جهانگیرزاده خطاب به کوچک‌زاده: تو حرف نزن! بشین سر جات!

…

از پی کاری مسافر می برم ؛ دختران را تا به مقصد می برم ؟!

مرا تا نقره باشد می فشانم … تو را تا بوسه باشد می ستانم
و گر فردا به زندان می برندم … به نقد این ساعت اندر بوستانم
جهان بگذار تا بر من سر آید … که کام دل تو بودی از جهانم
چه دامن های گل باشد در این باغ … اگر چیزی نگوید باغبانم
نمی دانستم از بخت همایون … که سیمرغی فتد در آشیانم
تو عشق آموختی در شهر ما را … بیا تا شرح آن هم بر تو خوانم
سخن ها دارم از دست تو در دل … ولیکن در حضورت بی زبانم
بگویم تا بداند دشمن و دوست … که من مستی و مستوری ندانم
مگو سعدی مراد خویش برداشت … اگر تو سنگ دل من مهربانم
اگر تو سرو سیمین تن بر آنی … که از پیشم برانی من بر آنم
که تا باشم خیالت می پرستم … و گر رفتم سلامت می رسانم

دیوان سعدی/ غزلیات
============
دست از طلب ندارم تا کام من برآید
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید
بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر
کز آتش درونم دود از کفن برآید
بنمای رخ که خلقی واله شوند و حیران
بگشای لب که فریاد از مرد و زن برآید
جان بر لب است و حسرت در دل که از لبانش
نگرفته هیچ کامی جان از بدن برآید
از حسرت دهانش آمد به تنگ جانم
خود کام تنگدستان کی زان دهن برآید
گویند ذکر خیرش در خیل عشقبازان
هر جا که نام حافظ در انجمن برآید

حافظ (غزلیات)

===================

شعر امام خمینی (ره)

من بخال لبت ای دوست گرفتار شدم
چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم

فارغ از خود شدم و کوس انا الحق بزدم
همچو منصور خریدار سر دار شدم

غم دلدار فکنده است به جانم شرری
که بجان آمدم و شهره بازار شدم

در میخانه گشایید برویم شب و روز
که من از مسجد و از مدرسه بیزار شدم

جامه زهد و ریا کندم و بر تن کردم
خرقه پیر خراباتی و هشیار شدم

واعظ شهر که از پند خود آزارم داد
از دم رند می آلوده مددکار شدم

بگذارید که از بتکده یادی بکنم
من که با دست بت میکده بیدار شدم

پاسخ امام خامنه ای (دامت برکاته)

تو که خود خال لبی از چه گرفتار شدی ؟
تو طبیب همه‌ای از چه تو بیمار شدی ؟

تو که فارغ شده بودی ز همه کون و مکان
دار منصور بریدی همه تن دار شدی

عشق معشوق و غم دوست بزد بر تو شرر
ای که در قول و عمل شهره بازار شدی

مسجد و مدرسه را روح و روان بخشیدی
وه که بر مسجدیان نقطه پرگار شدی

خرقه پیر خراباتی ما سیره توست
امت از گفته دربار تو هشیار شدی

واعظ شهر همه عمر بزد لاف منی
دم عیسی مسیح از تو پدیدار شدی

یادی از ما بنما ای شده آسوده ز غم
ببریدی ز همه خلق و به حق یار شد

========
آتش عشق است کَاندَر نِی‌فُتاد
جوشش عشق است کَاندر مِی فُتاد
نی حریف هر که از یاری برید
پرده‌هایش پرده‌های ما درید
همچو نی زَهری و تَریاقی که دید؟
همچو نی دمساز و مشتاقی که دید؟
نی حدیث راه پُرخون می‌کند
قصه‌های عشق مجنون می‌کند
========
حال از لطف خدا نان میخورم
با پلو ته دیگ بریان میخورم
باقلوا را سهل و آسان میخورم
با زنم هر شب فسنجان میخورم

http://khakpour-m.blogfa.com

ماشین هم نداریم بریم دشت ؟!