نیت‌خوانی از گفته‌های لعیا زنگنه و چرخنده اخلاقی است؟!

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیار میرزا ،اتفاقاتی که در ‌چهل روز اخیر در واکنش به گفته‌های دو بازیگر زن ایران در تلویزیون رخ داده و تلاش شده تا بیان چنین مواضع قابل تحسینی را توسط بازیگران پرهزینه سازد، این پرسش را پیش کشیده که آیا آزادیِ بیانِ عقیده، تنها هنگامی صادق است که اظهارنظر بازیگران در راستای مواضع ‌پذیرفته شده عده‌ای باشد، در غیر این صورت، آزادیِ بیان ‌ارزش‌های بنیادینش را از دست می‌دهد!
«آزادی بیان» در کشورمان به امری نسبی بدل شده ‌و همین دقیقاً با مصالحمان ارتباط مستقیمی دارد. هنگامی ‌به گفته‌هایی اعتقاد داریم، در مواجهه با هر نقدی، پایِ آزادی بیان را به میان می‌کشیم و آن هنگام که نگاه اعتقادی محکمی نسبت به مسأله‌ای نداریم، نخستین سالب آزادی بیان می‌شویم و برای رفتارمان نیز توجیهات عجیبی می‌تراشیم که در نوع خود عجیب و‌ هضم‌ناشدنی است؛ این‌‌ همان رفتاری است که در یک ماهه اخیر درباره دو بازیگر زن سینما و تلویزیون ایران از سوی برخی دیدیم.

پس از آنکه چند سال گذشته شهاب حسینی و پروانه معصومی، دو بازیگر مطرح سینما در دیدار با رهبر انقلاب، سخنانی گفته بودند، شاهد برخی واکنش‌های شتاب‌زده از سوی اشخاصی بودیم که علاقه‌مند به تعریف نسبی میان ارزش‌های بنیادین نظام با جامعه هنری نیستند. چندی پیش نیز مریلا زارعی و ابراهیم حاتمی کیا به دفاع مقدس و ارزش‌های انقلاب اسلامی ادای احترام کردند و همین نگاه‌های غیرمنصفانه و سخن‌های نیشدار آمیخته با کینه را به جان خریدند.
اما شاید جدی‌ترین اتفاقی که رخ داده، برای لعیا زنگنه و الهام چرخنده، دو بازیگر زن سینمای ایران باشد که ظاهراً بیشترین حملات از سوی برخی ‌مدعیان آزادی متوجه آنها شده است. نخستین کار قابل تقدیر از سوی الهام چرخنده بود که لحظاتی پس از تحویل سال ۱۳۹۳، ‌شعری در وصف علی(ع) خواند و سپس سال جدید را ‌‌به رهبر انقلاب تبریک گفت‌؛ تبریکی که برای بسیاری از مردم اقدام متفاوت و دلچسب از سوی یک هنرمند بود و البته برخی هم این عرض ارادت را برنتافتند و این آغازی برای حمله به این هنرپیشه زن سینما شد.

در همین روزها، لعیا زنگنه بازیگر توانمند تئا‌تر، سینما و تلویزیون در برنامه سه ستاره شبکه سوم سیما حاضر شد و سخنانی گفت که به صراحت الهام چرخنده نبود؛ اما مضمونش همراه با ارادت به رهبر معظم انقلاب بود. زنگنه در این برنامه درباره مقام زن و در نقد اینکه گاه حتی در تلویزیون این شأن زن و مادر رعایت نمی‌شود، تأکید کرد که افتخار می‌کند در مملکتی زندگی می‌کند که ریشه رهبرش به یک زن همچون فاطمه زهرا (س) می‌رسد و سخنان متفاوتی در کرامت حضرت زهرا (س) بیان کرد که در نوع خود متفاوت بود و مورد توجه قرار گرفت و البته در عین حال، واکنش‌هایی خفیف‌تر نسبت به چرخنده را درباره او در پی داشت.

الهام چرخنده، مدتی پیشتر نیز عکسی از خود را که در حرم مطهر امام رضا (ع) گرفته‌ بود با حجابی کامل، در صفحه اینستاگرام خود گذارده بود و از قضا شیوه پوشش چندمدت اخیر لعیا زنگنه نیز اینچنین شده و همین ‌به این حملات بیش از پیش دامن زده و اتهاماتی همچون ریاکاری و… را ‌با ادبیاتی بسیار بد‌ نسبت به این اشخاص وارد آورده و حتی برخی اخبار از شکستن شیشه‌های خودرو‌ چرخنده حکایت داشته که این نوع برخورد‌ها‌ در شأن هیچ خانم یا انسانی نیست و هر انسان آزاده‌ای از آن خودداری می‌کند.

آنچه مسلم است، نخستین رویکرد در طراحی چنین جنگ‌های روانی، تلاش برای پرهزینه کردن اعلام صریح اعتقاد و حتی علاقه چهره‌های هنری و فرهنگی به ارزش‌های بنیادین انقلاب اسلامی است؛ ارزش‌هایی که جزو اصول انقلاب است و طبیعتاً حفظش با حفظ انقلاب و وارد آمدن ثلمه‌ای به آن با وارد آمدن ثلمه به انقلاب اسلامی ایران پیوند خورده است و از این دید، جای تعجب ندارد، برخی که دل خوشی ندارند، از هر که از انقلاب و اصولش دفاع کند، با ادبیاتی آکنده از کینه یاد می‌کنند و اساساً تلاش برای اصلاح رویه این گروه حاصلی ‌ندارد.

در این میان اما گروه اصلی که عامل این اسائه ادب به دو بازیگر زن سینما ایران هستند، طرز تلقی‌شان چاپلوسی و ریاکاری برای استفاده از این فرصت در راستای منتفع شدن است و واکنش‌های عمده ایشان نیز در همین راستا بوده است.

در پاسخ به این نقد که اتفاقاً باید دقیقاً بر خلاف گروه اول به آن پاسخ داد، چرا که یک سوءتفاهم بزرگ است، تنها این پرسش کفایت می‌کند که آیا بشر امکان نیت‌خوانی از گفتار دیگران را دارد و آیا می‌توان چون گفتار اشخاصی را دوست نداریم، بدون هیچ ادله‌ای آن را ریاکارانه و خلاف اعتقاد قلبی‌شان بخوانیم؟! حقیقتاً آیا نیت‌خوانی از گفتار لعیا زنگنه و الهام چرخنده اخلاقی است؟! یک بار منصفانه و بدون حب و بغض به قاضی برویم.

تابناک/