مدرسه زندگی

در ماه گذشته در یکی از برنامه های شب آفتابی شبکه تهران که مهمان ویژه آن دکتر فانی وزیر آموزش و پرورش بود مطالب مهمی مطرح شد . یکی از فراز های صحبت دکتر فانی این بود که” دانش آموز باید با دیگران زیستن و همدیگر را تحمل کردن را در مدرسه یاد بگیرد.”

 جمله درستی بود و آموزش وپرورش هم بایستی در این مسیر حرکت نماید.

یادم می آید چند سال قبل حدود ساعت۴ صبح با وسیله شخصی خود عازم تهران بودم . رادیو روشن بود و سخنرانی فردی که گویا زمانی در وزارت آموزش و پرورش و در مقطعی هم در خارج از کشور مسئولیت داشته در حال پخش بود . با زبانی ساده و شیوا سخن می گفت . وی اوضاع مدارس دو کشور را به تصویر می کشید که اگر بخواهیم از حواشی پرهیز کنیم جان کلام این بود که : دانش آموز در کشور محل ماموریتش به واسطه وجود امکانات متنوع در مدارس و شیوه های نوین تدریس آن اوقات حضور خود در مدرسه را بخشی از زندگی خود دانسته و کمتر میل به خروج از آن داشته است و اما در سوی دیگر – البته عموم مدارس و با توجه به خدمات شایسته صورت گرفته- با به صدا در آمدن زنگ پایانی آن، صدای هلهله بچه ها و هجوم آنان برای خروج از مدرسه را شاهد بوده است.

اگرچه همه ما به جهت عشق به ایران و علاقه وافری که به آموزش و پرورش فرزندان خود داریم از این مطالب خرسند نشده و ممکن است نگران هم بشویم اماباید بپذیریم که تا رسیدن به آن فضا راهی نه چندان نزدیک اما پیمودنی پیش روی ماست .

قطعا یادمان هست که دوران تحصیل ما و پیش از آن ابزار آموزشی مدارس تخته سیاهی بود و چند تکه گچ و اکنون هم بعد از چند دهه باز هم در اغلب مدارس چند تکه گچ ابزار معلم است و تابلویی که رنگ آن تغییر کرده است .

اگرچه در مقاطعی از آموزش و پرورش به ویژه دوره پیشین در جهت هوشمند سازی مدارس تلاش های موثری صورت گرفته و تا حدودی توانسته است نیازهای آموزشی را برطرف نموده اما با حجم بالای دانش آموز و نبود فضاهای آموزشی مناسب تاتحقق اهداف مورد نظر فاصله زیادی به نظر می رسد.

طبعا همه بر این باوریم که آموزش و پرورش ،مدارس و معلمان باید به روز باشند تا بتوانند از یک سو به نگاه بلندی که در متون درسی پیش بینی شده است نایل شوند و از سوی دیگر جوابگوی ذهن پویا و خلاق دانش آموزان امروز ما باشند .

در این ایام که موضوع تعطیلی پنجشنبه ها و طرح یک روز بدون کیف و کتاب هم مطرح شده است و با مواضع موافق و مخالف برخی کارشناسان آموزش و پرورش وخارج از آن به ویژه در رسانه ها مواجه شده است باید اقرار شود که طرح تعطیلی پنجشنیه ها در حوزه داخلی آموزش و پرورش مورد استقبال دوسویه دانش آموزو معلم قرار گرفت و شاید از سویی هم مورد رضایت خانواده ها و برخی دستگاه های مرتبط با آموزش و پرورش به واسطه کم شدن یک روز کاری قرار گرفته باشد .

اگرچه در ابتدا موضوع تعطیلی روز پنجشنبه به نوعی به معنی حضور یک روز بیشتر دانش آموزان در کنار خانواده بوده است وبرای معلمان نیز پیش بینی شده بود که برخی مدارس باز باشند و با برگزاری نشست های تخصصی و گروههای درسی زمینه تحقق اهداف آموزشی و پرورشی را فراهم آورند.که این رویکرد با عدم استقبال فرهنگیان مواجه گشته و به تعطیلی رسمی روز پنجشنبه ها مبدل شد و به ” روز خانواده ” نام گرفت .

جدای از نظرات تربیتی خبرگان در حوزه تعلیم و تربیت ومواضع رسانه ها در این خصوص که برخی بر تعطیلی روز پنجشنبه مدارس و برخی دیگر بر باز شدن آن تاکید دارند . پرداختن به زوایای دیگری از موضوع می تواند در اتخاذ رویکرد مناسب ، آموزش و پرورش را یاری نماید.

۱. اگرچه یک روز به عنوان روز تعطیلی مدارس اعلام شده است اما در مقاطع تحصیلی میانی و بالا ، دانش آموزان به جهت دل مشغولی های خود ویا اهداف بلندی که برای آینده خویش ترسیم داشته اند نه تنها روز پنجشنبه بلکه عصر دیگرروزهای هفته هم در کلاس های تکمیلی که بعضا از سوی بخش خصوصی و یا مراکز غیر دولتی مرتبط با آموزش و پرورش هدایت می شوند حضور یافته وشیرینی و حلاوت تعطیلی را از آنان گرفته و خانواده ها را هم درگیر مسایل جانبی آن بویژه ایاب و ذهاب فرزندان خود نموده است .

۲. اکنون که بحث طرح حضوریک روز دانش آموز در مدارس بدون کیف و کتاب مطرح شده و در نقاطی از کشور هم آزمایشی به اجرا در آمده است . باید بپذیریم که آنچه در این مسیر مهم است فراهم شدن زیر ساخت های لازم این حضور است باید امکانات موجود در مدارس را بررسی کرد به نیروی انسانی مورد نیاز آن توجه نمود و البته هزینه های پیش روی بر آموزش و پرورش را هم توجه داشت .

۳.آموزش و پرورش با فضای تربیتی روز خود و با قوانین انضباطی موجود که متعلق به دهه های گذشته می باشد توانسته است با مدیریت هنرمندانه مجموعه مدارس ودبیران خود با داشتن برنامه درسی و تکالیف مقرر تعبیه شده در متن دروس وظیفه تدریس و حضانت و مراقبت از دانش آموزان را توامان بر عهده بگیرد . اینک چگونه و با چه رویکرد آموزشی و پرورشی مناسب در هر هفته یک روز باید بدون کیف و کتاب و با آن کمبود فضا وامکانات ضعیف مکانهای آموزشی به استقبال دانش آموزان خود برود طبعا نیاز جدی به کار کارشناسانه در این خصوص داشته تا زوایای پیدا وپنهان آنرا بنگرند که البته هر گونه شتاب زدگی در اجرای آن می تواند تکرار تجارب گذشته باشد .

۴. همه ما باید در آموز ش و پرورش شرایطی بوجود آوریم که دانش آموز در مدرسه ی خویش زندگی کند و حضور خود را در آن با علاقه و از صمیم دل بپذیرد از بودن در آن ارضا بشود که طبعا در این خصوص برابر آنچه که گفته شد مقدماتی لازم است که باید فراهم شود که اگر به درستی و به مرور زمان امکانات و اسباب مورد لزوم برای دانش آمور و معلم فراهم شود در آن روز پنجشنبه ای که روز خانواده مد نظر دکتر حاج بابایی هم می توان دانش آموز را به مدرسه آورد و معلم هم با آغوش باز به استقبال او برود و به اهداف ترسیم شده کارشناسان طرف مقابل هم جامه ی عمل پوشانده شود .

۵. خوشبختانه همه ی وزرای آموزش پرورشی که تا کنون در مقام وزارت قرار گرفته اند به روشنی بیان و زیبایی کلام در یک موضوع اشتراک نظر داشته اند و ان نگاه به معلم و اهمیت وجودی آن است که البته در پرداختن به معلم خاصه امور معیشتی آنان در ادوار مختلف با فراز و فرود هایی همراه بوده است که با توجه به نیات خیر وزرا وتلاشهای صورت گرفته به توفیقی که بتواند رضایت خاطر آنان را فراهم سازند نایل نیامده اند . معلمی که باید با دلی آرام، چهره ای امیدوار و روحیه ای با نشاط در پی تحقق اهداف آموزش و پرورش باشد.

اینک از آقای دکتر فانی انتظار دارد با استفاده از فضای همدلی دولت محترم و مجلس محترم شورای اسلامی واخذ اعتبارات مورد لزوم در حوزه های مختلف آموزش و پرورش ، وعنایت به دیدگاههای علاقمندان به نظام تعلیم وتربیت وهمراهی مجموعه پرتوانی که وجود دارد زمینه ساز مدرسه ای باشد که معلم و دانش آموز در آن زندگی کرده و به معنای واقعی کلمه خانه دوم آنان باشد که این مهم با وفاق و همدلی همه دلسوزان آموزش و پرورش امری دست یافتنی است.

پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی  لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.