انتظار مردم تالش از آقای مهربان

 اختصاصی پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا انتصاب سید عیسی مهدوی برای فرمانداری شهرستان تالش گمانه زنی های مختلفی در برداشته است. سابقه آشنایی مهدوی به تالشان بیشتر به معاونت روستایی و عشایری استانداری باز می گردد. همان جایی که وی برای مردم این خطه برمی خواست و با روبوسی و بدرقه آنها را راهی می کرد. بافت روستایی تالش و اشراف فرماندار جدید بر وضعیت منطقه موجب شده تا سوالهایی که مطرح می شود پاسخ داده شوند.
اینکه مهدوی چه اقدامی می تواند انجام دهد را باید در ارتقای وضعیت روستاهای تالش در طی یک برهه بررسی کرد. این مردم که به قناعت شناخته می شوند و آقای مهربان را در سرزمین اجدادی خود می بینند. شهرستانی که ۴ قوم  ایرانی و ۲ مذهب اسلامی را در خود جای داده نیازمند توجهی بیش از گذشته است. برخی فرصت باقیمانده تا انتخابات را گوشزد می کنند که این انتصاب تا حدود زیادی تحت تاثیر آن قرار خواهد داشت. ولی مرد اخلاق سیاست گیلان با همان ترفندهایی که گاه و بی گاه رو می کند از دید و بازدیدهای ابتدای کار فرار می کند و به بازدیدهای سرزده و هماهنگ شده می پردازد.

شاید خواستگاه های حزبی و جناحی موجب شود تا برخی خواستار توجهی بیشتر به سوی خود و هییت ائتلافی شان شوند ولی آقای مهربان در شهرستان رشت با وجود نرمشهای خویش موضعی جناحی نداشت.

جسارت وی در روز تودیع در شهر رشت نیز جای تامل است. همان جایی که او با برشمردن تمام نقاط قوتش از نکرده های خود پوزش طلبید. امروز کمتر مدیری در جمهوری اسلامی ایران را می توان دید که در مقابل مردم خاضع باشد و چنین سخن بگوید.

خواسته های مردم در هر حاکمیت و برهه ای برای خود جایگاهی ویژه دارد و ارزشمند است. انتخابات پر حاشیه در تالش بخصوص گزینش اعضای شوراهای اسلامی شهر و روستا که در سرنوشت شهرها و روستاها تاثیرگذارند از عرصه هایی است که انتظار بالای مردم را از هر مقامی را به میدانی برای امتحان تبدیل می کند. جلوگیری از تنش های احتمالی یک گزینه اصلی برای وی است.

عدم گرایش به یک جناح سیاسی خاص و داشتن مشی مستقل عدالت طلبی از جمله دغدغه های فعالان اجتماعی و سیاسی مقیم تالش است.

داشتن فرصتهای برابر همانند سایر هم استانی ها برای استفاده از امکانات و داشته های موجود از جمله موارد درخواست این سبزاندیشان وطن است. تالش با وجود گذشت سالها هنوز از وجود شبکه راه های حمل و نقل مناسب بی بهره است. تسهیل در دسترسی زمینی اصلی ترین اولویت حال است.

خدمات بهداشتی و درمانی شهرستان چشم انتظار افتتاح یک بیمارستان است و مراکز درمانی شهرهای این شهرستان نیز با مشکلات عدیده از جمله نیروی انسانی مواجه هستند.

وجود جمعیت روستایی و عشایری تالش در عین فرصت، تهدید به شمار می رود. مردمی توانمند که با دستان خود چرخ اقتصاد را به حرکت درمی آورند و مواد اولیه را فراهم می کنند اما با کمترین امکانات و حداقل ها در شرایطی به سر می برند که شایسته آنها نیست، اکنون جزو آمار جمعیت بی سواد و محرومی هستند که شاخص های توسعه یافتگی در آنها کمتر یافت می شود. عدم توسعه یافتگی یک تهدید اجتماعی برای آینده تالش است. همین منطقه همچون گذشته ظرفیت تبدیل به یک نقطه ارزشمند برای فعالیت های اقتصادی با رعایت ضوابط محیط زیست و مظاهر فرهنگی اصیل را داراست. رشد فرهنگی مردم بخصوص روستا نشینان و عشایر که حتی برخی از آنها بی سوادند یک مجال دیگر برای آقای مهربان است.

داشتن طرح پدافند غیر عامل در تالش یک ضرورت است که تاکنون برای آن فکری نشده است. بلایای طبیعی رخ داده این شهرستان و سردرگمی مسوولان در گذشته نشان داد که لازم است تا این طرح هر چه زودتر تهیه و ابلاغ شود. اینجا آبستن سوانح طبیعی به دلیل غارت منابع طبیعی و دست کاری انسان در طبیعت است. اینکه کدام یک از دستگاه های اجرایی چه کاری باید انجام دهند هنوز بزرگترین علامت سوال برای مردم و مسوولان است. اینکه امکانات لازم برای این موارد شناسایی و یا تهیه شوند یک نیاز مبرم است.

تالش به دلیل فاصله تا مرکز استان نیازمند داشتن یک سایت پروازی برای نشست و برخاست حداقل هواپیماهای سبک و نیمه سبک و بالگرد است و برای غرب گیلان نیز نقطه ای مناسب به نظر می رسد. چرا که منطقه ویژه اقتصادی بندر آستارا به دلیل پروتکلهای مرزی از این مزیت بی بهره است و تالش می تواند به جایگاهی برای استقرار این ظرفیت در گیلان تبدیل شود. وجود چنین جایگاهی در مواقع بحران به خوبی نشان داده می شود. اهمیت موضوع زمانی مشخص می شود که نبود امکانات برای مقابله با بحران در طرحی مانند پدافند غیرعامل بررسی شود. البته این یک راهبرد است که در ۳ سال گذشته طرح ولی عملی نشد و امروز به یک خواسته محقق نشده تبدیل شده است.

اراضی جلگه ای و دست تالش اولین نقطه طرح پایلوت برای مدیریت بحران آب کشور است که در میان شهرهای بندرازلی و آستارا که پرباران ترین نقاط کشور هستند جای گرفته است. مدیریت منابع آبی که هر روز در کوچه ها و خیابانها روان است و در باغها و زمنیهای کشاورزی به بدترین شکل ممکن به هدر می روند یک اقدام عاجل برای منطقه است. آب الفبای آبادانی است و نبود آن می تواند زندگی را در یکی از امن ترین نقاط جهان به خطر بیندازد.

تالش از دیرباز با تنشهای مربوط به مالکیت اراضی روبروست و مردم محلی نمی توانند از موقعیت خود به درستی سود ببرند. بیشتر اراضی مورد بحت متعلق به منابع طبیعی است و با زندگی کوچ در تعارض قرار گرفته است. از سویی دیگر تصاحب و فروش زمینهای منابع ملی و تبدیل آنها به مکانهایی برای ساخت و ساز شدت گرفته است. روندی که در ۳ سال گذشته با شدت ادامه داشت.

تالش سرزمین تاریخ ایران کهن است. دست اندازی به مناطقی که دارای هویت تاریخی و باستانی هستند یک تهدید و مایه شرمساری برای امروز و آینده است که پای مدیران دولتی نیز به آن کشیده شده است.

آقای اخلاق باید بتواند به چند دغدغه اصلی مطرح شده پاسخی در خور ارایه دهد.