاسخ دهند تا مردم بتوانند نسبت به ایشان قضاوت کنند:- گرایشات سیاسی ایشان قبل از پست گرفتن در دولت اصلاحات، بعنوان رییس دانشگاه تهران چه بوده است؟ آیا ایشان جزو مدیران دو زیست نبوده اند؟ مشخصا در دوم خرداد در کدام اردوگاه فعالیت داشته اند؟ ایا حضور ایشان در ستاد انتخاباتی رقیب خاتمی در سال ۷۶ صحت دارد؟ اینکه برخی نمایندگان مجلس ششم اصرار دارند که عارف در جلسات همواره تاکید می کرده نمیداند اصلاحات را با سین می نویسند یا صاد، این اظهارنظر را تایید می فرمایند؟

– در طول هشت سال دولت اصلاحات مشخصاً غیر از دریافت پست وحقوق ومزایا، چه هزینه ای در دوران سخت سالهای ۷۷ تا ۸۴ داده اند؟ در دورانی که اصلاح طلبان متحمل هزینه های گزاف شدند، چرا جریان مقابل به ایشان با وجود قرار گرفتن در حساسترین پستها نازک تر از گل نگفته است! حجم تخریبها علیه دکترجهانگیری معاون اول دولت فعلی را با ایشان که معاون اول دولت اصلاحات بوده اند مقایسه کنید.

– ایا صحت دارد که تلاش جنابعالی باعث القائتان در دولت احمدی نژاد شد تا این بار در لباس اصولگرا، معاون اول احمدی نژاد شوید؟! و این احمدی نژاد بود که دست اخر زیر بار نرفت و در هفته های نخست، حکم به برکناری وی داد؟!
–
– در طول دوره هشت ساله دولت احمدی نژاد که حتی صدای بسیاری از اصولگرایان هم علیه بی قانونی و فساد دولتهای نهم ودهم بلند بود ایشان غیر از سکوت منفعلانه مشغول چه فعالیتی بودند؟ در ۴ سال دوم دولت احمدی نژاد که دیگر بسیاری به حاشیه رفته بودند، ایشان کجا بودند و چه می کردند؟- یکبار برای همیشه در مورد فعالیتهای اقتصادی فرزند شریف خود شفاف سازی کنند، حقیقت ابهاماتی که در مورد قرار داد ام تی ان و برخی فعالیتهای دیگر وجود دارد چیست؟، علت انصراف ایشان قبل از تایید صلاحیت در انتخابات مجلس چه بوده است؟

– در مورد فعالیتهای رسانه ای دفتر خود و به خدمت گرفتن یک روزنامه (با نام محلی) برای تخریب چهره های اصلاح طلب و استخدام یک فعال رسانه ای (ولو کم سابقه، غیرحرفه ای و ضعیف که بیشتر به میرزا بنوبس و بعضاً کیف کش فرزند بزرگوار ایشان شهره شده) برای واسطه گری رسانه ای و تبلیغ ایشان در رسانه ها چه توضیحی دارند؟

– در شرایطی که ایشان خود در مصاحبه ای اذعان کرده اند که طی مدت سپری شده از مجلس یازدهم حتی بعنوان رییس تشریفاتی فراکسیون صدنفره امید مورد مشورت رییس مجلس قرار نگرفته اند چه اصراری دارند که رییس جمهور با ایشان مشورت کند، اگر ایشان یک رجل پخته سیاسی و یا یک فعال هزینه داده و صریح اصلاح طلب یا حتی یک استراتژیست مدیریتی بودند، حتما دکتر روحانی مانند دهها چهره دیگر با ایشان مشورت می کرد که درصدر آنان مشورت با رییس دولت اصلاحات، آیت الله سید حسن خمینی و برخی دیگر از بزرگان توسط رییس جمهور و دکتر جهانگیری اتفاق افتاده، اما آیا کسی می تواند مدعی شود ، مشورت کردن با من ، اجباری است؟

– خوب است ایشان بفرمایند آیا فقط ایشان اصلاح طلبند و باقی که در شمار محفل ایشان نیستند (مانند برخی بزرگان و رهبران اصلاح طلب که نامشان در بالا آمد)، در شمار غیراصلاح طلبان هستند؟ آیا علی مطهری که عنوان اصولگرایی را دارد، بیشتر اصلاح طلب تر است یا امثال عارف که در طول دو سال گذشته، یک نطق نداشته اند؟! صدتاسف که وقتی ایشان از اصلاح طلبان سخن می کنند، منظورشان همین شورا و محافل پشت پرده ی است! اینکه آقای عارف گفته اند ، روحانی مدیون اصلاح طلبان است ، شکی در آن نیست! بدیهیات را نیاز به بازگو کردن نیست، اما روحانی مدیون بدنه اصلاح طلب، فعالیتهای پرشور هزاران جوان و فعال اصلاح طلب و ۲۴ میلیون آراء مردم است به جز حمایت و همراهی میلیونی مردم، با هنر و توانمندی شخص خود به دست آمد، نه چیز دیگر.

اما سوال این است،  اصلاح طلبان «روحانی» را رییس جمهور کردند یا پدرخواندگان و محافل پشت پرده ای که به نام اصلاج طلبی بر سر سفره نشسته اند؟! خنده دار نیست که سخنرانی ها، مناظرات و اظهارات جنجالی روحانی پیش از انتخابات را آنقدر بی ارزش بدانیم و به جایش، تصمیمات یک شورا و محفل چند نفره را علت پیروزی روحانی بدانیم؟! مگر نه آنکه روحانی در گفتار عمل، به مراتب اصلاح طلبی را بیشتر رعابت کرده تا برخی آقایان؟! اصلاح طلبی یک گفتمان و منش است یا قبیله ایست که هرکس، پشت ایشان باشد، در شمار آن است؟ چرا دائم می گویید «روحانی اصلاح طلب نیست»؟ اگر شما جای او بودید، خیلی قبل تر از این ها، فرار را بر قرار ترجیح نمی دادید؟! آیا می شود تصور کرد اگر جناب عارف در مناظرات اخیر انتخاباتی بودند، چه اتفاقی می افتاد؟! چندان که محمدرضا خاتمی نیز در اظهارات اخیر خود گفت که «اصلاح طلب تر از روحانی نداریم»، نمی توان دورهمی های محفلی خود را اصل بدانیم و زحمات شخص رییس جمهور و بدنه اصلاح طلبان را فرع!

– ثانیاً نسبت میان بدنه اجتماعی اصلاح طلبان و محمدرضا عارف چیست؟ چه کسی می تواند بگوید نظرات و منافع عارف همان نظرات و منافع اصلاح طلبان است، آیا ماندن دو وزیر فعلی که عارف برای ابقای آنان تلاش می کند، و یکی در کابینه پیشنهادی رقیب روحانی و دیگری (ربیعی) دارای بیشترین تعامل با اردوگاه رقیب بوده اند، مطالبات بدنه اجتماعی اصلاح طلبان است؟!

پس بهتر نیست که روحانی زیر بار سهمخواهی حضرات نرود؟ بی شک روحانی به جای سهم خواهی به آقایان، امتیازات خود را نثار مردم و بدنه میلیونی اصلاح طلبان خواهد کرد، نه محافل چندنفره پشت پرده و نه پدرخواندگانی که قهرمانانه سکوت می کنند و تازه، آن را ناشی از «سیاست ورزی منحصر به فرد و هوشمندانه» خود می دانند!

– اصرار عارف برای قرار گرفتن در جایگاه رییس مجلس به هزینه کردن بی نتیجه اعتبار آیت الله هاشمی و خاتمی در سال گذشته انجامید و اگر جناب عارف بابت انصرافش که حتی برخلاف دکتر جهانگیری به نفع روحانی انجام نشد ، منتی بر اصلاح طلبان واعتدال گرایان داشته است، در جریان حمایت همه جانبه هاشمی و خاتمی از وی در رقابت با لاریجانی تسویه شده است و هزینه آن تضعیف فراکسیون امید بود که از فراکسیون اکثریت به تابعی از فراکسیون رییس مجلس تبدیل شد، پس چرا بازهم اصلاح طلبان را بدهکار خود می دانند؟ متاسفانه ضعف و سکوت منفعلانه عارف، باعث شده نه تنها ریاست فراکسیون امید، عنوانی تشریفاتی باشد، بلکه چهره ها و شخصیت های برجسته و مهم این فراکسیون را تا حد زیادی نیز بلااثر کرده است.

– تجربه انتخابات شورا و بستن لیست امید که عارف رییس دفتر بدون تخصص و چهره منتسب به خود با تحصیلات مامایی را در فهرست گنجاند ، نشان داد که حتی جناب عارف در سهم خواهی هم به بدترین شکل عمل می کند و نتیجه آن باعث شرمساری و اختلاف اصلاح طلبان خواهد شد، پس همان بهتر که به او سهمی ندهند، کدام بخش از اصلاح طلبان خواستار سهم دادن به عارف هستند؟ خوب است واکنش های این روزهای مردم، در رسانه ها و شبکه های اجتماعی و بالاخص توییتر را رصد کرد تا نسبت به محبوبیت ایشان، اطلاع کافی پیدا کنیم!