دروغ سیزده
دروغ سیزده شاید کمتر کسی به تفوق غرب در تکنولوژی، علوم تجربی، مهندسی و حتی ادبیات شک داشته باشد و سعی در انکار آن نماید، مسائل فرهنگی و اخلاقی مختص به غرب یا شرق نیستند بلکه مفاهیمی جهانی هستند. اگرچه دروغ گفتن همواره امری مذموم و نکوهیده بوده است و مذمت آن مورد اجماع کلی […]
دروغ سیزده
شاید کمتر کسی به تفوق غرب در تکنولوژی، علوم تجربی، مهندسی و حتی ادبیات شک داشته باشد و سعی در انکار آن نماید، مسائل فرهنگی و اخلاقی مختص به غرب یا شرق نیستند بلکه مفاهیمی جهانی هستند. اگرچه دروغ گفتن همواره امری مذموم و نکوهیده بوده است و مذمت آن مورد اجماع کلی است اما در مواردی خاص یکی از پذیرفته ترین اصول اخلاقی است که همه ادیان و تعالیم آسمانی و زمینی بدان صحه گذاشته اند.
در مواردی بسیار نادر برای دروغ های مصلحتی در فرهنگ ما و دروغ های سفید در فرهنگ غرب مجوز صادر شده است که محل بحث ما نیست. شاید اولین موردی که ما ایرانیان برای تفاخر در مقابل سایر ملل برمیشماریم، تمدن کهن ما باشد و آن را دلیلی برای برکشیدن خود میدانیم اما در مقام عمل از کوچکترین حرکت بیگانگان تقلید میکنیم، لباس غربی میپوشیم، مدل موی آلمانی را مد روز میکنیم و آنگاه در همان کسوت ادعای تمدن هزاران ساله ایرانی میکنیم.
در اسلام دروغ گویی مورد نکوهش بسیار قرار گرفته است. آیات و روایات متعددی دروغ گویی را به عنوان اعظم الخطایا (بزرگترین گناهان) و ویژگی منافقان تعبیر نموده اند و همچنین دروغ های ساده را که هیچ ضرری برای کسی ندارند حتی در مقام مزاح نهی کرده اند و برنمیتابند. دستاورهای مفید و مثبت تمدن غرب زیاد است ولی متأسفانه ما از سخیفترین آنها کپی برداری کردهایم. دروغ سیزده تقلیدی کورکورانه از دروغ اول آوریل غربی هاست که ریشه آن تغییر زمان برگزاری جشن سال نو در اروپا است. لویی نهم، پادشاه فرانسه با پذیرش تقویم گریگوری آن را جایگزین تقویم جولیان کرد (تفاوت این دو تقویم، کم کردن هر سال به مدت یازده دقیقه بود) و جشن سال نو را که در اول آوریل هر سال بود به اول ژانویه تغییر داد. عدهای از مردم که با این عمل پادشاه مخالف بودند، همچنان روز اول آوریل را جشن میگرفتند و به دید و بازدید یکدیگر میرفتند و موافقان پادشاه، آنها را به تمسخر «احمقهای آوریل» می نامیدند چرا که به باور آنها به دروغ سال نو را جشن میگرفتند.
اگرچه اول آوریل جزء تعطیلات رسمی نیست اما در بیشتر کشورهای غربی به خنده، شوخی و گفتن دروغهای بزرگ میگذرد. در سال ۱۹۵۷ شبکه پر بیننده بی بی سی نیز با پخش برنامهای که در آن درختهای ماکارونی را در سوئیس نشان میداد، آنتن خود را به یک دروغ اختصاص داد که سبب گردید تا بسیاری از مردم برای یادگیری نحوه کاشت درخت ماکارونی با بی بی سی تماس بگیرند. در سال ۱۳۸۷ در تلویزیون رسمی ایران، سخنگوی دولت ماجرای عزل وزیر اقتصاد را دروغ سیزده خواند. قاطبه مردم چندان توجهی به این پدیده وارداتی و ناپسند نداشتهاند و نخواهند داشت. در روزهای آغازین سال گذشته پیامک هایی با اخبار کذب رد و بدل شد که کمی موجب نگرانی جامعه فرهنگی گردید. این سنت نامأنوس هیچ بار ارزشی جز عادی کردن دروغگویی در نزد نسل جوان ندارد. عدهای سوار بر اسب تروای غرب سعی در عادی جلوه دادن این پدیده شوم در کشور را دارند که امیدوارم در سال جدید، ایرانیان با تأسی به اخلاق دینی، تصویر درستی از فرهنگ ما در ذهن آینده سازان و در مقابل کج اندیشان ارائه کنند و با توجه به اینکه دولتی از جنس تدبیر و تعقل زمام امور را به دست گرفته است، امید می رود ادبیات سیاسی ما نیز از هرگونه دروغ و تزویری مبرا گردد.
س – س
پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای منتشر میشود.
دیدگاه