جام جهانی سکوی پرتاب برزیل به توسعه پایدار

جام جهانی سکوی پرتاب برزیل به توسعه پایدار
تغییرات در گذر زمان
برزیل تغییرات بسیاری را از زمان اولین میزبانی جام جهانی در سال ۱۹۵۰ تا کنون تجربه کرده است . تجربه ای که در آن زمان ۱۳ تیم ، ۲۲ بازی را در ۶ زمین با حدود یک میلیون تماشاگر برگزار کردند. اما جام جهانی ۲۰۱۴ مطمئنا علاوه بر در برگیری تیم های حاضر بیشتر ، تماشاگرانی بیشتر نیز خواهد داشت.

حجم عظیم گردشگران
یکی از وجوهی که کشوری را تشویق می کند تا میزبانی جام جهانی را در برنامه های خود داشته باشد ، سیل عظیم تماشاگرانی است که علاوه بر تماشای فوتبال باعث رونق صنعت گردشگری در آن کشور نیز می شوند. گردشگران ورزشی علاوه بر تماشای فوتبال مبالغ زیادی را صرف غذا ، خرید ، حمل و نقل ، فرهنگ و کالاهای فرهنگی و تفریحات می کنند.تا جایی که پیش بینی ها بر این اساس است که میزان گردشگران برزیل تا ۷۹ % نسبت به گذشته افزایش پیدا کند.

شهرهای میزبان : قلب های مختلف جام جهانی
اینطور به نظر می رسد که شهرهای میزبان جام جهانی ، همچون قلب های تپنده کشور برزیل هستند که هر کدام در محدوده ی سرزمین خود ، خون تازه ای را به شریان ها تزریق می کنند ، این خون تازه در واقع تماشاگرانی هستند که به عنوان گردشگر در این مناطق اقامت می کنند.

اثر دومینوئی
تاثیرات اجتماعی – اقتصادی مستقیم و غیر مستقیم این اتفاق بزرگ جهانی بر کسی پوشیده نیست . در واقع تاثیر دو مینوئی مستقیم یک فعالیت می تواند به وضوح در سلسله اتفاقات توسعه ای اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی و تاثیر آن ها بریکدیگر دیده شود.این تاثیر را به صورت غیر مستقیم می توانیم از کنش های متقابل افراد محلی برزیل و مسافرانی که کوله باری از فرهنگ های گوناگون را دارند ببینیم. در واقع سناریوی تغییراتی که جام جهانی مسبب آن است ، به یک یا چند عامل خاص بستگی ندارد ، در واقع این تاثیرات حاصل عملکرد عوامل پیوسته ای است که در مجموع تغییرات اجتماعی- اقتصادی را ایجاد می کند. اما نتایج این تغییرات را می توان در موارد مانند سرمایه گذاری ، تیم اجرایی جام جهانی و خرید های تماشاگران مشاهده کرد. که هر کدام از این زمینه ها برای پاسخگویی مناسب به مخاطبان خود نیازمند تامین منابع اولیه و زیر ساخت های لازم هستند تا بتوانند یک اقتصاد مولد بر پایه فعالیت های اجتماعی- فرهنگی را رقم بزنند.

تاثیرات اجتماعی محیطی ، دسته دیگری از تغییرات است که در قالب بر گزاری جام جهانی در یک کشور می بینیم ، زیر ساخت هایی که به بهانه این اتفاق بزرگ جهانی در آن کشور ساخته می شود و مجموعه هایی که تاسیس می شوند ، سال ها علاوه بر آنکه یادگاری برای آن کشور خواهند بود ، می توانند فضای خوبی برای انجام فعالیت های مشابه باشند ، در واقع خواسته یا نا خواسته آن کشور با حجم عظیمی از ساخت و ساز ها در حوزه ی زیرساختی رو به رو می شود که شاید اگر جام جهانی در آن برگزار نمی شد ، هیچ وقت مردم آن شاهد این تغییرات نبودند.. استادیوم ها ، فرودگاه ها ، ترمینال های مسافری ، هتل ها و مجموعه های بزرگ و کوچک تجاری از جمله این بنا ها هستند که تا سال ها در آن کشور حیات خواهند داشت و بر روی نحوه ی زندگی مردم تاثیر می گذارند.
اما هر حادثه عظیمی نظیر جام جهانی علاوه بر تاثیرات مثبت در بردارنده اتفاقات منفی نیز خواهد بود ، تغییرات سریع فرهنگی با حجم بالای مسافران در بازه زمانی کوتاه برای تمامی مردم قابل هضم نیست ، تفاوت های فرهنگی اگر چه در یک روند آرام و همراه با تعامل می تواند سازنده باشد ، اما اگر منجر به تضاد فرهنگی یا بروز شوک های فرهنگی شود ، کنترل یا هدایت خشم ، ناراحتی و مشکلاتی از این قبیل که در برگیرنده نارضایتی های اجتماعی خواهد بود ، بسیار دشوار است.
اگر در طرح جامع برگزاری جام جهانی ، مواردی نظیر زیر ساخت ها ، ساخت و ساز ، چگونگی اجرا و اداره ، فرآیند ها ، بودجه و همراهی و پیوستگی پروژه های مختلف و مهم تر از همه استفاده از ناظران عالی پیش از هر اتفاقی لحاظ شود می توان امیدوار بود که برگزاری جام جهانی در برزیل و هر کشوری علی رغم اثرات منفی می تواند جنبه های مثبت و روشنی را به سوی حرکت در راه توسعه پایدار آن سرزمین داشته باشد.

امین افقی
روزنامه نگار و رییس دپارتمان رسانه هیات فوتبال گیلان

پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.