داماش ; تیمی در انتظار نوشدارو

تیم فوتبال داماش گیلان با شکست مقابل مس رفسنجان و قرارگیری در رده هجدهم لیگ ۲۰ دسته اول فوتبال ایران به عنوان یکی از مدعیان جدی سقوط به لیگ ۲ شناخته می شود و ماندنش در لیگ نیازمند درخشش فوق العاده در بازی های آتی است. البته آن ها۷ بازی دیگر پیش روی خود دارند که در ۳ بازی مقابل آلومینیوم هرمزگان، فولاد یزد و نفت آبادان میزبان هستند و مقابل گل گهر سیرجان، خیبر خرم آباد، آلومینیوم اراک و خونه به خونه بابل مهمان خواهند بود. با توجه به فاصله ۳ امتیازی تیم های چهاردهم تا شانزدهم جدول با داماش این احتمال می رود که کسب حداقل ۱۱ امتیاز برای ماندن در لیگ کفایت کند. اما آیا داماش چنین پتانسیلی دارد؟

داماش در بحران مشکلات مالی به سر می برد و همین سبب آن شده است که چندان از لحاظ بازیکن در وضعیت خوبی قرار نداشته باشد. بزرگترین بازیکنی که در نیم فصل دوم به داماشی ها ملحق شد کاپیتان محمدرضا مهدوی است که وی نیز به دلیل مصدومیت در هفته ۲۹ مقابل پارسه در بازی های بعدی غائب بود. فقدان یک مهاجم گلزن و هافبک بازیساز از جمله مصائبی است که در داماش دیده می شود و همین سبب شد که در بازی مقابل مس رفسنجان فرصت های بسیار زیادی از دست برود. آن ها با ۲۰ گل زده بدترین خط حمله لیگ را دارا هستند  و آخرین بردشان نیز به هفته ۲۵ برمی گردد که با پنالتی مصطفی حاجتی مقابل ماشین سازی به پیروزی دست یافتند. آن ها در نیم فصل دوم به جز ماشین سازی تنها  یک بار مقابل گیتی پسند در هفته ۲۴ خارج از خانه   موفق به پیروزی شدند تا نشان دهد که داماش از امتیاز داخل خانه نیز استفاده کامل نکرده است.

آسانسور سقوط

با توجه به تاریخچه تیم های شهرداری رشت، استقلال رشت، پگاه و داماش در گذشته حضور داماش به عنوان یک تیم مدعی سقوط به دسته دوم در نوع خود جدید است. قبل از این همیشه تیم رشتی در لیگ دسته اول همیشه جزو مدعیان لیگ یک محسوب می شد و به «آسانسور»  فوتبال ایران شهره بود، اما گویا این بار آسانسور قصد بالا آمدن ندارد و در حال سقوط آزاد به لبه پرتگاه است. روال طبیعی این بود که این از لیگ برتر سقوط می کرد و در سال بعد یا دوباره صعود می کرد و یا از مدعیان صعود محسوب می شد ولی در دوسال گذشته بحران مالی  و مدیریتی آن چنان زیاد بود که قرارگیری در رده های میانی نیز آرزوی هواداران بود. هوادارانی که در واقع تنها عامل ماندگاری این تیم  در فوتبال ایران هستند. چه بسا اگر میل و اشتیاق آن ها نبود مدت ها پیش عطای تیمداری این تیم را به  لقایش می سپردند.

نوشدارو بعد از مرگ سهراب

در فصل جدید در ابتدا قرار بر این بود که سرمایه گذاری جدید برای این تیم پیدا شود اما در نهایت یکی از شرکت های اقماری امیر منصور آریا به عنوان مالک باشگاه تعیین شد که تنها اقدامش این بود که نام باشگاه را به نام «شهرباران» تغییر دهد تا بدهی های قبلی  باشگاه را متقبل نشود. اقدامی که در میان اعتراض هواداران هیچ کدام از نهادهای مسئول در گیلان مسئولیت آن را قبول نکردند. در غیاب فقدان مدیریت باشگاه که ساکن گیلان نیز نیست و کم توجهی عابدینی به این تیم،  مجید جهانپور به عنوان سرمربی باشگاه در واقع مجبور شد خود مدیریت تیم را نیز برعهده بگیرد و همین بحران های متعددی را بوجود آورد. عدم حضور داماش در هفته هشتم مقابل نفت مسجد سلیمان هرچند توجهات را به بی پولی داماش بیشتر کرد اما موجب این شد که داماش یک بازی را از دست بدهد و سه گل خورده نیز به این تیم اضافه شود. شاید اکنون امتیاز آن بازی به کمک داماش می آمد.

طرح بعضی اعضای شورای شهر مبنی بر در اختیار گرفتن داماش توسط شهرداری رشت نیز با مخالفت شهردار رشت و دیگر اعضای شورا به نتیجه ای نرسید. هرچند در پایان سال با تلاش های افشین ناظمی مربی داماش و مساعدت شورا کمک مالی به این تیم مورد تصویب قرار گرفت. استاندار گیلان نیز در مهر سال گذشته  طی نامه ای به  معاونین خود و رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان  خواست راهکارهای لازم برای مساعدت ویژه در خصوص تیم فوتبال داماش را ارائه دهند که هیچگاه وضعیت آن به صورت علنی مشخص نشد. هرچند به دنبال شکست تیم داماش در مقابل مس رفسنجان گفته می شود که راهکار لازم که همان کمک مالی به داماش باشد مورد تصویب قرار گرفته است. کمک های مالی که به نظر می رسد خیلی دیر به مجموعه داماش در حال تزریق است و حداقل باید در نیم فصل دوم مورد بررسی قرار می گرفت.

متهم در دست : مجید جهانپور

هواداران داماش به دنبال شکست از مس رفسنجان ضد بازیکنان و سرمربی قدیمی خود شعار دادند و خواستار استعفای مجید جهانپور شدند. مجید جهانپور که خود یک بار استقلال شهرداری و دو بار پگاه گیلان را به لیگ برتر برده در بدترین دوران فوتبال خود قرار دارد. حتی شکست های سنگین ۶بر۱ مقابل استقلال سال ۷۹و ۸بر۲ مقابل پرسپولیس ۸۲ نیز به اندازه روزهای امروزی فوتبال گیلان سخت و طاقت فرسا نیست. این احتمال می رود که با سقوط داماش پرونده تیمداری این تیم برای همیشه بسته شود . تیمی که با حضور هوادارانش و تشویق های منحصر بفرد آن ها جذابیتی دیگری به فوتبال ایران داده بودند. شعار «داماش گیلان، جاودان بماند» اکنون با بغض عجیبی توسط لیدر بخش تیفوسی های داماش به صدا در می آید و کورسوی امید چندانی دیده نمی شود. برای تیمی که ناخواسته  قربانی کشف  فساد سه هزار میلیاردی شد و از آن روز  روی خوش به خود ندیده است  و هوادارانش تنها باید تکرار کند که «این حق ما نیست». اما گویی در فوتبال حق جای چندانی ندارد.

سامان بدر – سردبیر گیل خبر