امیر عابدینی ازمدیرعاملی داماش استعفا داد

نمی‌خواستم این مسئله افشا بشود، اما حالا که شما فهمیدید بله من از داماش استعفا داده‌ام و طی یک نامه‌ای به استاندار گیلان تیم را به ایشان واگذار کردم تا بتواند داماش به حیاتش ادامه دهد.

وقتی نمی‌توانی از بچه‌ات مراقبت کنید و می‌بینی که هم پدر خانواده دارد از بین می‌رود و هم فرزند ناچار بچه‌ات را سر راه می‌گذاری تا هم او از گرسنگی نمیرد هم خودت. من آرامش زندگی‌ام از بین رفته است باید برای ۲زار جلوی هر کسی گردن کج کنم و پولی را که به زحمت تهیه می‌کنم وقتی به بچه‌های تیم می‌دهم تازه صدای آنها هم در می‌آید من نمی‌توانم هم با سیستم درگیر باشم هم با بچه‌ها. کسانی که سنش به اندازه نصف عمر خدمتی من نیست. دو، سه بازی خودخواه، مغرور و دماغ سربالا شیرازه یک تیم را از هم پاشیدند. من که دیگر در رشت نیستم و در کارها دخالت نمی‌کنم حالا همه بومی هستند؛ مدیر، سرپرست، مربی، بازیکن پس چرا اینگونه شده است.

دلیل اصلی استعفای من  اولا بحث کش‌دار فساد در چند وقت اخیر است که وقتی این همه زشتی را می‌بینم ترجیح می‌دهم دیگر در فوتبال نباشم و بعد از آن بحث مالی است. هر آدمی یک توانی دارد و من بیشتر از این انرژی‌ای ندارم که صرف داماش کنم. وقتی آقای مهدوی کاپیتان تیم شب قبل از بازی مصاحبه می‌کند و می‌گوید من پول ۳ سال پیشم را گرفته‌ام دیگر حرفی باقی نمی‌ماند. آقای مهدوی شما تمام پول سال پیش‌ات را گرفته‌ای، ۵۰۰ میلیون پول گرفته‌ای در حالی که ۴۰درصد پول پارسالت را هم نباید می‌گرفتی من در اینجا نوشته‌ام که اگر هر مدیری جای من بیاید این ۴۰درصد از شما کم می‌کند.

ببینید الان استیل آذین کجاست، اسمی از آن دیگر نیست. حسین هدایتی دیگر در فوتبال کاری ندارد، بهترین مدیران این مملکت را هم جمع کرده بود. از حمشت مهاجرانی، علی پروین گرفته تا مصطفی آجورلو و حمید استیلی اما داماش می‌ماند چون نه امیر عابدینی که هویت گیلانی‌اش این تیم را حفظ کرده و می‌کند. اما وقتی که من می‌بینم دیگر این بازیکنان برای هویت گیلانی ارزشی قائل نیستند نمی‌توانم تحمل کنم و بمانم. بازیکن از نظر قانون فوتبال حق ندارد در وسط فصل از حق و حقوق صحبت کند. بحث مالی در ابتدای فصل است و بس. من دارم بدهی‌های زمان آقای قویدل را می‌دهم بدهی‌هایی که شماها عرضه نداشتید وصولش کنید همان شمایی که با ایشان دور یک میز می‌نشستید. من از زمان قویدل ۴ میلیارد تومان چک دارم که نمی‌دانم چکارش کنم. همین جا اعلام می‌کنم حاضرم این چک را با نصف قیمت به همین بازیکنان بفروشم تا آنها طلب‌هایشان را وصول کنند. روز بازی با پرسپولیس ترسو و بی‌انگیزه بازی می‌کرد. آقای محمد آبشک بعد از مدت‌ها به زمین آمد ولی هیچ کاری ندیدم که انجام دهد. داماش شادابی‌اش را از دست داده بود. فقط در زمین خودش دفاع می‌کرد. خط دفاع و هافبک ما ضربه‌پذیر شده بود چون حاجی‌زاده یک نفره بود تا کاردوست به دادش رسید. اما با همه این‌ها وقتی آقای دایی داماش را می‌برد سر از پا نمی‌شناسد فکر می‌کند قهرمان اسرائیل را برده است چرا؟ چون داماش صاحب هویت و شخصیتی شده که دیگر به این سادگی‌ها از دست نمی‌دهد./گل