از تاریخچه ی بارگاه حضرت رقیه (س) چه می دانید ؟+تصاویر

به گزارش سرویس بین الملل پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا حرم حضرت رقیه (س) در محله تاریخی “العماره” منطقه شام (دمشق قدیمی) قرار دارد. این مقام آرامگاه حضرت رقیه (س) دختر ۳ ساله امام حسین (ع) است که در فاجعه صحرای کربلا حاضر بوده و پس از شهادت امام و یاران با وفایش به همراه خانواده امام حسین (ع) به اسارت سپاه شامیان در آمده و به دستور یزید و با هدف تحقیر اهل بیت و قدرت نمایی در قالب کاروان اسرا به شام (سوریه فعلی) منتقل شده بودند.

بنابر روایات معتبر پس از انتقال اهل بیت امام حسین به شام که در آن روزگار مقر خلافت امویان و یزید بود ، حضرت رقیه (س) بدلیل مصائب ناشی از رویت حوادث کربلاء و حزن و اندوه ناشی از آن و همچنین سختی راه طولانی کربلا تا شام جان به جان آفرین تسلیم کرد و در پشت کاخ یزید به خاک سپرده شده است. از زمان شهادت این دردانه خامس آل عبا تا کنون مزار و مدفن ایشان زیارتگاه شیعیان و و عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت است. بارگاه حضرت رقیه (س) در طول سالیان همواره مورد احترام و توجه و علاقه مردم شام قدیم و سوریه فعلی بوده و ساکنین محل استقرار حرم ، از این بارگاه نورانی به قطعه ای از عرش و بهشت خدا بر روی زمین یاد می کنند.

بنای اولیه ساخته شده بر روی قبر مطهر حضرت رقیه (س) برای اولین بار در سال ۵۲۶ ه.ق توسط فرمانروایان سلسله ایوبی احداث گردید که طی آن سنگ مزاری از جنس مرمر که با عاج مزین شده بود بر روی آن نصب شد. پس از آن در طی سده ها و سالهای بعدی مسجدی بر روی مدفن شریف حضرت ساخته شد و بارها مرمت و تجدید بنا گردید که از آن میان باید به ساخت و مرمت مقام حضرت رقیه در سال ۱۳۲۳ ه.ق بدست میرزا علی اصغر خان “امین السلطان” صدر اعظم مظفرالدین شاه قاجار ، بازسازی مجدد بنا در سال ۱۳۹۹ ه.ق و در نهایت بازسازی کامل و ساخت صحن و سرا در زمان مرحوم حافظ اسد رییس جمهور پیشین سوریه اشاره کرد که طی فضای حرم به ۴۰۰۰ متر مربع شامل ۶۰۰ متر صحن زیارت ، مصلی و کتابخانه توسعه پیدا کرده است.

از ابتدای وقوع بحران تروریسم در کشور سوریه که با نقش آفرینی نیروهای تکفیری عموما غیر سوری (عربستانی سعودی، لیبی، تونس، کویتی، اماراتی، عراقی و اروپایی و آمریکایی) در قالب صدها دسته و گروه نظامی همراه بوده است و با توجه به مبانی عقیدتی نحله فکری وهابیت مبنی بر ممنوعیت و حرمت هرکونه زیارت اهل قبور ، تخریب مزار بزرگان دینی و ائمه و صحابی جلیل القدر پیامبر و لزوم انهدام کلیه مزارها و حرمها و مساجد احداث شده بر روی این قبور به بهانه “مبارزه با مظاهر بت پرستی”! ، کشور سوریه شاهد اقدامات وحشیانه این گروهها در حملات مکرر به مراقد بزرگان دینی ، صحابه پیامبر اسلام و حرمهای ائمه و فرزندان آنها بوده است.

از میان این وحشی گری ها می توان به حملات مکرر زمینی و موشکی به حرم مطهر عقیله بنی هاشم حضرت زینب کبری (س) در حاشیه جنوبی شهر دمشق ، حملات تروریستها به حرم مطهر حضرت سکینه (ع) در منطقه داریا (که منجر به تخزیب نیمی از بنای ساخته شده بر روی آن شده است) و حمله تروریستهای تکفیری گروه جبهه النصره (شعبه القاعده در سوریه) به مرقد “حجر بن عدی”صحابی جلیل القدر پیامبر اسلام(ص) و امیر المومنین علی (ع) در منطقه عدرا واقع در شمال شرقی شهر دمشق اشاره کرد که طی آن تروریستها اقدام به نبش قبر و انتقال پیکر ایشان به مکان نامعلومی کرده اند.

در این میان حرم مطهر حضرت رقیه (س) نیز از شر جهالت و کینه تروریستهای تکفیری در امان نبوده است و طی سالهای گذشته بارها در معرض تهدیدات و حملات تروریستی قرار گرفته است که با هوشیاری نیروهای امنیتی مستقر در حرم ، اکثر آنها خنثی شده است. البته لازم به ذکر است که در سال اول وقوع بحران تروریستی در سوریه به دلیل موج انشقاقها و خیانتهای داخلی در میان نیروهای امنیتی و نظامی سوری و همچنین جو هرج و مرج شدید که در کلیه شهرهای بزرگ و کوچک این کشور عضو محور مقاومت ، در اثر عملیاتهای مکرر تروریستهای تکفیری و عناصر سرویستهای اطلاعاتی ترکیه ، عربستان و آمریکا و انگلیس به وجود آمده بود ،  شیخ عباس اللحام ، امام جماعت حرم حضرت رقیه (س) در مقابل درب ورودی حرم هدف حمله ناجوانمردانه تروریستهای تکفیری قرار گرفته و با شلیک چندین گلوله به شهادت رسید.

همچنین تروریستهای تکفیری مستقر در منطقه “جوبر” واقع در شرق شهر دمشق چندین بار اقدام به پرتاب خمپاره به سمت مقام حضرت رقیه (س) کرده اند که گلوله ها به هدف اصابت نکرده است. هم اکنون مسئولیت حفاظت از حرم حضرت زینب (س) و حضرت رقیه (س) در شهر دمشق با هماهنگی مسئولان سیاسی و امنیتی و نظامی سوریه بر عهده یگانی نظامی متشکل از رزمندگان حزب الله لبنان و حزب الله سوریه قرار دارد. این نیروها در دو شکل آشکار (نگهبانهای ملبس به یونیفرم های نخودی رنگ و کاملا مسلح و مجهز به تسلیحات انفرادی و تجهیزات ارتباطی که در گروههای چند نفره در تمامی مسیرهای اطراف حرم در شعال چند صدمتری آن حضور عیان دارند) و پنهان (نیروهای لباس شخصی که در منازل امن و خیابانهای اطراف حرم مسئول رصد و مراقبت منطقه هستند) و بصورت ۲۴ ساعته در حال حفاظت از حرم و مناطق پیرامونی آن هستند.

تولیت حرم حضرت رقیه (س)

در رابطه با تولیت حرم حضرت رقیه (س) ، این مسئولیت در زمان گذشته در دوره حکومت عثمانی ها بر سرزمین شام (سوریه و لبنان فعلی) به دلیل وقوع حادثه ای به دستور “سلطان عبدالحمید” امپراطور وقت عثمانی بر عهده فردی به نام “سید ابراهیم دمشقی” که از سادات مشهور شهر دمشق بود قرار گرفت. در رابطه با چگونگی و چرایی این انتصاب، مرحوم آیه الله حاج میرزا هاشم خراسانى (متوفّاى سال ۱۳۵۲ هجرى قمرى ) در منتخب التواریخ مى نویسد:

عالم جلیل، “شیخ محمّد على شامى” که از جمله علما و محصّلین نجف اشرف است به حقیر فرمود: جدّ مادری بلا واسطه من، جناب آقا سیّد ابراهیم دمشقى ، که نسبش منتهى مى شود به سیّد مرتضى علم الهدى و سن شریفش از نود سال گذشته بوده و بسیار شریف و محترم بودند ، سه دختر داشتند و اولاد ذکور نداشتند. شبى دختر بزرگ ایشان حضرت رقیّه دختر امام حسین (ع) را در خواب دید که فرمود به پدرت بگو به والى شهر بگوید “میان قبر و لحد من آب افتاده ، و بدن من در اذیّت است ؛ بیاید و قبر و لحد مرا تعمیر کند”.

دخترش به سیّد عرض کرد، و سیّد از ترس دشمنان اهل بیت پیامبر (ص) ، به خواب ترتیب اثرى نداد. شب دوّم ، دختر دوم سیّد ابراهیم دمشقی ، مجددا همان خواب را دید. به پدر گفت ، و او همچنان ترتیب اثرى نداد. شب سوم ، دختر کوچکتر سیّد ابراهیم دمشقی برای بار سوم همین خواب را دید و به پدر گفت ، ایضا ترتیب اثرى نداد. شب چهارم ، خود سیّد، حضرت رقیه (س) را در خواب دید که به طریق عتاب فرمودند: ((چرا والى را خبردار نکردى)) ؟

صبح سیّد ابراهیم نزد والى شام رفت و خوابش را براى والى شام نقل کرد. والى امر کرد علماء و صلحاى منطقه شام ، اعم از سنّى و شیعه ، بروند و غسل کنند و لباسهاى نظیف در بر کنند ، آنگاه به دست هر کس قفل درب حرم مقدّس باز شد همان کس برود و قبر مقدّس او را نبش کند و جسد مطهّرش را بیرون بیاورد تا قبر مطهّر را تعمیر کنند. بزرگان و صلحاى شیعه و سنّى ، در کمال آداب غسل نموده و لباس نظیف در برکردند. قفل به دست هیچ یک باز نشد مگر به دست مرحوم سیّد ابراهیم دمشقی .

بعد هم که به حرم مشرّف شدند، هر کس کلنگ بر قبر مى زد کارگر نمى شد تا آنکه سیّد مزبور کلنگ را گرفت و بر زمین زد و قبر کنده شد. بعد حرم را خلوت کردند و لحد را شکافتند، دیدند بدن نازنین دختر سه ساله حضرت اباعبدالله میان لحد قرار دارد ، و کفن آن مخدّره مکرّمه صحیح و سالم مى باشد ، لکن آب زیادى میان لحد جمع شده است.

سیّد ابراهیم دمشقی ، پیکر حضرت رقیه (س) را از میان لحد بیرون آورده بر روى زانوى خود نهاد و سه روز به همین شکل بالاى زانوى خود نگه داشت و پیوسته گریه مى کرد تا آنکه لحد مخدّره را از بنیاد تعمیر کردند. اوقات نماز که مى شد سیّد بدن مخدّره را بر بالاى شى ء نظیفى مى گذاشت و نماز مى گزارد. بعد از فراغ باز بر مى داشت و بر زانو مى نهاد تا آنکه از تعمیر قبر و لحد فارغ شدند. سیّد بدن مخدّره را دفن کرد و از کرامت این واقعه آن بود که در این سه روز سیّد ابراهیم دمشقی نه محتاج به غذا شد و نه محتاج آب و نه محتاج به تجدید وضو. بعد که خواست پیکر شریف را مجددا دفن کند سیّد دعا کرد خداوند پسرى به او مرحمت فرمود  به نام سید مصطفی .

در پایان ماجرا ، والى وقت شام ، تفصیل ماجرا را به سلطان عبدالحمید امپراطور عثمانى نوشت ، و او هم تولیت زینبیّه و مرقد شریف رقیّه و مرقد شریف امّ کلثوم و سکینه علیهماالسلام را به سیّد واگذار نمود و فعلا هم آقاى حاج سیّد عبّاس پسر آقا سیّد مصطفى پسر سیّد ابراهیم سابق الذکر متصدّى تولیت این اماکن شریفه است”.
آیه الله حاج میرزا هاشم خراسانى سپس مى گوید: گویا این قضیّه در حدود سنه هزار و دویست و هشتاد اتّفاق افتاده است.
گفتنی است، تولیت فعلی حرم  حضرت رقیه (س) بر عهده حجه الاسلام و المسلمین دکتر نبیل الحلباوی از علمای سوریه قرار دارد.

/العالم