اشعاری از بزرگترین حامی حضرت محمد(ص) و بعثت او در قریش

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا بیست و ششم ماه رجب، مصادف با سالروز درگذشت مردی است که نه تنها سرپرستی پیامبر خاتم را از کودکی بر عهده گرفت، بلکه در زمانی که او رسالتش را به گوش مردم رساند در مقابل همه بت پرستان و مشرکان با جان و مالش از او دفاع کرد.

حضرت ابوطالب، پدر بزرگوار حضرت على (که درود خدا بر آنان باد) در خانواده ‏اى خداپرست و موحد و در سایه پدرى همچون عبدالمطلب که از کمالات روحى و امتیازات معنوى برخوردار بود، پرورش یافت. او همانند پدرش در مسیر آیین حنیف ابراهیمى قدم برمى‏داشت و منصب سقایت و آبرسانى به زایران خانه خدا را بر عهده داشت. وی نه تنها تحت تاثیر شرک و بت‏ پرستى مردم مکه قرار نگرفت، بلکه در مقابل شیوه‏ هاى جاهلیت ایستادگى کرد و خود را از هر گونه فساد و آلودگى، برحذر داشت.

ابوطالب مانند بیشتر روسای قریش مردی تاجر بود و سرپرستی حضرت محمد را از هشت سالگی پس از درگذشت پدرش، عبدالمطلب، بر عهده گرفت. در سفری که حضرت محمد را برای تجارت با خود به شام برده بود، بشارت پیامبری آن حضرت را از راهبی به نام بُحیرا شنید و در حراست از ایشان تلاش بیشتری از خود نشان داد. هنگامى که حضرت محمد مصطفی از همه سو هدف تیرهاى زهرآگین مشرکان مکه بود، مردانه از آن حضرت حمایت کرد و بدین وسیله در گسترش اسلام و تقویت مسلمانان نقش مهمى ایفا کرد. پس از بعثت نیز، یاور و پشتیبان همیشگی پیامبر بود و در حمایت از ایشان دریغ نمی کرد.

در سال دهم بعثت، ابوطالب در حالی که با دیگر مسلمانان در شعب ابوطالب در محاصره مشرکان مکه بودند، درگذشت. بدنش را در شهر مکه در مقبره حجون معروف به «قبرستان ابوطالب‏» دفن کردند. با مرگ او خیمه‏ اى از حزن و اندوه بر پیامبر گرامی و مسلمانان آن روز که کمتر از پنجاه نفر بودند، سایه افکند زیرا آنان بهترین حامى، مدافع و فداکار در راه اسلام را از دست دادند.
ابیاتی از حضرت ابوطالب بر جای مانده که بر ایمان و اخلاص او به پیامبر اکرم گواهی می‌دهد، ترجمه برخی از این اشعار را به انتخاب خبرآنلاین از کتاب های «فروغ ابدیت» و «شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید» در ادامه می خوانید.

* «اشخاص شریف و فهمیده بدانند که محمد (ص) بسان موسی و مسیح، پیامبر است. او هدایت را برای ما به ارمغان آورد، همان گونه که مسیح و موسی و تمام پیامبران به فرمان خدا مردم را راهنمایی و از گناه باز می‌دارند.»

* «ای سران قریش! تصور کرده‌اید که می‌توانید بر او دست یابید، در صورتی که آرزویی را که در سر می‌پرورانید، کمتر از خواب‌های آشفته نیست. او پیامبر است و از ناحیه خداوند بر او وحی نازل می‌شود و کسی که جواب منفی بدهد، انگشت پشیمانی به دندان خواهد گرفت.»

* «ای قریش! آیا نمی‌دانید که ما او را مانند موسی، پیامبر می‌دانیم و نام و نشان او در کتاب‌های آسمانی قید گردیده است. و بندگان خدا محبت مخصوص به وی دارند و نباید درباره کسی که خدا محبت او را در دل‌ها به ودیعت گذارده است، گمان بد داشت.»

* «ای برادر زاده‌ام قریش هرگز به تو دست نخواهند یافت و تا آن روزی که لحد را بستر کنم و در میان خاک بخوابم، دست از یاری تو بر نخواهم داشت.
آنچه را به آن ماموری، آشکار کن و از هیچ چیز مترس و بشارت ده و چشمانی را روشن ساز. مرا به آئین خود خواندی و می‌دانم تو پند دهنده من هستی و در دعوت خود امین و درستکاری. حقا که کیش محمد صلی الله علیه و آله از بهترین آیین‌هاست! »

* «به جان خودم سوگند! به قدری به واسطه وجود احمد صلی الله علیه و آله در وجد و سرور غوطه ورم که وجد را به زحمت آورده‌ام. او را به قدری دوست می‌دارم مانند کسی که دوست خود را به سینه گرفته باشد و جان خود را نثار او کرده و از او حمایت می کنم. خداوند او را پاینده بدارد که جمال اهل دنیا است و نقمت دشمنان و زینت هر کوی و محفل است. پروردگار بندگان او را با توفیقات خود تایید و یاری و ظاهر و محقق کرد، دین حقی را که باطل در او راه نداشت.»

* «ای گواهان! شاهد باشید که من بر دین پیغمبر خدا احمد صلی الله علیه و آله استوارم. هر کس از آن خارج است، باشد. من به او هدایت شدم.»

/خبرآنلاین