نگذاریم صدای هم عصران زنده یاد پوررضا خاموش بماند

اختصاصی گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا مهدی لطفی از فعالان رسانه ای شناخته شده استان با نگارش مطلبی تحت عنوان «نگذاریم صدای هم عصران زنده یاد پور رضا خاموش بماند»  به نقد و بررسی برخی اظهارات منتشر شده نسبت به جامعه هنری گیلان پرداخت.

لطفی نوشته است:
خواندن خبر منتشره برخی خبرگزاری ها و پایگاههای خبری و تحلیلی استانی در خصوص کیفیت برگزاری جشن نیمه شعبان توسط سازمان فرهنگی ورزشی شهرداری رشت و بحث های رخ داده پیرامونش در صحن شورای اسلامی شهر مان بر سر اینکه چه کسی در این مراسم برای مردم گیلان بخواند ؟ اندکی موجب دل آزردگی اینجانب و دیگر دلدادگان و دلسوزان فرهنگ ، هنر و موسیقی فاخر فولکلور این سامان شد.
این جمله رییس کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر رشت در پاسخ به مخالفت عضو رسانه ای این پارلمان شهری که گیلانیان سالها شاهد حضور موثرش در چهار کنج بلورین شبکه های سراسری و استانی سیمای جمهوری اسلامی ایران بوده اند ، مبنی بر اینکه:«بنده اعلام می‌کنم اگر در استان گیلان هنرمندی همسطح اصفهانی داریم معرفی کنید تا از حضور وی در این جشن استفاده شود» کاملا دور از انتظار بود !
آیا براستی در گیلانمان هنرمند یا هنرمندانی همسطح ایشان نداریم ؟!!
همه می دانند تنها وقتی می توان سخن از« سطح و همسطح » به میان آورد که معیار و ملاک مشخص و پذیرفته شده ای از سوی همگان برای سنجش و قیاس و در نهایت اثبات نظر و پذیرش آن وجود داشته باشد نه فقط کلامی باشد منعقد شده در حد اعلام نظر و فاقد پایه و مایه علمی !
از طرفی ذات مفهوم زیبایی و هنر و مشتقاتش فی نفسه مفاهیمی نسبی هستند نه مطلق ، که با عبور پدیده مورد نظر از صافی نقد و بررسی با پارامترها و چهارچوب های عدد و رقمی یا فنیِ به اجماع رسیده که آنهم در صلاحیت خبرگان فن است نه همگان ، به مصداق ؛
قدر زر زرگر شناسد ، قدر گوهر گوهری
بشود گفت فلان پدیده زیباست یا نا زیبا .
فی المثل در حوزه موسیقی نیز بر همین اساس است که هر مخاطبی می تواند صدای خواننده ای را بپسندد یا نپسندد .
پس تعیین سطح ، تمیز یا برتری دادن جایگاه شخصیت های حقیقی یا حقوقی بویژه در حوزه هنر بایسته ها و شقوق متنوع و مختلفی را شامل می شود که تنها دوتای از آنها توجه به نتایج بررسی های فنی توسط خبرگان آن رسته و دیگری دریافت بازخوردهای مردمی یا همان مقبولیت عام است.
حال بدور از حاشیه های این یکی دو روزه پسندیده است صرف اعمال سلیقه نگذاریم در شهرمان صدای هم عصران زنده یاد فریدون پور رضا خاموش بماند و یا کمتر شنیده شود و از آن مهمتر اینکه دلدادگان فرهنگ این دیار دوست دارند همانند آن تعصب نیکی که جمیع آذری زبانان در پاسداشت و به کارگیری زبان مادری شان دارند ، دوست گرامی ام که رییس کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر رشت است و دیگر اعضای این شورا بیش از پیش تعصبی در حمایت از جمیع نخبگان فرهنگی دیارمان در رشته های مختلف و البته خانواده موسیقی اش که میراث دار تعلیمات یکی از اولین مدارس عالی تاریخ موسیقی ایران زمین در رشت، افتتاح شده توسط علینقی وزیری و به ریاست ابوالحسن صبا به سال ۱۳۰۶ است، داشته باشند.
حال که هنوز چراغ حنجره اساتید مسلمی چون ناصر مسعودی و بزرگان دیگر هم استانی مان در این عرصه روشن و پر فروغ است چرا ز انوارشان بهره مند نگردیم ؟
بماند که امروز بسیارند جوانان خوش آتیه و استعداد گیلانی در این حوزه که از نامداران فردا خواهند شد.

مهدی لطفی – کارشناس ارشد علوم سیاسی ، فعال رسانه ای