تمام کسانی که تلاش کردند قهرمان ملی ایران باشند

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا این روزها ایران یک قهرمان ملی دارد و همه چه در دانشگاه، چه در مترو، چه در بازار، چه در … از او صحبت می‌کنند و طرفدارنش از به عنوان ناجی کشور یاد می‌کنند و اعتقاد دارند که ظریف توانسته است بار دیگر امید را در کشور زنده کند.

محمد جواد ظریف که در مرداد امسال بعد از پیروزی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری از سوی وی به عنوان وزیر امور خارجه معرفی شد، مدیریت پرونده هسته‌ای ایران را به دست گرفت تا اولین وعده رئیس جمهور یعنی حل پرونده هسته‌ای یاران را تحقق ببخشد. وزیر امور خارجه ایران که از کارکشته و شناخته شده ترین دیپلمات‌های کشور در سطح جهان است و حتی کسینجر« وزیر سابق خارجه آمریکا» از او به عنوان دشمن قابل احترام یاد می‌کند.
ظریف برای دست یابی به توافق هسته‌ای راهی ژنو شد تا با کشورهای ۱+۵ به مذاکره بنشیند. وزیر خارجه ایران در اولین اقدام عملی خود و بعد از هشت سال که معاونین وزرای خارجه در مذاکره شرکت می‌کردند، پای وزرای خارجه این کشورها را به پای میز مذاکره باز کرد. ظریف بعد از سه نشست کاری سخت در ژنو، که دو تای آن با حضور وزرای خارجه کشورهای عضو ۱+۵ همراه بود، توانست با فراهم آوردن یک توافق بزرگ و پذریش حق هسته‌ای ایران از سوی کشورهای غربی، گام بلندی را در تحقق اهداف دولت تدبیر و امید بردارد. این توافق بزرگ سبب شد، که موجی از امید را در میان ایرانیان ایجاد کرد و زمینه ماندگار شدن خود را در تاریخ ایران فراهم کرد.

فضای مجازی این روزها پر است از مدح‌هایی که در رثای دیپلمات خندان ایران نوشته می‌شود و او را ناجی این روزهای ایران معرفی کنند. اما ظریف تنها سیاستمدار ایران نیست که به خاطر یک تصمیم و یا عمل سیاسی، در سپهر سیاست ایران ماندگار شدند.

مذاکره رو در رو یا مهاجم بعثی

یکی از این سیاستمدارن، دکترولایتی وزیر امور خارجه ایران است، که مسئول مذاکره مستقیم با دولت عراق بعد از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ بود. مذاکرات ایران و عراق بعد از پذیرش قطع نامه ۵۹۸ یکی از پیچیده ترین گفت وگوهای صلح میان دولت ها محسوب می شود. ایران و عراق با تجربه یک جنگ تمام عیار هشت ساله در مسیری گام نهادند که می خواستند از راه گفت وگو به تفاهم برسند و مشکلات و اختلافات خود را حل کنند چنین راهی پیچیده و ناهموار، اما کم هزینه و آموزنده بود.

ولایتی مسئول مستقیم این مذاکره بود، مذاکره‌ای که نقش بسزایی در تاریخ سیاسی ایران داشت و همانطور که هاشمی رفسنجانی بیان کرده است:« کار آقای ولایتی در آن زمان از کار آقای روحانی و ظریف در مذاکرات هسته‌ای دشوارتر، مهم‌تر و حساس‌تر بود. در آن روز‌ها خیلی از خانواده‌های شهدا ایستاده بودند و عده‌ای از رزمندگان هم مخالف پذیرش قطعنامه بودند اما ما احساس کردیم که دیگر جنگ به جایی نمی‌رسد.

رئیس جمهور پیشین کشورمان گفت:.هنر تیم مذاکره‌کننده ما این بود که قطعنامه‌ای که علیه ایران صادر و تصویب شده بود بندهایش را جابجا کرده و تغییر داد.بر اساس قطعنامه ۵۹۸ عراق متجاوز شناخته و ما برنده شدیم و خسارت صد میلیارد دلاری پای عراقی‌ها نوشته شد که این با توجه به آنکه در سازمان ملل عمله آمریکا بودند و ما طرفدار نداشتیم کار ارزشمندی بود که با تدبیر انجام می‌شد.‌

رئیس‌جمهور اسبق کشورمان گفت: صدام در آن ایام خیلی تلاش کرد که از زیر بار قطعنامه شانه خالی کند و بهانه می‌آورد اما توانستیم با پایمردی تیم مذاکره‌کننده به رهبری آقای ولایتی از آن مرحله عبور کنیم.

صادق خرازی سفیر سابق ایران در فرانسه نیز در مورد نقش ولایتی در مذاکرات گفت: «آقای ولایتی به دلیل آنکه مسئول سازمان دیپلماسی کشور بود نه تنها در جلسات حضور فعال داشت بلکه با سعه صدر مسئولان و کار‌شناسان وزارت خارجه را با خود به این جلسات می‌برد و اختیارات پیگیری را به معاون مربوطه محول می‌کرد.»

این سخنان نشان از نقش موثر ولایتی در پیش برد اهداف انقلاب بعد از جنگ هشت ساله دانست. در آن زمان نیز مردم همچون امروز، ولایتی را یک منجی و قهرمان ملی می‌دانستند.

به دنبال راه امیر کبیر

هاشمی رفسنجانی، دیگر سیاستمدار ایرانی است که مردم در یک مقطع زمانی از او به عنوان یک قهرمان ملی یاد کرد. قهرمانی که مردم او را سردار سازندگی می‌نامیدند. بعد از پایان جنگ هشت ساله، هاشمی رفسنجانی با شعار بازسازی کشور بعد از جنگ، پای به قوه مجریه گذاشت. آیت‌الله در آن زمان تمام توان خود را جلب بازسازی کشور گرفت، که همین رفتار او باعث شد مردم و طرفدارن وی به او نگاه یک قهرمان ملی را داشته باشند.

هاشمی رفسنجانی که علاقه فراوانی به شخصیت امیرکبیر داشت، سعی کرد همچون او نام نیکی از خود در تاریخ ایران به یادگار بگذارد و به همین علت به سمت ساخت و ساز کشور زد و البته بنا بر عقیده بسیاری او نتوانست در این زمینه موفق بشود و سیاست‌های زمینه فقیر شدن مردم ایران را فراهم کرد.  در هرصورت بسیاری هاشمی رفسنجانی را قهرمان ملی بعد از جنگ می‌دانند.

قهرمان ملی و جهانی

او با شعار جامعه مدنی، پای به عرصه قوه مجریه گذاشت و از اخلاق در سپهر سیاست خود سخن گفت. جوانان دهه ۷۰ با توجه به این معنا، به سوی او کشانده شدند و از او به عنوان منجی جدید ایران یاد کردند.
خاتمی از همان ابتدا با شعار آزادی مطبوعات، توسعه سیاسی و دولت فرهنگی توانست فضای جدیدی را در سپهر سیاست ایران ایجاد کند و جوانانی که تا قبل از خرداد ۷۶ فضای بسته‌ای را به ویژه در زمینه فرهنگی تجربه کرده بودند، خاتمی را قهرمان ملی و چهره ماندگار در سیاست ایران می‌دانستند.

او با مطرح کردن مسئله گفت‌وگوی تمدن‌ها در نشست سالیانه سازمان ملل و استقبال جهانیان از این پیشنهاد، توانست در جهان نیز یک چهره ماندگار از خود به یادگار بگذارد. بسیاری از مردم خاتمی را هنوز قهرمان ملی خود و چهره ماندگار سیاست ایران می‌دانند.

دوست داشت قهرمان باشد

عدالت، شعار اصلی او در عرصه سیاست بود و اعتقاد داشت که باید ثروت کشور در بین تمام مردم تقسیم شود. محمود احمدی نژاد که با همین تفکر راهی ساختمان ریاست جمهوری شده بود، در اولین اقدام خود راهی سفرهای استانی شد و توانست در بین مردم شهرستان‌ها محبوبیتی برای خود جلب کند. او برای اینکه سعی کند به شعارهای خود در انتخابات که همان توزیع ثروت در سراسر کشور بود جامه عمل بپوشاند، سیاست هدفمندی یارانه‌ها را در کشور اجرا کرد.

این سیاست او، که در ابتدا زمینه رضایت کامل مردم را فراهم آورده بود و جامعه احمدی نژاد را یک قهرمان ملی و سنت شکن می‌دانست، در اواخر دوران ریاست جمهور او با شکست مواجه شد و بسیاری از مردم از این سیاست و نحوه اجرای آن احساس نارضایتی می‌کردند. احمدی نژاد نیز مانند هاشمی ابتدا یک منجی و سپس تبدیل به یک ضد قهرمان شد.

احمدی نژاد از جمله معدود سیاستمداران ایرانی بود که دوست تنها سیاستمدار قهرمان ایران باشد.

پیروزی در انتخابات؛ از او یک منجی ساخت

پیروزی در انتخابات از او یک منجی ساخت و بسیاری همین پیروزی به قدرت رسیدن روحانی را عامل شور و امید می‌دانستند و از رئیس جمهور ایران به عنوان قهرمان ملی یاد می‌کردند و می‌کنند و اعتقاد دارند که بعد از دوران احمدی نژاد، روحانی توانست شور و نشاط را در ایران ایجادکند.

در این میان شاید باشند افراد دیگری که در زمره این قهرمانان جای بگیرند ولی در سپهر سیاست ایران بعد از پایان دهه ۶۰، می توان از این چند سیاستمدار به عنوان افرادی که زمینه امید را در مردم ایجاد کردند یاد کرد و باید دید که در آینده چه کسانی در این لیست قرار خواهند گرفت. /نامه نیوز