دومین جنایت مرد همسرکش/قتل زن متاهل، پس از ارتباط نامشروع

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا مردی که با زنی شوهردار ارتباط نامشروع برقرار کرد در درگیری او را کشت. متهم که جسد مقتوله را مثله کرده، در حالی اکنون در آستانه مجازاتی سنگین قرار گرفته که در جلسه دادگاه با انکار اعترافات متعدد قبلی‌اش، مدعی شد که خود مقتوله در کشته شدنش نقش اصلی را داشته است.
اعتمادنوشت: رسیدگی به این پرونده از ۱۸ اردیبهشت ۹۳ با اطلاع کلانتری شهرری از وقوع یک فقره درگیری منجر به قتل در خانه‌ای مسکونی آغاز شد. یکی از اهالی محل در تماس با پلیس ۱۱۰ گفته بود که همسایه‌اش جسدی را تکه تکه کرده و قصد دارد آن را در کیسه‌های زباله جابه‌جا کند. ماموران به سرعت به محل اعزام شدند و پس از یک روز بررسی، متهم متواری را شناسایی و دستگیر کردند. مرد ۵۳ ساله در بازجویی‌ها به قتل و مثله کردن جسد به دلیل اختلافات مالی اعتراف کرد تا پرونده‌اش برای رسیدگی در اختیار شعبه دهم دادگاه کیفری استان تهران به ریاست قاضی محمدباقر قربانزاده قرار گیرد. صبح دیروز در جلسه دادگاه، مادر مقتوله درخواست قصاص کرد و گفت: «شوهر دخترم چهار سالی می‌شد که زندگی‌اش را رها کرده و به نروژ رفته بود. متهم هم راننده آژانس بود که پس از چند بار سوارکردن دخترم به او پیشنهاد دوستی داد. آنها ۵ ماه در خانه‌ای که متهم اجاره کرده بود با هم زندگی کردند تا اینکه روز حادثه، متهم او را در خانه‌اش با چاقو کشت و جسدش را مثله کرد. من قصاص می‌خواهم.»سپس نوبت به متهم رسید. براساس محتویات پرونده، او در سال ۷۱ به جرم قتل همسر خود به بهانه‌های ناموسی، در آستانه قصاص قرار داشت اما توانست با پرداخت ۶۰۰ هزار تومان رضایت مادر مقتوله را جلب کند و سه سال بعد از زندان آزاد شود. او در همان ابتدا منکر قتل شد و گفت:«چند ماه قبل از قتل، اکرم (مقتوله) را به عنوان راننده آژانس سوار ماشینم کردم و به عروسی خواهرش رساندم. پس از آن چندبار دیگر هم او را به مقصد رساندم تا اینکه با هم دوست شدیم اما پس از مدتی با تهدید سعی کرد از من پول بگیرد و می‌خواست کاری کند تا خانه‌ام را به نامش بزنم. سر همین موضوعات با هم اختلاف پیدا کردیم تا اینکه روز حادثه با مردی غریبه به خانه‌ام آمد و با من درگیر شد. هلم داد که روی زمین افتادم. می‌خواستم دستم را به اپن آشپزخانه بگیرم تا بلند شوم اما ناگهان چیزی در دستم آمد. اول فکر کردم گوشی است اما چاقو بود. آن را برداشتم. یکهو اکرم خودش را روی من انداخت و چاقو در گردنش فرو رفت. مرد غریبه هم که در حین دعوا چند ضربه چاقو به پایم زده بود، متواری شد تا من با جسد تنها شوم. چون به خاطر خوردن قرص‌های مسکن حالت طبیعی نداشتم، آن را با قندشکن مثله کردم و در کیسه زباله انداختم اما همسایه‌ها دیدند و لو رفتم.»انکار قتل از سوی متهم باعث شد تا رییس دادگاه از روی اعترافات قبلی‌اش بخواند.
او گفته بود: «۹ صبح روز حادثه به اکرم زنگ زدم تا کلید خانه را برایم بیاورد. او ساعت ۱۱ ظهر همراه مردی غریبه آمد و با من درگیر شد. چاقویی ۲۰ سانتی را از روی اپن آشپزخانه برداشتم و به سمت مرد غریبه حمله کردم. اکرم می‌خواست من را هل بدهد که با چاقو به گردنش زدم. خون فواره زد. مرد غریبه که فرار کرد، با چاقو، تیشه و قندشکن بدن اکرم را مثله کردم و از خانه بیرون رفتم. چند دقیقه بعد با ۸-۷ تا کیسه زباله مشکی برگشتم. اعضای بریده شده را در آنها انداختم، لای پتو پیچیدم و کیسه‌ها را در پاگرد گذاشتم اما وقتی می‌خواستم آنها را بیرون ببرم، یکی از همسایه‌ها من را دید و به پلیس زنگ زد.» ادعای وجود مردی غریبه در حالی است که هیچ نشانه‌ای از او در صحنه جرم کشف نشده و بیشتر به شخصیت خیالی متهم برای گمراه کردن ذهن کارآگاهان می‌ماند. متهم هم پس از شنیدن اعترافات قبلی‌اش، بار دیگر مدعی شد که آنها را مامور آگاهی به جای او نوشته است.
او سپس در پاسخ به سوال قاضی ملکی، درباره قتل همسرش در سال ۷۱ نیز گفت: «آن‌زمان کارگر بودم که متوجه شدم همسرم، مردان غریبه را به خانه می‌آورد و با آنها ارتباط نامشروع برقرار می‌کند. تصمیم گرفتم طلاق بگیرم اما یک روز قبل از اینکه به محضر برویم، مادرزنم مرا به خانه‌اش دعوت کرد تا درباره ماجرا حرف بزنیم. وقتی آنجا رفتم باز هم دیدم که همسرم مردی غریبه را به خانه آورده. مادر و برادرش با دیدن آن صحنه، با چاقو به سمتش حمله کردند و او را کشتند اما در نهایت جرم گردن من افتاد.»در ادامه جلسه، وکیل متهم با تاکید بر مشکل روانی موکلش از قضات خواست تا به این موضوع توجه کنند. سپس متهم در آخرین دفاعش گفت: «من اول از خدا و بعد از مادر مقتوله تقاضای بخشش دارم. آن روز قصد کشتن نداشتم. جسد را هم در حالت غیرطبیعی مثله کردم. » در پایان، قضات برای صدور رای وارد شور شدند. براساس قانون مجازات اسلامی، کیفر قتل عمد در صورت عدم رضایت اولیای دم، قصاص است؛ مجازاتی که متهم پرونده تنها یک تار مو با آن فاصله دارد.