سوت قطار آرزوی گیلانیان بخصوص دهه شصتی ها

سوت قطار آرزوی گیلانیان بخصوص دهه شصتی ها

هر گاه خبر جدیدی ازپیشرفت خط آهن تهران-شمال به گوش می رسد و پیگیری مسوولین دلسوز در باب این موضوع نقل محافل خبری می شود، نور امیدی در قلبهای مردم گیلان که سالهاست منتظر این مهمان عزیز هستند، می درخشد.
اما از دیر باز عده ای خاص و ویژه که در رویاهای خود همواره خود را به جای شخصیت های کارتون ها یا فیلم های دوره خود می گذاشتند، علاقه خاص به قطار و ایستگاه قطاردارند. و این عده خاص نیستند مگر دهه شصتی ها.
دهه شصتی ها کسانی که با تلویزیون عاطفی و غم انگیز آن دوره زندگی کرده اند،ایستگاه قطار را جایگاه همه قهرها، آشتی ها ولحظه های تلخ و شیرین دیده اند.
هم دوره ای های من بارها و بارها در خیال خود همراه با شخصیت های محبوب خود با قطار سفر کرده اند، درراهروهای قطار قدم زده اند و مزارع سبز، گله های دام وکوه های آلپ راتماشا کرده اند. عزیزان خود را درایستگاه قطار منتظرخود دیده اند و لحظه شیرین دیدار را لمس کرده اند. وهمچنان بارها وبارها لحظه تلخ جدایی رادر ایستگاه قطار آنگاه که بازمانده را با نیمکت و ردپای دودی غلیظ به جامی گذارد ، حس کرده اند. برای دلتنگی هایشان دست تکان داده اند. آری دهه شصتی ها به اقتضای آن دوران و فضای داستانهای حاکمش،عاطفی ترین وحساسترین قشر کشورند وهمیشه به همه وقایع با ردپای احساسی گذشته می نگرند.
و اماهمیشه این گله وجود داشته که چرا شهر و استان ما هم که ازتمام جاذبه های طبیعی و خدادادی برخوردار است، قطاری نداشته که چون ماری درمیان دشتها و مزارع بخرامد، ومژده رسیدن مسافران خود را باسوت به همه اعلام وما را به رویاهای گذشته مان پیوند دهد. و امروز که تقریبا اکثرمان درحال ورود به دهه سوم زندگی هستیم، همچنان این اتفاق میمون ومبارک را آرزو می دانیم.
اگرچه امروزه خستگی راه رشت به تهران، هزینه زیاد مسافرت هوایی ،خطر رانندگی و… بخصوص برای دانشجویان و کسانی که بودجه لازم برای رفت وآمد مکرر را ندارند، نیاز مبرم به خط آهن را پررنگ میکند اما برای عده ای خاطره های کودکی را دوباره زنده کرده وروزهای خوش کنار هم بودن را دوباره به یاد می آورد.

س- ب

پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.