جای خالی آن نسل
شاید عجیب به نظر برسد وقتی نگاهی به پیشینه سرشناس ترین گیلانیان حاضر نگاه می اندازی آخر به مدرسه شاهپور رشت بر می خوری. موضوعی که یادآور نسلی تکرار نشدنی در تاریخ گیلان زمین است که در تمامی زمینه ها، سرمایه های اجتماعی بزرگی را تحویل جامعه داده اند که در عرصه های مختلف ملی و بین المللی توانستند نام ایران و گیلان را بر سر زبان ها بیندازند.
وقتی در حوالی خیابان فرهنگ رشت قدم می زنی، بعید است چشمت به مدرسه تاریخی این شهر نیفتد. دبیرستان شهید بهشتی یا همان شاهپور سابق، نماد عینی نخبه پروری در زمان خود به شمار می رفت و شما می توانید انواع و اقسام اشخاص گیلانی تاثیرگذار در عرصه های مختلف را در آن بیابید که روزگارانی پشت میز و نیمکت همین مدرسه می نشستند.
شاید عجیب به نظر برسد وقتی نگاهی به پیشینه سرشناس ترین گیلانیان حاضر نگاه می اندازی آخر به مدرسه شاهپور رشت بر می خوری. موضوعی که یادآور نسلی تکرار نشدنی در تاریخ گیلان زمین است که در تمامی زمینه ها، سرمایه های اجتماعی بزرگی را تحویل جامعه داده اند که در عرصه های مختلف ملی و بین المللی توانستند نام ایران و گیلان را بر سر زبان ها بیندازند.
دکتر محمد معین، هوشنگ ابتهاج، پرفسور مجید سمیعی، عنایت‌الله و فضل‌الله رضا، دکتر محمود بهزاد و حتی کمی جلوتر امثال دکتر محمدباقر نوبخت و ده ها چهره بزرگ دیگر که در تمامی عرصه های فرهنگی و ادبی و علمی و سیاسی بعنوان یک گیلانی اصیل، نقش آفرینی می کردند و پشت همین میز و نیمکت مدرسه شاهپور تربیت یافته اند.
البته این تنها یک روی قضیه است. سخنرانی مدیر این مدرسه را در آغاز سال تحصیلی جدید به یاد دارم که با غرور، بادی در غبغب داده و از افتخار حضور پروفسور سمیعی ها و پروفسور رضاها در یک نسل پیش از خود در این مدرسه گفت. سوالی که اینجا مطرح می شود این است که نظام آموزشی تاکنون برای تداوم راه نسل طلایی امثال پروفسور سمیعی چه تدابیری را اتخاذ کرده است؟! افتخار کردن و غرور ورزیدن به این بزرگان لازم است ولی مگر فقط به حرف زدن است . هنر آن است که با ارائه برنامه ریزی های کارشناسی شده و منطقی بتوانید این سرمایه ها را بازتولید کنید.
هر چند پیش بینی برای آینده نسل جدید و نسل هایی که پس از آن به این جامعه ملحق خواهند شد، شاید کمی زود بنظر برسد اما شرایط کنونی خبر از انتخاب راه متفاوتی از سوی آینده سازان جامعه می دهد!
روزگاری که نوجوانش برای دفاع از میهن خود به زیر تانک های دشمن می رفت اکنون جسد می سوزاند و به جرم تجاوز و قتل به پای چوبه دار می رود.
در راه بازگشت از سخنرانی آقای مدیر خواستم بدبینانه به آینده نگاه نکنم که دیدم پشت دیوار همان مدرسه نخبه پرور دانش آموزان مواد می کشند!
ایمان رنجکش- سردبیر دوهفته نامه خط آخر
پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
دیدگاه