متن نامه مهندس جعفرزاده نماینده مردم رشت به دکتر روحانی

به گزارش دیارمیرزا : مهندس غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی نماینده مردم رشت در مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی صبح امروز در نطق میان دستور، با تبریک پیشاپیش عید سعید فطر گفت:در حوزه سیاست خارجی و حفظ اقتدار ملی یادآوری می کنم فرمایش اخیر مقام معظم رهبری: (قریب به مضمون) بنده به این مذاکرات خوش بین نیستم.

وی افزود: تصویب تشدید تحریم ها توسط کنگره ملی آمریکا مهر تائیدی است بر فرمایش گوهر بار مقام معظم رهبری و به مردم شریف ایران اسلامی در ۳۴ سال پس از انقلاب اسلامی اثبات شده که تفاوت و تناقض فاحشی بین سیاست اظهاری و سیاست اعمالی آمریکایی هاست و علیرغم اینکه دعوت به مذاکره می کنند ولی در عمل تشدید تحریم را تصویب می نمایند.آنچه که مشخص است خوی آمریکایی ها تغییرناپذیر است و نمایندگان مجلس بتبع فرهنگ ولایت مداری اشان اعلام می کنند که دیگرسیاست چماق و هویج کهنه شده و تمام ماهیت و ذات آمریکا برای مردم ایران مشخص شده و نیاز به این استکه دولتمردان آمریکا تغییرات اساسی در گفتار و رفتارشان ایجاد و اعمال نمایند. یعنی تنها راه بدون رفت از وضعیت فعلی، تغییر سیاست های خصمانه آمریکایی هاست.

نماینده مردم رشت اظهار داشت : جناب آقای دکتر روحانی ابتکار عمل بخرج دادند و در روز تحلیف کابینه خودش را همزمان معرفی کردندجالب اینکه از سه استان شمالی کشور(گیلان، مازندران،گلستان) که نه وهشت دهم درصد (۹٫۸% ) جمعیت کشور وسه ونیم درصد( ۳٫۵ % ) درصد مساحت کل کشور و دوازده درصد ( ۱۲ % ) ایثارگران کل کشوروجامعه هدف را به خودش اختصاص می دهد و سیزده درصد ( ۱۳ % ) مجموع آراء به رئیس جمهور محترم ازاین سه استان شمال کشور است.

جعفرزاده ادامه داد : اما متاسفانه از نوار شمالی کشور حتی یک نفر بعنوان عضو کابینه معرفی نشده است ، بنده متن نامه مفصل ومستدلی را تنظیم و تقدیمشان خواهم نمود و اعتراض بنده به عدم رعایت اصل اعتدال در حوزه جغرافیایی است و درخواست میکنم اگر احیاناً وزرایی رای نیاوردند جایگزینشان از وزرای پیشنهادی شمالی استفاده شود که البته نمایندگان شمالی کشور در تحقق این موضوع نهایت همکاری را خواهند داشت !!!

همچنین مهندس غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی نماینده مردم رشت در مجلس شورای اسلامی در نامه ای به دکتر روحانی به بیان مشکلات استانهای شمالی پرداخت،متن کامل ایشان خطاب به رئیس جمهور بشرح ذیل است:

جناب آقای دکتر روحانی

رئیس محترم  جمهوری اسلامی ایران

سلام علیکم

                    با عرض سلام وآرزوی قبولی طاعات وعبادات وعرض تبریک خدمت جنابعالی ومردم شریف ومومن وولایت مدار ایران از حیث حسن انتخاب آن مقام عالی وفرا رسیدن عید سعید فطر به استحضار عالی می رساند :

انتشار لیست اعضای کابینه هیئت دولت در کوتاه ترین زمان ممکنه یکی از ابتکارات خوب ومنحصر بفرد آنجناب بود اما ظاهرا کیفیت و دقت در انتخاب صحیح و درست فدای سرعت عمل دولت محترم شده است و در همین ابتدای شروع بکار شعار اعتدال موجب خدشه گردید! وخراشی بر احساسات مردم خطه شمال کشور وارد شد!!. مردم خونگرم شمال کشور ( گیلان وگلستان ومازندران ) پس از اعلام اسامی وزرای پیشنهادی هئیت دولت از بابت اینکه یک نفر از شمال کشور در کابینه آن دولت محترم نیست متعجب شده و از خادمیان خود در مجلس شورای اسلامی این سوال را جویا شدند که مگر رئیس جمهور منتخب خدای ناخواسته به سهم مردم شمال کشور در موفقیت های نظام و انقلاب وحتی احراز جایگاه ریاست جمهوری ایشان  واقف نیستند ؟ و اگر اینچنین نیست  چرا شمالی ها از مشارکت در تصمیم گیری برای توسعه کشور محرومند و در هیئت دولت حضور ندارند و فقط می بایست مجریان و بله چشم گویان خوب باشند ؟

جنابعالی مستحضرید : عدم وقوف به جغرافیای منطقه بعضا موجب اتخاذ تصمیمات اشتباه و به هدر رفتن منابع سرشار کشور می شود و از نقطه نظر روانشناسی اگر در چرخه توسعه کشور از همه بومها ومناطق استفاده گردد اعتراضات و کنشها و واکنشها طبیعتا کمتر خواهد شد. و نبود حتی یک شمالی درهیئت دولت واقعاً چه پاسخی دارد؟ و چه منطقی برآن استوار است؟

در هر صورت تا بدین لحظه این اتفاق نیافتاد فلذا مصمم شدم مراتب ذیل الذکر را خدمت آن مقام عالی منعکس نمایم اول بدین جهت که ضمن اطلاع دقیق از سهم شمالی ها در نظام وانقلاب و کشور و….. که فعلا جنابعالی بعنوان مقام ارشد اجرایی کشور مسئولیت همه خواسته های معقول و منطقی و مشروع آن را بتنهایی پذیرفته اید!! و ما شمالی های ولایت مدار دیگر نماینده ای در هیئت دولت نداریم که بخواهیم به آن مراجعه نمائیم !!! و بالاجبار وناخواسته منبعد تمامی انگشت مطالبات بسوی جنابعالی است ! ودر ثانی اگر خدای ناخواسته بعضی از وزرای محترم رای نیاوردند در جایگزین آن از پیشنهادات شمالی ها بهره بگیرید که البته پرونده گزینه دوم هنوز بر سر میز نمایندگان خطه شمال که بالغ بر سی نفر می باشند مفتوح می باشد . !!!!!

در هر صورت فارغ از موضوعات مطروحه از اینکه در این وضعیت آشفته و بهم ریخته اقتصادی قبول مسئولیت نمودید جای تقدیر وتشکر دارد با نگاهی به جدول ذیل مشخص میشود که کشور در ابتدای دولت نهم چه بود و در انتهای دولت دهم چه شد ! ‌و شما چه تحویل گرفتید ! بنابراین اجازه می خواهم گذری کوتاه بر بیست و دو شاخص اقتصادی کلان که تصویر صحیحی از وضعیت اقتصادی کشور را از سال ۱۳۸۴ تا پایان سال ۱۳۹۱ بتصویر می کشد صرفاً طرح موضوع نمایم و تفسیر آن را بر عهده مردم فهیم ایران زمین می گذارم.

اجازه می خواهم صرفاً در مورد یک شاخص که اخیراً محل مانور دولت دهم بوده و از نقطه نظر شاخص های توزیع درآمد بعنوان متوسط ضریب جینی عنوان می شود توضیحی مختصر عرض نمایم:

این شاخص در ایران در یک دوره ۲۴ ساله در حدود ۴% در نوسان بوده است. باید آگاه بود که قدرت متغیر ضریب جینی در تحلیل دقیق از توزیع درآمد بسیار محدود بوده و استفاده از این متغیر باید با آگاهی از محدودیت های آن صورت پذیرد.

بعبارت دیگر می توان در یک کشور شاهد کاهش ضریب جینی و در عین حال شاهد افزایش در گستره و عمق فقر بود! برای مثال اگر همه با هم فقیرتر شوند ضریب جینی بهبود پیدا می کند ولی فقر در کشور گسترش می یابدکه متاسفانه در ایران این چنین شده است .

واما آخرین وضعیت سه استان شمالی کشور ( گیلان ومازندران وگلستان )

همانطورکه در جدول ذیل ملاحظه می فرمایید :حدود ۹٫۸% جمعیت کشور در این سه استان زندگی می کنند.

از لحاظ مساحت : ۳٫۵ % درصد مساحت کل کشور را به خود اختصاص می دهند :

از حیث ایثارگری : ۱۲ % ایثارگران کل کشور را این سه استان تشکیل می دهند :

از حیث آراء به رئیس جمهور منتخب : ۱۳ % آراء کل کشور را این سه استان به خود اختصاص می دهند :

وحال چون نماینده ای در کابینه نداریم که با ایشان طرح موضوع نمائیم خلاصه چکیده مشکلات این سه استان در حوزه های مختلف بشرح ذیل تقدیم می گردد :

کشاورزی (بویژه برنج)

استانهای شمالی ایران (گیلان، مازندران و گلستان) حدود ۸۰ درصد برنج کشور را تولید می کنند.

– سطح زیر کشت برنج ایران به میزان ۷۰۰ هزار هکتار یعنی ۷/۰ درصد از شالیزارهای دنیا است.

– گیلان ۲۳۰ هزار هکتار شالیزار دارد که میانگین مالکیت آن ۳/۱ هکتار است درحالیکه از کل این اراضی با توجه به سالهای متمادی که از حمایتها و تشویقات دولتی ایران می گذرد هنوز هم ۴۰ درصد اراضی شالیزاری گیلان به برنج صدری، ۳۵ درد به برنج پرمحصول دانه بلند، ۱۵ درصد به برنجهای پرمحصول دانه متوسط و ۱۰ درصد به برنجهای پرمحصول دانه کوتاه اختصاص یافته اند.

– استان مازندران با ۲۳۷ هزار هکتار شالیزار بزرگترین وسعت شالیزارهای ایران را در اختیار دارد.

حدود یک میلیون و ۸۰۰ هزار تن برنج سالانه در سه استان مازندران، گیلان و گلستان تولید می‌شود. استان مازندران با دارا بودن سهم ۴۲درصدی از تولید برنج کشور، ۳۸درصد از زمین‌های زیرکشت خود را به برنج اختصاص داده است و قریب به ۳۱درصد مردم مازندران به شالیکاری و یا برنج‌فروشی اشتغال دارند. استان‌های گیلان و گلستان اگرچه میزان تولیدی به اندازه مازندران ندارند، اما هم‌رده این استان در تولید برنج شناخته می‌شوند و تولیدات برنج این استان‌ها نیز در میزان کل تولیدات برنج کشور جایگاه خاصی دارد. چای در استان گیلان و پنبه در گلستان محصولات عمده و شناخته‌شده‌ای بودند که نوع کشت و بازار تولید و مصرف داخلی این محصولات رو به کاهش اسفناکی است و کشاورزان این استان‌ها رغبتی برای تولید این محصولات ندارند. هم‌اکنون وضعیت برنج در مازندران به عنوان سومین بحران در محصولات کشاورزی استان‌های کشاورزی وارد مرحله‌ای می‌شود که دیگر رغبتی برای ادامه حیات این محصول مهم که یک سوم جمعیت استان‌های شمال کشور چه به لحاظ تولید و چه اشتغال را درگیر خود کرده است، باقی نخواهد گذاشت. واردات بی‌رویه در سال‌های اخیر که در ابتدا به صورت تنظیم‌‌کننده بازار و دفاع از حقوق مصرف‌کنندگان وارد چرخه اقتصادی و کشاورزی شد، اکنون بزرگ‌ترین معضل این بخش به‌شمار می‌رود.

– میزان تولید برنج داخلی حدود ۵/۲ میلیون تن شلتوک با متوسط عملکرد سه هزار و ۲۵۰ کیلوگرم در هکتار است.

– بیشترین عملکرد جهانی برنج در هکتار به ترتیب در اختیار اسپانیا (۳/۶ تن در هکتار) ، ژاپن (۸/۵ تن در هکتار)، ایتالیا و یونان (۲/۵ تن در هکتار) ایالات متحده آمریکا (پنج تن در هکتار) و کره جنوبی (۸/۴ تن در هکتار) است.

در سال ۵۶ سهم مکانیزاسیون تولید برنج ژاپن معادل یک درصد بود و برابر سهم یک درصدی ایران، اما در سال ۷۸ ژاپن تولید برنج خود را به صورت صددرصد مکانیزه انجام می‌دهد و سهم ایران به کمتر از یک درصد در مکانیزاسیون برنج نزول کرده، این به معنای این است که با وجود بحث‌های مختلف هیچ توجهی به بخش کشاورزی به‌ویژه برنج در سال‌های اخیر نشده است.

در ایران برای هر هکتار اراضی شالیزاری تا مرحله تولید محصول سه تا ۴ میلیون تومان هزینه می‌شود، در حالی که در کشورهای پیشرفته تولید برنج، این میزان تنها ۵۰ دلار است.

ایران یازدهمین تولیدکننده برنج دنیا و سومین یا چهارمین وارد کننده برنج جهان محسوب می شود.

وضعیت تولید برگ سبز چای و چای خشک در ایران

بخشی از اقتصاد مردم استان گیلان ونیز غرب استان مازندران ( از رامسر تا کلارآباد ) بطور مستقیم وغیرمستقیم به صنعت چای وابسته است .

هم اکنون در حدود ۳۲ هزار هکتار از اراضی شمال کشور (حدود ۹۰ درصد در استان گیلان و حدود ۱۰ درصد در استان مازندران ) به کشت چای رواج دارد .  ایران با جمعیتی حدود ۱% از جمعیت کل جهان ، حدود ۴ تا ۵/۴ درصد از مصرف کل چای را به خود اختصاص داده است و در گروه مصرف کنندگان عمده چای در جهان قرار دارد . برداشت برگ سبز چای در باغات چای کشور در سه فصل بهاره ، تابستانه و پاییزه انجام می گیرد

براساس آمارهای موجود ، متوسط تولید برگ سبز باغات چای حدود ۷ تن در هکتار می باشد که این رقم با توجه به شرایط آب و هوایی و سایر عوامل مرتبط در مناطق متغیر است .

در ایران مزارع چای در قالب خرده مالکی بوده و اغلب باغ ها دارای وسعتی کمتر از یک هکتار هستند براساس آخرین آمار موجود ۳/۷۱ درصد باغ های چای ایران زیر یک هکتار ، ۴/۲۳ درصد باغ ها یک تا پنج هکتار و ۳/۵  درصد باغ ها بیش از ۵ هکتار هستند .

 در حال‌ حاضر میزان تولید چای خشک در کشور حدود ۳۰ هزار تن است درحالی که سالانه به طور متوسط حدود ۱۲۰ هزار تن چای خشک در کشور مصرف می‌شود، بنابراین باید حدود ۹۰ هزار تن چای به کشور وارد شود در صورتی که امروزه میزان واردت چای به کشور بیش از این آمار است.

در حال حاضر ۱۸۲ کارخانه چای‌سازی در کشور فعالند روش متداول چای‌سازی نیز تولید چای سیاه است . اصولا در دنیا سه روش چای‌سازی وجود دارند که به آنها روش چای‌سازی با تخمیر کامل، با تخمیر ناقص و بی‌تخمیر گفته می‌شود.

نکته مهم :

۴۰ درصد از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان فوق تخصصی کودکان مبتلا به سرطان “محک” از استان های شمالی هستند و استان های شمالی از نبود یه مرکز فوق تخصصی در خصوص بیماران سرطانی رنج می برند.

استفاده زیاد ازسموم شیمیایی ، بالا بودن آبهای سطحی ودیگر عوامل موجب شده است در استان های شمالی رشد سرطان بسیار زیاد باشد وسرطان خون نیز در این استان ها بسیار شایع است.

وضعیت صنعت:

دیریست که استان های شمال کشور را با واژه ی کشاورزی و گردشگری توامان کرده اند.

تاج گلی که از سال های قبل از انقلاب بر سر استان های شمالی قرار گرفت و تا اینک نیز امتداد دارد.

استانهای شمالی ، هنوز در ایجاد صنایع تبدیلی عقب است و نیازمند تمهیدات لازم مسئولان امر در این زمینه است.

درمنطقه خزر (استانهای گیلان و مازندران) جمعا ۱۷۶ واحد صنعتی با اشتغال بالای ۱۰ نفر در محدوده خدمات شهری شناسایی شده اند (سال ۱۳۸۱). استان گیلان ۱۱۵ و استان مازندران ۶۱ واحد را در خود جای داده اند. عمده صنایع مستقر در منطقه شامل صنایع غذایی، صنایع نساجی، تعدادی صنایع سلولزی و کارگاه های کوچک صنایع فلزی می باشند.

 نزدیکی به بازارهای کشورهای حاشیه دریای خزر و قفقاز با جمعیتی بالغ بر ۳۰۰ میلیون نفر یکی از بهترین فرصت های سرمایه گذاری در این منطقه می باشد.

آغاز صنعتی شدن در ایران عمری به اندازه ۳ یا ۴ دهه دارد حال آنکه صنعت نساجی در کشورمان عمری حداقل ۱۰۰ ساله دارد و متاسفانه قریب به اتفاق کارخانه های نساجی در استانهای شمالی با تعطیلی روبرو شده اند.

شیلات:

در حال حاضر بیش از  ۱۰ هزار صیاد رسمی در استانهای شمالی فعالیت می کنند. اما در چند سال اخیر به دلیل برخی مشکلات طبیعی و نبود مدیریت و برنامه ریزی های مناسب، صیادان و تمام کارخانه هایی که وابسته به صید ماهی بوده اند با مشکلات جدی روبرو شده و اکثر آنها ورشکست و یا تغیر شغل داده اند.

به دلیل صید بی‌رویه و قاچاق خاویار در ایران این تولید ارزشمند در حال انقراض بود و پرورش دهندگان خاویار در دو استان و گیلان و مازندران خوب حمایت نشدند در حالیکه کشور چین با استفاده از بچه ماهی آن در دریای خزر به تولید و تکثیر آن پرداخته است و طبق پیش‌بینی‌های انجام شده قرار است طی ۱۰ سال آینده حدود ۶ هزار تن برابر با چهار برابر سهم جهانی خاویار تولید کند!

بانک های عامل وام های مورد نیاز این صنعت را در اختیار مدیران آن قرار نمی دهند و دولت حمایتی از وضعیت نابسامان این صنایع ندارد. همچنین مصرف ماهی و غذاهای دریایی باید در سبد غذایی مردم قرار گیرد نه این که مشهد، به عنوان بزرگترین شهر توریستی ایران مصرف سالانه ماهی آن زیر یک کیلو باشد چنانچه این رقم در کشورهای خارجی به بالای۱۶ کیلو می رسد.

محیط زیست:

وجود آلاینده ها و پساب های فاضلاب شهری و صنعتی و توسعه صنایع نفت و گاز در اعماق بستر دریا همچنین عوامل انسانی نیز در صدمه زدن به محیط زیست دریایی و کاهش منابع و ذخایر دریایی بسیار اثرگذار بوده است.

در استانهای شمالی به‌دلیل بالابودن سطح آب، امکان دفن بهداشتی در این منطقه وجود ندارد؛ چراکه درصورت دفن زباله، شیرآبه‌ها وارد خاک و رودخانه می‌شود که علاوه‌بر مشکلات زیست‌محیطی، باعث بروز بسیاری از بیماری‌ها شده است.

بیشتر کشورهای دنیا با تفکیک زباله‌ها و همچنین تبدیل زباله به کودهای آلی مشکلی در دفن اصولی زباله ندارند؛ اما متأسفانه در کشور ما معضل دفن زباله‌ها، به‌ویژه در استان‌های شمالی، هنوز برطرف نشده است.

علاوه بر آلودگی سواحل، وضعیت آلودگی آب رودخانه‌هایی که به خزر می‌ریزند، مورد دیگری است که از سوی کارشناسان محیط‌زیست مورد اشاره قرار می‌گیرد. رودخانه‌ها به‌عنوان اکوسیستم‌های میانی مرز آبی و خشکی بسیار مهلک‌تر از بقیه موارد هستند.ورود فاضلاب‌های انسانی، پساب‌های صنعتی و کشاورزی، کود‌های شیمیایی و سموم به رودخانه‌ها از جمله مواردی هستند که به‌طور مستقیم آلودگی دریا را به‌دنبال دارند.

۴۰۰ میلیون متر مکعب ضایعات صنعتی و خانگی آلوده هر سال در استانهای نزدیک به دریای خزر ایران تولید می شود و از آنها فقط ۴۰ درصد تصفیه می شود و بخش دیگر بدون هیچ گونه ای پالایش به دریا ریخته می شود.

به عنوان مثال جمعیت ماهی‌ کیلکا که یکی ازمهمترین منابع غذایی در این دریا بشمار می رود ، در سال‌های گذشته ۴۰ درصد کاهش داشته و همچنین نسل عروس دریایی به عنوان منبع اصلی تغذیه ماهی خاویار در دریای خزر ، درحال انقراض است.

جنگل:

تنها منابع تولید چوب جنگلی در کشور، جنگل‌های شمال محسوب می‌شوند‌. منابعی که بی شک محدود هستند و صنعتگران را ناچار به‌، واردات چوب مورد نیاز می‌کنند.

امروز در صنایع چوب و کاغذ کشورمان صنایع با کمبود سه میلیون مترمکعب فرآورده چوبی روبه‌رو هستند که رفع این مشکل نیازمند بهره‌گیری از روش‌های دیگر برای جبران این کمبود بوده تا صنایع وابسته با بحران و ورشکستگی مواجه نشوند. بر اساس آمار هم ‌اکنون ۶۰کارخانه بزرگ صنایع چوب در کشور فعال است که ‌از این میان، ۳۸کارخانه در شمال قرار دارد. ۶۳درصد واحدهای بزرگ صنعت چوب کشورنیز در شمال دایر است که شامل ۱۰کارخانه در استان گلستان، ۲۰کارخانه در منطقه ساری (شرق مازندران)‌، یک کارخانه در منطقه نوشهر(غرب مازندران) و هفت کارخانه در استان گیلان می‌شود.

واردات یک میلیون و هشت هزار مترمکعبی فرآورده‌های چوبی به کشورمان در حالی است که نیاز کشورمان به چوب با توجه به سرانه جهانی مصرف چوب ۴/۰ مترمکعب، حدود ۸/۰ متر مکعب می‌باشد.براساس گزارشات آماری ظرفیت اسمی صنایع فعال حدود ۷/۵‌میلیون مترمکعب بوده و حدود ۵/۱‌میلیون مترمکعب کمبود مواد اولیه صنایع چوبی در کشور وجود دارد که با احتساب ۵/۱میلیون مترمکعب ظرفیت اسمی صنایع در دست احداث کشور با کمبود حدود سه میلیون مترمکعب چوب مواجه خواهیم بود.واقعیت این است که این نیاز نباید به بهای از بین رفتن جنگل‌های طبیعی تمام شود.در این راستا علاوه بر جهت دهی اهداف ملی به سمت توسعه زراعت چوب، کاهش تعرفه واردات این کالا نیز می‌تواند صنایع وابسته را از خط بحران و ورشکستگی نجات دهد.

گردشگری:

مصیبت بارترین بخش زندگی مردم استانهای شمالی قرار گرفتن در سبد گردشگری است. فقدان برنامه ریزی اعم از مناسب و غیر مناسب در این بخش از یکسو و ناهماهنگی فرهنگی ایجاد شده در بخش گردشگری و گردشگر پذیری از دیگرسو اصلی ترین معضل این منطقه است.

فقدان نگرش صحیح به گردشگری به عنوان یک صنعت و ضعف های بی شمار گردشگرپذیری سنتی نیز از دیگر بلایای بجای مانده بر جان خسته ی مردم این خطه است.

نبود زیر ساخت های اولیه ی گردشگر پذیری مانند راه ؛ حتی زمینی و ترافیک و راهبندان های نفس گیر در ایام تعطیلات ؛  ضعف شدید در آبرسانی شهری و روستائی ؛ ضعف امکانات بهداشتی مناسب مانند داروخانه های شبانه روزی فعال و… و هزاران مشکل ریز و درشت دیگر مانند زهر کشنده در جان مردم رسوخ کرده است.

مصیبت بارتر از همه نگاه منفی مسوولان ارشد کشور به منطقه ی سرسبز شمال به عنوان یک منطقه منتفع است و این مناطق را محل خوشگذرانی حساب کرده و از توجه اندک نیز بدان غافل مانده اند.

در افق ۱۴۰۴ ایران باید درآمد ۲۰ میلیارد دلاری ایران از گردشگری محقق شده باشد و در شرایطی که برخی کشورهای همسایه مانند ترکیه و مالزی با وجود این که از لحاظ شاخص های جذب گردشگری در جایگاه چندان بالایی هم نیستند درآمد بالای ۲۶ میلیارد دلار در سال از این راه کسب می کنند، متاسفانه درآمد کشور ما از راه گردشگری به یک میلیارد دلار هم نمی رسد.

 کشورهایی مانند مالزی و ترکیه به داشتن چاه‌های نفت هوایی (توسعه صنعت توریسم) معروفند و صنعت توریسم می‌تواند بهترین درآمدزایی غیر نفتی ایران باشد.

گرچه مطالب زیادی به سبب جلوگیری از طولانی شدن مطلب حذف گردیده و انشاا… در فرصت های آتی گزارش مبسوطی تقدیم حضور   می گردد . اما یک سوال بی پاسخ باقی می ماند که به جد نیاز به بازنگری ویژه دارد و آن اینستکه چرا از سوی استانهای شمالی حتی یک وزیر در کابینه وجود ندارد ؟

جنابعالی شهادت می دهید چه در دوران انتخابات و چه پس از پیروزی آن مقام عالی این درخواست مشروع ومنطقی ومعقول از سوی قاطبه نمایندگان خطه شمال مطرح می شد که عدم توجه به آن مورد سوال است !

غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی

نماینده مردم شریف شهرستان رشت در مجلس شورای اسلامی

وعضو کمیسیون برنامه و بودجه و محاسبات

۱۳۹۲/۰۵/۱۵