توپ و میدان را به طور کامل در اختیار داشتیم / به فوتبال گیلان و فرهنگش افتخار می‌کنم/سپیدرود تیم بسیار خوبی دارد/در آینده از بازیکنان جوان بیشتر استفاده می‌کنم

آقای ناشناس، رشت به لحاظ جمعیت و و سعت حداقل شش برابر انزلی است. شهرها هرچه بزرگتر باشد واگرای و تنوع عقاید و سلیقه ها به همان میزان بیشتر است. رشت را با انزلی مقایسه نکنید که مردم همه همدیگر را می شناسند و یکدست ترند. شما اگر از انزلی بروید مثلا” هشتپر، این یکدست بودن را بیشتر میبینید و اگر از آنجا بیایید مثلا” به رضوانشهر یا کلاچای، یکپارچگی مردمی بیشتر است. شهرها هرچقدر کوچکتر و کم جمعیت تر، هم گرایی و اتحاد مردمی بیشتر. چون در محیط های کوچک مردم همه همدیگر را می شناسند و به لحاظ آن وابستگی قومیتی و نژادی، به همدیگر نزدیکترند. حالا اگر از رشت بروید بیرون و شهرهای بزرگتری مثل اصفهان و شیراز و مشهد و…… بررسی کنید این واگرایی و پراکندگی مردمی در این شهرها بیشتر است.
اما در مورد استقلال گاز !!! که شما و امثال شما همواره آن را علم می کنید. استقلال رشت یک تیم مردمی است. یعنی توسط مردم تاسیس و توسط مردم اداره گردیده. مهندس الطافی مدیر عامل کنونی داماش و مهندس زهرابی این تیم را مدیریت می کردند. استقلال رشت نیز توسط برادران خوشکلام یعنی مردم تاسیس شد.وابسته به هیچ نهاد نظامی و دولتی و.. نیود. با آن بضاعت کم خود همان سالها چندین بازیکن ملی پوش تحویل فوتبال ایران داد. امید هرندی، هادی طباطبائی،امیر افتخاری، بهزاد داداش زاده و چند نفر دیگر بعدها به انزلی رفتند نمونه هایی از تولید بازیکن با کیفیت هستند. این تیم هم مثل سپیدرود یک زمین تمرین هم نداشت و الآن هم ندارد. اسم این تیم قبل از انقلاب تاج رشت بود. در انتخابی لیگ تخت جمشید شرکت کرد اما موفق به صعود نشد. تیمهای دولتی تاج تهران و ماشین سازی تبریز به لیگ تخت جمشید صعود کردند. بعد از انقلاب اسمش را گذاشتند ابوذر، پس از مدتی برای ایجاد رقابت با تیم قرمز پوش گیلان یعنی سپیدرود، اسم تیم را به استقلال رشت تغییر دادند. پس از انقلاب اولین سهمیه لیگ دسته اول را به همراه ملوان گرفت و راهی لیگ ۱ آنموقع شد. همان سال بازیکنان این تیم هم راهی تهران و تیمهای تهرانی شدند. امیر افتخار و هادی طباطبائی به کشاورز تهران رفتند. بهزاد داداش زاده به پرسپولیس رفت. تیم هم در لیگ شرکت کرد اما به لحاظ نبود بنیه مالی نتوانست نوفقیتی کسب کند و در آستانه انحلال قرار گرفت. مهندس الطافی که مدیری سطح بالا و موفقی است تیم را به شرکت گاز واگذار کرد. شرکت گاز در ابتدا از اینکار ممانعت نمود اما با تلاشهای مهندس الطافی و با نفوذی که داشت توانست برای جلوگیری از انحلال تیم،آن را به شرکت گاز واگذار کند. این تیم نیز قربانی فوتبال سراسر دولتی ایران شد. ولی شما که این بقول خودت تیکه ها را می اندازی به من پاسخ بده در طول این سالها مالکیت ملوان چند بار تغییر کرد؟ هیچ بار!!
برادر من تیم ملوان متعلق به نیروی دریایی است من قبلا” هم نوشته ام بیایید خصوصی شوید آنوقت هفته ای یکبار باید اسم تیم را عوض کنید. اسم تیم ملوان را نیرو دریایی است که حفظ کرده چون تیم متعلق به نیروی دریایی است مال مردم که نیست. مردم فقط برایش کف می زنند. الآن شما بخواهید برای دیدن تمرین ملوان بروید باید از هفت خوان رستم رد شوید و کارت شناسائی به مامورین امنیتی نشان دهید و ……… داشتن چیزی که متعلق به ما نیست و مال یک ارگان نظامی که افتخار نیست. افتخار آن است که شما با دست خالی و بدون داشتن حتی یک زمین تمرین بتوانید نزدیک به نیم قرن، خود را سرپا نگه دارید. بزرگی به این است و بس.
شما هم عزیزم هر وقت خصوصی شدید توانستید یکسال روی پا خود بمانید و بدون نیروی دریایی خود را حفظ کنید من یک نفر براشما کف می زنم و هورا می کشم.
اما خواهش می کنم تا زمانی که مثل ما روی پای خود نماندید تیکه نیندازید چون پاسخ آن مشخص است. من قبلا” مشروحا” نوشته ام. می توانید در همین سایت مصاحبه علی نظر محمدی را بخوانید و متوجه حرف من بشوید.

موفق و سرفراز باشید