باخت را داور به سپیدرود تحمیل کرد / می‌خواستند از هواداران ملوان دلجویی کنند /ناظر داوری و مسئول برگزاری مسابقه به صورت مداوم روی اعصاب نیمکت ما بود

درود بر شما
آقای ملوانی، من هیچگاه به کسی توهین یا فحاشی نکرده و نخواهم کرد. شاید مرا با فرد دیگری اشتباه گرفتی عزیزم. این متن گوشه هایی از حقایق فوتبال ایران و گیلان بود. حالا تو با کجایش مشکل داری اشاره کن تا توضیح بدهم. تاکید می کنم هیچگاه توهین نکرده و نخواهم کرد. من کاری به باخت هم ندارم اگر هم می برد تغییری در حقایق امور بوجود نمی آورد بفرما بگو کجایش دروغ است. شماها وقتی کامنت می گذارید جز کلی گویی چیز دیگری نمی گویید. شعار دادن و به در و دیوار زدن. هر جایی دروغ یا توهین است اشاره کن . چرا به حاشیه می زنی. من می توان قسم بخورم حداقل ۴۵ سال فوتبال این کشور را تعقیب می کنم و شما هم فکر می کنم به اندازه بچه من باشی. یک چیزی بخوردت دادند و با رشتی ها یاد گرفتی و سنت شده که کل کل کنی. اینکه جمعه بازی را باختیم به هیچ وجه در نوشتن این متن تاثیر نداشت. این واقعیت فوتبال ایرا ن است چه خوشت بیاید و چه بدت بیاید!! من آنچه در این ۸۰ سال در فوتبال دولتی ایران اتفاق افتاد با ذکر مصادیق نوشتم حالا شما در برابر حقایق امور، آشفته شدی، مشکل خودت است و ربطی به من ندارد. من هیچوقت به هیچکس توهین نکردم این تاکید من است. عزیزم اگر تاریخ رشت را بخوانی، معنای مطالب مرا بهتر درک می کنی. رشتی ها همیشه روی پای خودشان بودند. منجمله در تیمداری، که در متن برایتان نوشتم. فوتبال رشت و استعدادهای این شهر و روستاهای حومه آن، قربانی فوتبال دولتی ایران شدند. همین سپیدرود کارش بجایی رسیده بود که بازیکنان این تیم در کنار خیابان فلافل می خوردند.اگر دیدید این تیم ماند،مردم پشتش بودند وگرنه رفته بود. بخاطر همین می گویم بنیه قوی اجتماعی مردم رشت. حالا شما چون تمام عمرت را بدنبال فوتبال بودی و تاریخ نخواندی متوجه حرف من نیستی. تا ما می گوییم ملوان نیروی دریایی، عزیزان آشفته می شوند و می گویند به ما توهین می کنید. من در پاسخ به مطالب کذب دوستان انزلی چی که کامنت های همراه با توهین و دروغ در فضاهای مجازی می گذارند تصمیم گرفتم تاریخچه فوتبال ایران و تاریخچه دو تیم را بنویسم تا دوستان یک مقداری درک کنند که موضوع چیست. هر وقت عزیزم از زیر سایه نیروی دریایی بیرون آمدید و مثل سپیدرود و داماش روی پای خود ایستادید و مثل ما تیمداری کردید می توانید با ما کل کل کنید اما تا زمانی که تیم مورد علاقه شما ملوان نیروی دریایی است خیر. پسر جان، رشت و اطرافش، فوران استعداد است. فقط یکی از روستاهای ما بنام پسیخان به اندازه کل انزلی فوتبالیست دارد. منتها ما یک مرکز دائمی و با ثبات دولتی نداشتیم تا از آن طریق استعداد های ما را در سطح ملی معرفی کنیم. تیمهای ما متعلق به بخش خصوصی بودند و وصل به جایی نبودند و همواره بی ثبات بودند استعدادهای شهرستان ما به هرز می رفت بعضی ها هم برای ادامه فوتبال روانه نیروی دریایی می شدند.حالا انصافا” این مطالب من کجایش توهین است؟ دلیل بیاور. من فکر می کنم بسیاری از اهالی محترم انزلی حرف مرا قبول دارند به استثناء یک تعداد آدمهای متعصب. و این تعصب چه بلایی سر آدمها می آورد.
موفق باشید و سرفراز

درود بر شما
قابل توجه آقایان
تیم ملوان در سال ۱۳۴۸ توسط نیروی دریایی تاسیس و ۴۷ سال است توسط نیروی دریایی مدیریت می شود. در انتخابی جام تخت جمشید، به گفته آقای رضا ویشگاهی پیشکسوت تیم که اصالتا” رشتی است ملوان انتخاب نشده بود یعنی بعد از تاج آبادان و تاج اهواز سوم شده بود اما بنابه گفته ایشان بخاطر بازی های خوب ملوان انتخابش کردند.بدیهی است به خاطر بازی های خوب نبوده بلکه بخاطر نفوذ نیروی دریایی که در آن موقع کیا و بیایی داشت و می خواست مثل باشگاه پاس و عقاب ودیگر تیمهای نظامی تیمی نیز بنام نیروی دریایی داشته باشد. همان موقع تاج رشت( داماش فعلی) در انتخابی جام تخت جمشید شرکت کرد و انتخاب نشد. تیمهای تاج تهران و ماشین سازی تبریز انتخاب شده و به لیگ راه پیدا کردند. اما ملوان علاوه بر کمکهای مقامات استان که خود شخصا” یکبار شاهد آن بودم، از امکانات و امتیازات و بودجه نیروی دریایی به شرح ذیل استفاده می کرد: ۱- بودجه ثابتی نیروی دریایی به تیم اصلی و تیمهای پایه اختصاص داده بود که بر اساس آن بودجه مدیران برنامه ریزی می کردند. (مصاحبه آقای قدیر بحری با یکی از سایت های هوادار ملوان در انزلی) الآن هم نیرو دریایی بودجه ای به تیم می دهد اما در شرایط فعلی این بودجه کارساز نیست.
۲- تعدادی از بازیکنان ملوان را نیروی دریایی استخدام می کرد مثل آقایان رضا ویشگاهی، عزیز اسپندار،علی نیاکانی،محمد حبیبی و……. که خود امتیاز بزرگی برای بقاء تیم بود.
۳- بازیکنان ملوان چه بازیکنان تیمهای پایه و بزرگسال خدمت سربازی را در همین تیم انجام می دادند. البته شاید ۱ درصد برای خدمت سربازی به تیمهای دیگر می رفتند.
۴- استفاده از بازیکنان سرباز، که در طول این چهل و اندی سال به وفور از آن استفاده کردند و دیروز هم کاملا” مشهود بود. ( در بازی دیروز ۸۰ درصد بازیکنان، غیربومی بودند بویژه زننده گل) امکانات تمرینی مثل چند زمین فوتبال در پادگان نیروی دریایی در حسن رود، سالن بدن سازی و استخر و …….. ۵- در طول این سالها این افسران ارشد نیروی دریایی بودن که تیم را مدیریت کردند نه مردم.الآن هم سخنگوی باشگاه ملوان نیروی دریایی انزلی یک ناخدای نیروی دریایی است.
دوستانی که طرفدار ملوان هستند اگر شهامت دارند بگویند که این مطالب دروغ است. علت ثبات ملوان نه مردم بلکه امکانات و مدیریت نیروی دریایی بود. هیچکدام از این مزایا را سپیدرود و داماش نداشته و نخواهند داشت.
انزلی سالها قبل به کمک استقلال تهران تیمی درست کردند بنام استقلال انزلی. هدف از این کار، که تعدادی از بازیکنان پیشکسوت ملوان مثل غفور جهانی که مربی بود و بقیه، این بود که بتوانند از زیر سایه نیروی دریایی بیرون بیایند اما همه دیدیم که نتوانستند. حالا دوستان اهل انزلی که خود را تنها فوتبال فهم ایران می دانند پاسخ دهند با توجه به مطالب بالا، می توانند بدون نیروی دریایی دوام بیاورند؟! معلوم است که خیر. بنا براین عزیزان هر وقت بدون نیوری دریایی و با امکانات مردمی توانستید یکسال دوام بیاورید من همینجا اعلام می کنم تمام حرفهای خود را پس بگیرم. اما سپیدرود
۱- در سال ۱۳۴۷ مرحوم غلامرضا صومی، باشگاهی را در رشت بنام سلامت بخش خریداری کرد. فعالیت این باشگاه در رشته های کشتی و وزنه برداری بود. مرحوم صومی تصمیم گرفت رشته فوتبال را در این باشگاه تاسیس نموده و بعدها اسم باشگاه را نیز به سپیدرود تغییر دهد.
۲- در طول نزدیک به نیم قرن حیات سپیدرود این مردم علاقه مند کوچه و بازار بودند که با کمکهای مالی خود بقاء تیم را تضمین کردند.
۳- سپیدرود هیچوقت وابسته به هیچ ارگان نظامی و غیر نظامی و …… نبود و هیچیک از امکاناتی که در بالا نام بردم و ملوان نیروی دریایی از آن برخوردار بود را نداشت اما ماند. افتادیم اما بلند شدیم خیلی شهرها این توانایی را ندارند. سپیدرود الآن حتی یک زمین تمرین ندارد.
عزیزان من سپیدرود نمادی است از بنیه قوی اجتماعی مردم یک شهر، مقدس و قابل احترام.
بخاطر همین ما از این تیم بعنوان یک تیم بزرگ یاد می کنیم. در فوتبال و نظام باشگاه داری دولتی که هیچ تیم خصوصی نتوانست قد علم کند فوتبال رشت نزدیک به نیم قرن، این کار را کرد. داماش هم همین شرایط را داشت، منتها در مقطعی وضعش خوب شد اما تداوم نداشت. آن هم تیمی است خصوصی.
ای دوست انزلی چی، بدون تعصب حرف بزن با این شرایط تیم شما چند سال دوام می آورد؟؟ من می گویم یکسال، در خوشبینانه ترین حالت البته.
همین الآن، بازیکنان سپیدرود هیچ پولی نگرفتند بماند ۷۰ درصد فصل قبل را هم نتوانستند بگیرند.اماملوان از بازیکنان سرباز که هیچ پول نمی گیرد برای بقاء خود استفاده می کند مثل بازی دیروز.
نتیجه گیری: دوست عزیز طرفدار ملوان، هر وقت بدون نیروی دریایی توانستید یکسال روی پای خود بمانید آنوقت می توانی بقول امروزی ها با ما کل کل کنید.
بای بای آبای !