مکالمه هوایی با خلبان «u۲» آمریکایی هم وجود دارد؛ لازم بشود، مطرح می کنیم/تحریم باعث شد جهشی پیشرفت کنیم

 به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا به نقل از مهر ، ایجاد قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیاء (ص) درست ۲۰ سال پس از اتمام جنگ تحمیلی، که با دستور فرماندهی معظم کل قوا صورت گرفت، نشان داد که ماهیت تهدیدات نظامی و به ویژه تهدیدات هوایی دشمنان علیه امنیت و تمامیت ارضی کشور تغییر کرده است که ایجاد یک نیروی چهارم را در کنار نیروهای سه گانه ارتش و سپاه ضروری کرده است. تهدیداتی که عمدتاً بر نبرد راداری مبتنی بوده و کسی در آن پیروز است که در رصد و کنترل پیش از تهدید، دست برتر را داشته باشد.

امیر سرتیپ فرزاد اسماعیلی دومین فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیاء (ص) است که در سال ۱۳۸۹ با حکم فرماندهی معظم کل قوا به این سمت منصوب شد. این فرمانده ۴۴ ساله ارتشی همزمان با عملیات غرور آفرین «والفجر۸» و همچنین در ایام دهه فجر در بازدید از خبرگزاری مهر و در گفتگو با خبرنگاران گروه سیاست این رسانه، به تشریح اهداف و کارکردهای این قرارگاه پرداخت و برشی هم به تغییر ماهیت تهدیدات هوایی دشمن زد و نکاتی شنیدنی بر زبان آورد. نکاتی تعجب‌آور و در عین حال غرورآمیز؛ تعجب‌آور بخاطر عمق یافتن دشمنی دشمنان و تغییر ماهیت تهدیدات آنها و غرورآمیز به دلیل پیشرفت باورنکردنی و مثال‌زدنی فرزندان ملت ایران در حوزه پدافند هوایی.

امیر اسماعیلی در این گفتگو همچنین از دستاورد جدید قرارگاه پدافند هوایی تحت عنوان «سماوات» نیز خبر داد که پیش از این منتشر شد، اما در این قسمت جزییات این سیستم و نحوه و زمان استقرارش نیز مورد بررسی قرار گرفته است. آنچه در ادامه می‌آید، بخش پایانی این گفتگوست که به بیان اقدامات غرورآفرین قرارگاه پدافند هوایی در سالهای گذشته پرداخته است.

در ذهن ما که جنگ را ندیدیم و در ذهن هم­ نسلان ما «والفجر۸ » به عنوان یک عملیات موفق که دستاوردش تصرف فاو بود؛ مانده است، شما اگر امروز بخواهید با توجه به توفیقی که پدافند در بحث والفجر۸ داشت( نابودی تعداد زیادی از هواپیماهای عراقی) اگر شرایط مشابهی پیش بیاید، فکر می کنید دستاوردی که برای پدافند و نیروهای هوایی ما به طور خاص رخ می دهد و تعبیری که فرماندهان و رهبری برای آن به کار ­می­ برند چیست؛ با توجه به تفاوت شرایطی که امروز با ۳۵ سال پیش داریم؟

وقتی که یک ورزشکاری (مثال کشتی می زنم چون به کشتی خیلی علاقمند هستم) چندتا کشتی می گیرد باید به او یک وقت تنفس داد که استراحت بکند و برای مسابقه بعدی آماده شود. ملت عزیز ما در یک صحنه کشتی با نظام ستمشاهی مشغول بودند؛ تا اینکه در سال ۵۷ کشتی گیر قهرمان جمهوری اسلامی ایران پیروز شد و شاه هم فرار کرد. هنوز تنفسی نکرده بود که یک حریف دیگری در میدان آمد و آن هم «ترور» بود؛ مدام مسئول و غیرمسئول ترور کردند به خاطر آنکه آن باور مردمی را کاهش دهند. جمهوری اسلامی ایران تا همین امروز مقاومت کرد. کارنامه ۱۷ هزار ترور کم نیست؛ هیچ کشوری این کارنامه و این آمار را ندارد. البته بعضی کشورها دارند اما خودشان تروریست هستند و بیشتر از این در کل دنیا ترور کرده اند، اینکه متاثر از ترور باشند چنین چیزی نداریم.

دوباره تا کشتی گیر انقلاب ما بخواهد یک تنفسی بکند، جنگ را شروع کردند. یعنی اگر در این ۸ سال دفاع مقدس که یکی از آن عملیات ها که عملیات «مرصاد» بود و آن هم غرورآفرین بود، یک انسجامی که انتهای جنگ بعد از پذیرش قطعنامه چنین اتفاقی می افتد و سریع انسجام دست به دست هم می دهد و ملت در کنار نیروهای مسلح آن افتخار حاصل می شود که از دشمن زبون و ذلیل ما جز یکسری استخوان های پوسیده جهنم رفته چیزی روی زمین نمی ماند، همین کشتی گیر انقلاب بوده که هیچ تنفسی نداشته است.

بعد از ۸ سال دفاع مقدس و پیروزی بر حق ما در آن و رسیدن به حقمان در سالهای دفاع مقدس، کشتی گیر ما باز هم تا امروز که با شما صحبت می کنم، هیچ تنفسی نداشته است. همیشه یا تهدید بوده، یا تحریم بودیم و این اقدامات شیطانی امپریالیست و کشورهای استکباری و کشورهای حامیان شان علیه ما ادامه داشته است؛ اگر جنگ سخت نبوده، جنگ نرم بوده. به نوعی جنگ سخت هم بوده، ترورها جنگ سخت بود، فرقی نمی کند. جنگ نرم بوده، سیاسی بوده، فرهنگی بوده و در راس اینها اقتصادی بوده که امنیت های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ما را به هم می ریزند؛ اما کشتی گیر ما باز هم سربلند بیرون آمده است.

اما هم اکنون اگر اتفاقی بیفتد، دیگر اینطور نیست، به خاطر اینکه ما دیگر الان یک تجربه ای را داریم که اگر در زمان انقلاب بلافاصله ترور و جنگ شروع شد، واقعاً پیشکسوت ها یا شهدای ما فرصت اینکه طراحی بکنند را نداشتند. زمانی که در حال نبرد بودند طراحی هم می کردند. عملیات والفجر۸ اینطور نبود که یک کلاس درسی باشد، یک برنامه کلاسیکی باشد و یک فرماندهی بنشیند تشریح بکند، ۲۰۰ تا دانشجوی نظامی بگویند بله یک چنین کاری می شود کرد و یک طرح و مقاله ای از آن دربیاید و بگویند این برود در دفتر ویژه طرح سری بماند تا زمان موعود؛ خیر، سال ۶۴ پنجمین سال نبرد دفاع مقدس بود، در حال جنگ و خون و آتش یک چنین طراحی می شود؛ خیلی مهم است با اینکه آدم یک فرصتی داشته باشد برای کاری.

در همان سال ۲بار نیروی هوایی ارتش عراق احیاء شد در حالی که ما احیاء نشدیم، ولی الان فرق می کند. هم اکنون سیستم هایی که در یک رقابت سالم بین پدافند هوایی ارتش و سپاه حاصل شده است و اینها همه دست به دست هم داده اند و آمده اند در شبکه مشترک پدافند هوایی کشور، یک افتخاراتی را حاصل می کنند که من بعضی از نمونه هایش را به شما می گویم.

سردمداران نظامی خیلی از کشورها می گویند ما خیلی دوست داریم بدانیم شما چگونه «u۲» آمریکایی را کشف می کنید و اخطار می دهید. نمونه اش این است، «هواپیمای ایساف»؛ هواپیمایی که شما فقط از آن یک مکالمه و یک اثر راداری دارید و داخل آن را ندیده اید اما سیستم های پیچیده ای که شاید کشورهایی به اندازه انگشت های یک دست می توانند چنین سیستمی داشته باشند که مشخص کنند داخل این هواپیما چه چیزی وجود دارد.

 عنوان می شود: «شما ایساف هستی»، «شما نظامی هستی»، «حق عبور نداری» و وقتی می خواهد عبور کند به زمین نشانده می شود و برابر کذبش خلبان عذرخواهی کرده و دست خط رسمی می دهد. مصداق دیگرش این است اگر هواپیمای پنهانکار «u۲» که خیلی از کشورهای صاحب سبک که نمی خواهم نامشان را بیاورم، در بعد پدافندی و آفندی وقتی که با آنها صحبت می کنیم؛ سردمداران نظامی شان می گویند ما خیلی دوست داریم بدانیم شما چگونه «u۲ آمریکایی» را کشف می کنید و اخطار می دهید. ما هم مطرح می­ کنیم ما شعار ندادیم، ما یک موقعیت دقیق طول و عرض جغرافیایی به آن هواپیما می دهیم و آن روی سیستم ناوبری­ اش نگاه می کند و می بیند واقعاً همان اطلاعاتی است که خودش در آن نقطه و در آن لحظه قرار دارد.

انگار شما یک شخصی را در یک تاریکی مطلق که نباید دیده شود، دقیقا نقطه اش را مشخص کنید که زیر پای شما یک لکه وجود دارد و بالا سر شما اینگونه است، تمکین می کند و عذرخواهی می کند و از مرزهای ما دور می­ شود.

در همین مورد شما اشاره کرده اید که حتی صدای این خلبان را دارید، با توجه به اینکه نزدیک به ۳ سال از این واقعه می گذرد، برنامه ای برای انتشار این صدا دارید؟

بله. بینید همین چند شب پیش بود که ما صدای لیدر خلبان اف ۱۸ را آوردیم و شما شنیدید. نیروی دریایی سپاه از راه دریا با شناور دریایی در تماس بود و آن تماس هایی که نیروی دریایی سپاه می گرفت با شناور آمریکایی حاضر در خلیج فارس بود. تماسی که با لیدر اِسکادران اف ۱۸ آمریکایی وجود داشت، هواپیمایی بود که از روی ناو آمریکایی آمده بودند و اینها نیامده بودند که قایق­شان را پیدا کنند یا قایق‌شان را نجات بدهند؛ اصلاً هواپیماهای جنگنده برای این کار طراحی نشده است. اینها آمده بودند مقابله بکنند و درگیر شوند. این را بنده به عنوان متخصص پدافند هوایی می گویم آنچه که در قوانین بین المللی آمده، نزدیکی اینها یعنی شروع تلاطم؛ یعنی شروع بحران.

یکی از کارهایی هم که پدافند می کند همین است؛ در آن شب می توانست یک فاجعه رخ بدهد، واقعا یک مواجهه پدافندی و هوایی رخ دهد. چندتا هواپیما ساقط شود و اتفاقی برای چند تا سیستم موشکی ما رخ دهد. با یک مدیریت سالم آنها فهمیدند  که ما کاملاً آماده هستیم و خودمان را آماده کرده ایم؛ حتی برای نتایج بعد از این حضور. ما هم فهمیدیم کجای کار هستیم و آنها هم از منطقه دور شدند. ما هم صدای اینها را پخش کردیم که اول با قلدری مطرح می کردند که ما آمدیم این کار را بکنیم و می کنیم و بعد که دیدند نه واقعاً داستان طور دیگری است، عذرخواهی کردند و گفتند ما می خواستیم بدانیم اینها سالم هستند و در سلامت کامل هستند، اگر می شود آنها را آزاد کنید و دور شدند.

مهمتر و پیشرفته تر از اینها اقداماتی است که کشورهای فرامنطقه ای در منطقه انجام می دهند؛ اسناد مهمتر از اینها وجود دارد که واقعاً اگر بخواهند خباثت بکنند و کارهای عجیب و غریبی انجام دهند منتشر می کنیم، اگر این مدارک برملا شود خودشان نمی توانند پاسخگوی کشور خودشان باشند حالا پاسخگوی جامعه بین ­المللی یا جامعه جهانی بماند؛ یا حتی مکالمۀ خلبان­های بدون سرنشینی که۱۰۰ کیلومتر، ۲۰۰ کیلومتر دورتر از هدایت آن هر ماه نشسته اند جایی در یک کنسولی دارند کنترل می کنند و کارهایی می­ کنند.

هواپیمای شناسایی، هواپیمای جمع آوری اطلاعات وظیفه اش چیست؟ وظیفه اش سمپاشی روی کشتزارها و مزارع که نیست، وظیفه اش جمع آوری اطلاعات از کشوری است که اصلاً وظیفه آن را ندارد، ۱۰۰۰ کیلومتر آن طرف تر از کشورش آمده جمع آوری اطلاعات می کند، برای چه کسی؟ برای کسانی که واقعا هنوز فکر نکردند که بایستی امنیت منطقه را به دست خودشان تامین کنند، هنوز فکر می کنند شخص دیگری باید بیاید و امنیت را برای آنها برقرار کند. به عنوان یک پدافندی عرض می کنم در اینطور امور هر کشوری بگوید کس دیگر باید امنیت من را برقرار کند، اولین امنیتی که به خطر می افتد، امنیت کشور خودش است.

به درستی به تغییر ماهیت تهدیدات اشاره کردید. همانطور که ماهیت تهدیدات تغییر کرده قطعا باید توانمندی های ما هم تغییر کرده باشد. می خواستم در مورد توانمندی پدافند هوایی در حوزه راهبردی، تاکتیکی و تسهیلات پدافندی توضیحاتی بفرمایید که امسال چه تغییراتی با سال گذشته یا این دهه با دهه گذشته داشته است؟

من یک خاطره ای بگویم از شهید ستاری؛ بعد از اتمام جنگ زمانی که یک سیستم فرماندهی و کنترل و چند رادار از یکی از کشورها وارد کشور ما شد و ما به عنوان اولین دانشجویان دانشگاه هوایی که به دست خود ایشان تاسیس شده بود، رفتیم و کار می کردیم، بعضاً به سیستم نزدیک نمی شدیم. ایشان آمدند برای بازدید و وضعیت آموزشی مان را ببینید که چطور است، آن نفرات خارجی هم بودند به ما گفتند که چرا شما همیشه یکی دو قدم عقب تر از اینها می ایستید؟ بنده هم به عنوان ارشد کسانی که دوره می دیدند عرض کردم که تیمسار عذرخواهی می کنم (هنوز امیر باب نشده بود) بالاخره سیستم جدید است و هنوز یاد نگرفته ایم و الان دست بزنیم ممکن است خراب بشود، ایشان فرمودند شما اصلاً خراب کنید ما چیزی از دست نمی دهیم، مطمئن باشیم.

 فقط یک آرزویی داشتند و فرمودند من فقط آرزو دارم اینها را شما یک روزی بسازید؛ اصلا نترسید، دست بزنید و بروید در دل کار؛ من جواب اینها را می دهم. زمانی که دانشجو بودیم و بعد که در یگان هایی کار کردیم که سیستم های ما سیستم های وارد شده از قبل از انقلاب بود، فکر می کردیم واقعاً می شود یک چنین سیستم هایی ساخت؟ دیدیم بله می­شود. یکی از برکات وجودی تشکیل قرارگاه پدافند هوایی همین بود، ما بعد از تشکیل قرارگاه پدافند هوایی و قبل از آن و قبل از پیروزی انقلاب مثلاً اگر یک راداری داشتیم که در یک بُرد فرکانسی کار می کرد و اگر بُردش مثلاً N کیلومتر بود، الان ما راداری داریم که نه تنها توانمندی آن رادار قبلی را دارد، بردش سه برابر آن شده و آن رادارها قابلیت و توانمندی کشف ریزپرنده را نداشتند این رادارها هم اکنون دارند. مهمترین خاصیتش این است که گلوگاهی برای ساخت و سر پا نگه داشتنش نداریم.

 اگر مطرح می کنیم در جای جای کشور رصد ما، رصد ۲۴ ساعته است، به پاس این است که واقعاً این تعداد رادار امروز سه برابر شده است. تعداد سامانه های شنود الکترونیکی مان که لبه تکنولوژی اشراف اطلاعاتی دنیاست؛ نه تنها ۳ برابر و ۴ برابر شده است، بلکه در نوع تکنولوژی اش تفاوت پیدا کرده است. من بارها عرض کردم رادارهای ثامن، بینا، نظیر، شهاب، رادار کیهانی سپهر و کیهان رادارهایی هستند که بعد از تشکیل قرارگاه پدافند هوایی نه تنها طراحی شد، بلکه تولید شد و از همه مهمتر مستقر شد.

 شما وقتی می خواهید یک راداری را تولید کنید که ۳ هزار کیلومتر برد دارد، فرآیند تکنیکی و نوع استقرار آن بسیار متفاوت است با راداری که ۱۵۰ یا ۲۰۰ کیلومتر برد دارد؛ جنس زمین و نوع طراحی موج تاثیر دارد. این یک چیزی است که اگر دوستان و خوانندگان ما در رادارهای برتر دنیا جستجو بکنند، می بینند که کشور جمهوری اسلامی ایران در بخش رزونانس جزو ششمین کشور دارنده چنین راداری است. امروز در جایگاهی هستیم که از سیستم موشکی، سیستم راداری و سیستم های شنود الکترونیکی گلوگاه که نداریم، این سیستم ­ها را به اندازه کافی نیز داریم.

امروز هم یک خبر خوب برای شما دارم و آن ورود سیستم توپخانه ای هوشمند کنترل دو منظوره «سیستم سماوات» است. سیستم سماوات سیستمی دو منظوره است؛ دو منظوره به این معنی که هم می تواند اکتیو «Active» و هم پسیو «Passive» کار کند.

سیستم اکتیو با سیستم راداری به صورت هوشمند اهداف را با رادار خود که اکتیو است، کشف می کند و اطلاعات این اهداف را به خود لوله های توپخانه مستقر در چند نقطه ساطع می کند؛ آنها به صورت اتوماتیک بدون اینکه دست نیروی انسانی دخیل باشد روی این اهداف قفل (لاک) کرده و در ارتفاع پائین پدافند هوایی را برای ما تامین می کند؛ این نقش اکتیو آن است. اگر قرار باشد خود این سیستم مورد هجمه قرار بگیرد؛ یعنی هواپیمای حمله کننده بخواهد ابتدا از شر سماوات خلاص شود بلافاصله سیستم راداری آن خاموش و سیستم «اپتیکی» آن وارد عمل می شود.

وقتی سیستم اپتیکی وارد عمل می شود یعنی کاملا پسیو کار؛ در این صورت هیچ فرستنده ای ندارد و هر چه که دارد گیرنده است؛ یعنی اطلاعات هدف را گرفته و به توپخانه می دهد و توپخانه بلافاصله بر علیه آن آتش می کند. توپخانه به این شکل نیست که دو لوله توپ برای هر سیستم سماوات بکار گرفته شود؛ توپخانه قابلیت اتصال از دو سامانه توپخانه ای تا ۶ سامانه توپخانه ای را دارد.

اصل اول در این سیستم سماوات «راداری» است؛ اصل دوم در سیستم سماوات «اپتیکی» است؛ اما اصل سوم این سیستم که بسیار حائز اهمیت است «حجم آتش» آن خواهد بود؛ یعنی شما بتوانید با حجم آتش، ضریب کشندگی را برای هدف بیشتر کنید.

تقریباً تاسیس پدافند همزمان است با اوج گرفتن تحریم­ ها. تحریم ­ها چقدر واقعاً تاثیر داشته است در توانمند کردن پدافند هوایی؟

تحریم ­ها در پدافند هوایی خیلی تاثیر داشته؛ یعنی به جای اینکه ما قدم به قدم برویم جلو، جهشی جلو رفتیم. تحریم ­ها این تاثیر را در پدافند هوایی داشته است. اینها چیزهایی نیست که حالا ما بگوییم مثلاً می خواهیم خوانندگان شما یک چیزی ببینند و دلشان خوش شود، نه. من مصداقی به شما عرض کردم و این چیزی است که در صحنه  کار انجام می شود، به واقع اگر پدافند هوایی جمهوری اسلامی ایران در همین منطقه، این تعداد اخطارهایی که به هواپیماهای فرامنطقه ای می دهد را مشاهده کنید، متوجه می شوید.  اگر اینطور نبود، مطمئن باشید وضعیت پرواز در آسمان جمهوری اسلامی ایران، بدتر از شرایط اوکراین و بدتر از کشورهای منطقه ­ای می­­شد، هم اکنون مستحضر هستید بیش از یک سال است که مسیرهای پروازی از اوکراین و از سمت غرب و کشورهای همسایه­ ما بسته شده و این پروازها به سمت آسمان ما آمده است.

وقتی چنین اتفاقی می خواهد رخ دهد اینطور نیست که بگویند ریسک بکنیم و روزانه ۱۴۰۰ هواپیما مسافربری که هر کدام بین ۱۰۰ تا ۵۰۰ مسافر دارند را از این فضا عبور بدهیم؛ آنها اروپایی، آمریکایی، آفریقایی و آسیایی هستند؛ همه آدم ها در اینها هستند، اینطور نیست که یک سازمانی ریسک بکند، اگر از امنیت این آسمان مطمئن نباشد به هیچ عنوان ریسک نمی کنند. شما مطلع هستید چند وقت پیش دنبال این بودند که بگویند [زمانی که جنگ نفت شروع شد] آسمان جمهوری اسلامی ایران هم زیاد امنیت ندارد، در آن زمان چنین چیزی را مطرح می کردند. خیلی از پروازها را از کشورهای حاشیه خلیج فارس یا از آسیای جنوب شرقی دور می زدند و از مسیرهای دیگری به سمت اروپا می رفتند. واقعاً این کار خدا بود و دست خدا بود که جامعه جهانی را متوجه کند که اگر ما تحریم بودیم، تهدید شدیم، مداوماً هم تهدید می شویم، ولی وقتی آن مسیرها بسته می شوند، بهترین مسی، امن ترین مسیر و در دسترس ترین مسیر فضای جمهوری اسلامی ایران است.

 اینها را چه کسی رصد می کند؟ اطلاعاتش را یکبار شرکت فرودگاه های کشور تحت عنوان سِنتر مهرآباد در اختیار پدافند هوایی جمهوری اسلامی می گذارد و پدافند هوایی هر آنچه را که می خواهد وارد شود، هر آنچه که می خواهد خارج شود و هر آنچه که پرواز می کند در حاشیه و مراکز حساس، هسته ای و حیاتی رصد می کند؛ اصلاً اینطور نیست که اگر یک پروازی از مسیر خودش منحرف شد و از مرکز هسته ای نطنز هم عبور کرد اشکالی نداشته باشد؛ نه. ما همانطور که به دنبال امنیت هستیم و از دستاوردهای جمهوری اسلامی حفاظت و صیانت می کنم، آن پرواز هم باز اگر دچار یک مساله و مشکل خاص پروازی شده باشد به آن کمک می کنیم؛ نمی گوییم شما باید حتماً از داخل ابر کومولونیمبوس عبور بکنی و صاعقه هم بزند و آتش بگیری؛ چون نباید از مرکز هسته ای ما عبور بکنی. نه، به آن هم کمک می کنیم و برای آن هم یک مسیری تعیین می کنیم و او هم با سلامت عبور می کند. ۱۴۰۰ فروند یا ۱۰۰۰ فروند بستگی به نوع روز و تعطیلی آنها از آسمان ایران عبور می کنند.

از همه ایرلاین ها هستند؟

از همه لاین ها هستند، آمریکایی ها، اروپایی ها، آسیای جنوب شرقی، غرب آسیا، پروازها و فرودگاه های متنوع و از کشور خودمان هم هستند؛ استیجاری و غیراستیجاری. این همه رزمایش، این همه آموزش، این همه نیروهای مسلح هر روز یک برنامه دارند، این همه پهباد، چه اتفاقی می افتد؟ این همه پرواز فرامنطقه ای که خارج از مرزهای ما در حال پرواز هستند، چه اتفاقی می افتد؟ درست است که دست خداست، قدرت خداست و دعای حضرت آقاست ولی بالاخره سیستم می خواهد. سیستم هم در پدافند هوایی بسته به علم و تکنولوژی روز به روز است؛ نه اینکه امروز شما یک چیزی داشته باشید و بگویید این را که امروز گذاشتم ده سال دیگر هم استفاده می کنم.

رادار شهاب را نوروز ۹۳ افتتاح کردیم که بنده ۲۹ فرودین ۹۳ آن را خبری کردم. رادار شهابی که امروز در جای دیگر مستقر کردیم، دیگر آن رادار شهاب نیست. رادار دیگری است با قابلیت های دیگری، نامش را گذاشتیم «رادار نظیر» اصلاً تفاوت کرده است.

تفاوت هایش در چه حوزه ­ای است؟

تفاوتش در فرستنده، گیرنده، بردش و هم نوع تجزیه و تحلیلش است. چون شما اگر قرار است یک سیستم راداری در شمال غرب کشور مستقر بکنید، آنجا کوهستان است و فرق می کند با جایی که شما بخواهید در ساحل رادار بزارید؛ در ساحل همان رادار را نمی شود گذاشت باید مدل هایش متفاوت باشد. قبل از پیروزی انقلاب انگلیسی ها آمدند در ناحیه کوهستانی ما کار کردند و آمریکایی ها آمدند در نواحی ساحلی و جلگه ای ما رادار گذاشتند، چون هر کدام شان تکنولوژی خاص خودشان را آنطور که می خواستند در کشور ما گذاشتند؛ اما ما امروز دیدیم اگر می خواهیم یک جا مثل خنداب که اطرافش کوه است دفاع کنیم، برای خودمان نقطه کور ایجاد نکنیم. پس باید نوع راداری که در خنداب می گذاریم با نوع خندابی که جاسب می گذاریم، متفاوت باشد. ممکن است از یک کلاس باشد ولی در نوع موجش و در نوع کشفش تفاوت دارد؛ حتی نوع عملکردش هم متفاوت است.

بعد از برجام سطح حفاظت از نطنز و خناب و اراک تغییری کرده است؟

حضرت آقا به این لبخندهایی که می زنند بارها اشاره کرده اند؛ ما به این «لبخندهای سیاسی» اصلاً کاری نداریم. ما سربازیم و خدمتگزار واقعی مردم هستیم. مراکز هسته ای، یکی از مهمترین بخش هایی است که ما از آن دفاع می کنیم. به غیر از مراکز هسته ای، چیزهایی هم هست که هیچ وقت در این سالیان مورد تهدید واقع نشد، مثل سد، نیروگاه، پالایشگاه، پتروشیمی وبرق فشار قوی. شما تا حالا دیده اید کشوری بیاید اینها را تهدید کند؟ ما اطراف اینها مستقر هستیم؛ ما از همه دستاوردهایی که روی زمین به دست دانشمندان تهیه شده، با خون جگر حمایت می کنیم.

دست دوستی به هر کسی بدهیم و اگر تهدید را از روی کشور بردارند باز هم پدافند هوایی گسترش دارد و رصدش ۲۴ ساعته و شبانه­روزی است؛ کشوری که می خواهد عاقلانه دفاع کند، دفاع عاقلانه یعنی دفاع هوشمند؛ دفاع کامل بدون غافلگیری. بنابراین بیایند در مراکز هسته ای قسم بخورند که ما هیچ کاری نداریم که همین هم دروغ است ما هیچ وقت اینها را رها نمی کنیم؛ بلکه بیشتر هم پوشش می دهیم.

بارها تکرار شده است سیستم های پدافند بومی هستند و در داخل تولید شده اند و شما تلاش کرده اید که بومی تولید کنید. سیستم سماوات به چه شکل است و زمان مشخصی برای رونمایی از این سیستم مشخص شده است؟

من به شما زودتر گفتم، ما الان داریم اینها را کم کم مستقر می کنیم. در پدافند هوایی اینطور نیست که بگوییم سیستم را مثلاً تا ۱۰ شهریور بایستیم، رونمایی بکنیم و بعد ببریم مستقر کنیم، نخیر. الان از همین سماوات ها ما مستقر کرده ایم.

بنابراین سیستم سماوات عملیاتی شده است؟

بله. در مراکز هسته ای و بعضی نقاط حیاتی  مستقر شده است؛ ولی چون مستقر، تست و امتحان می کنیم که جواب خودش را پس بدهد، نمی گوییم. الان هم که با شما صحبت می کنم چون جواب خودش را پس داده است.

شما امروز را به عنوان روز نیک و به فال نیک برای رونمایی بگیرید؛ ولی ۲۹ فروردین دیگر کامل این را در رژه می آوریم و نشان می دهیم. از نظر ساختش در بخش توپخانه اش کامل به دست صنایع دفاع بوده و دفاعی بوده؛ در بخش راداری کار مشترک بین پدافند هوایی و وزارت دفاع بوده و در بخش اوپتیکی کاملاً با صاایران و مجموعه صاپا بوده است.

اوج صحبت های شما بحث نقاط پدافندی است. اخیراً هم بارها اشاره کرده اید طرح افزایش ۵ هزار نقطه را دارید. با توجه به اینکه ما بعد از انقلاب حدود ۲۰ نقطه پدافندی داشتیم امروز چه برنامه هایی در پدافند هوایی وجود دارد؟

بعد از انقلاب حدود ۲۰ نقطه پدافندی داشتیم، بعد از جنگ رسید به نزدیک به ۵۰۰ نقطه پدافندی و امروز به ۳۷۰۰ نقطه رسیده است. ۳۶۰۰ نقطه پدافندی را در نوروز ۹۳ عرض کردیم، الان که می گوییم ۳۷۰۰ نقطه به خاطر اینکه مدل همین ها قائم، سماوات اینها را بردیم مستقر کردیم، دیده بانی زیادتر، سامانه رصد ۳۲، اینها سامانه­های دفاعی است که مستقر می کنیم و سامانه های دفاعی مجموع سامانه های پدافند هوایی نیروهای مسلح است که در آمار قرارگاه پدافند هوایی است.

تاثیر این گسترش نقطه پدافند هوایی در رصد آسمان ایران و منطقه یا فرامنطقه را لطفا مورد ارزیابی قرار بدهید.

ارزیابی  آن مانند یک عکس است، که شما این عکس را شما می توانید تقسیم کنید به ۱۰۰ پازل، ۱۰۰ موزاییک و این ۱۰۰ تا موزاییک، همینطور که راحت اینها را می ریزید راحت­تر هم می توانید اینها را بگذارید تا آن عکس شکل خودش را بگیرد. ولی وقتی تبدیل می کنید به ۳۷۰۰، به کسی که می خواهد به آن نگاه بکند یک حالت کنگ و گیجی درست می کند مگر اینکه کسی ۳۷۰۰ بار این پازل ها را چیده باشد. بنابراین می داند کدام پازل در کجا قرار می گیرد. اما برای دشمن یک فضای ابهام درست می کند؛ یعنی واقعاً نمی داند نقطه کور شما کجاست؟ آیا از دشت شما استفاده کند؟ چون او هم دارد رصد می کند، او هم دارد سیستم های ما را رصد می کند. وقتی می آید در نقطه ساحلی ما اشراف اطلاعاتی ما را می بیند! هواپیمای «U۲» برای چه می آید؟ برای اینکه رادار سالش، رادار پهلونگرش، سیستم های الکترونیکی اش می آید نگاه می کند آن چیزی که ما در جنوب کشور داریم با آن چیزی که در غرب کشور داریم با هم متفاوت است. وقتی این تنوع تجهیزاتی را می بیند برای ما به عنوان استفاده کننده، سخت است از بعد فنی و نگهداری، اما ما این سختی را به جان می خریم تا آن فضای ابهام و آن فضای تحلیل تاکتیکی دشمن را در مدام در مه فرو ببریم. دشمن وقتی می بینید ما در یک جایی راداری به نام ثامن داریم، در یک جایی دیگری رادار دیگری داریم به نام نظیر که متفاوت است، تحلیلش عوض می شود. وقتی می­ بینید در این کشور قبل از پیروزی انقلاب ۵ مدل رادار مثلاً بوده است، امروز می بیند بالای ۲۰ مدل رادار در جمهوری اسلامی ایران است. همه اینها تحلیل دارد، این چه می کند آن چه می ­کند؟

ارزیابی ما این است که جمهوری اسلامی ایران به پاس این تحریم ها در همه بخش ها خوب عمل کرد.

یعنی واقعاً فکر می کنید اگر تحریم ها نبود این دستاوردها هم نبود؟

اگر تحریم ها نبود من حس می کنم، باید دید خون شهدا بود یا نبود؟ اگر تحریم ها نبود قطعاً خون شهدا هم نبود، چون خون شهدا برای پاسداشت انقلاب بود. تحریم­ها برای نابودی انقلاب است، پس خون شهدا و تحریم ها در یک راستا قرار دارد. بنابراین تحریم ها اگر نبود یعنی اینکه بگوییم اصلاً در فضای انقلاب نمی توانیم صحبت بکنیم. این یک چیز واقعی است. حضرت آقا فرمودند این کشور حتی اگر یک روحانی بالای سرش باشد، مشکل اساسی دشمن با انقلاب است. ما تا انقلاب را داریم، شهید داریم، تحریم هم داریم. یعنی اینکه بگوییم تحریم ها برداشته شد، شکسته شد، انشاءالله اینطور هم باشد؛ ولی دشمن همیشه در عقیده و ایدئولوژی می خواهد ما را تحریم کند. این است که ما باید همیشه خودمان شب حمله ای آماده نگه داریم و انشاءالله همین اتفاق هم خواهد افتاد.