خیانت سریال ها به سبک زندگی

به گزارش دیارمیرزا : بی تردید قسم اعظم مشکلاتی که ما از آن رنج می بریم ناشی از کج روی در انتخاب سبک زندگی صحیح و دوری از سبک زندگی اسلامی ایرانی است. مسئله ای که رهبر معظم انقلاب آن را به عنوان دغدغه ای جدی مطرح کردند. در واکاوی این مفهموم و موانع دستیابی به نوع صحیح آن با حسین خنیفر، استاد دانشگاه تهران گفتگو کرده ایم که در ذیل می آید:

سبک زندگی از چه زمانی در ادبیات اجتماعی فرهنگی جهان بروز و ظهور یافت؟

از دهه ۱۹۴۵ تا کنون موضوع مورد توجه در دنیا “مهارت های زندگی” بوده است، ما شاهد آثار زیادی بودیم که در کتاب ها مدل ها و روش هایی که ناظر بر مهارت های زندگی را بیان می کردند و بر این باور بودند که با آموختن مهارت های زندگی به مردم می توانند خلاهای عاطفی، اجتماعی و فرهنگی را حل کنند.

این اتفاق بعد از سال ۱۹۷۰ رنگ دیگری به خود گرفت و بحث مهارت های اجتماعی، هوش اجتماعی، هوش انتزاعی و هوش های ۷ گانه مطرح شد و کم کم تکنولوژی رسانه از حالت رادیو تلویزیونی و سینمای سنتی خود تبدیل به دنیای مجازی شد.

این دنیای مجازی ۷ مولفه پیدا کرد اعم از قدرت، سرعت، فرصت، ثروت، اطلاعات، ارتباطات و خود دنیای مجازی. بعدها در سال ۱۹۹۰ در نظریات علوم اجتماعی ما شاهد اصطلاح جدید به نام “سبک زندگی” بودیم.

در بدو امر کدام کشورها بررسی موضوع سبک زندگی را در دستور کار قرار دادند؟

سبک های زندگی در کشورهای مختلف تجربه ها و مدل های جالب و مختلفی داشتند، در شرق آسیا زمانی که آمدند سبک زندگی را آغاز کردند روی سبک زندگی سالم و به دور از بیماری و عمر طولانی کار کردند. در کشورهای اروپایی روی “تنظیم” کارکردند اما نه تنظیم خانواده.

تنها در برخی کشورها و مخصوصا کشور ما روی مفهوم سبک زندگی مخصوصا در ۵-۶ سال اخیر به سبک زندگی روی آورده اند که به خانواده درمانی، محافظت از خانواده و هدایت آن به سمت سبک زندگی ایرانی اسلامی معطوف بوده است.

چه موانعی در مسیر رسیدن به این سبک وجود دارد؟ 

ما در این وادی متاسفانه هنوز نتوانسته ایم سبک و مدل زندگی ایرانی و اسلامی را به صورت یک الگوی فراگیر دربیاوریم و این از دغدغه های بزرگ مقام معظم رهبری است.

زیرا قوانین و مقررات ما بیشتر مرد زداست و قوانین خانواده و اجتماع و به تبع آن رسانه هم اینگونه است. هم اکنون خائن ترین بخش به “لایف استایل” رسانه است، اغلب سریال ها، فیلم و فیلمنامه درصدد حذف مرد از زندگی است و ناقدان بسیار زیادی روی این موضوع کار کرده . قوانین و مقررات و حتی تولیدات فرهنگی ما تولیدات خانواده دار نیست به این معنا که بیشتر بر مدار خیانت ها و خباثت ها می چرخد که متاسفانه بحث ارائه الگوی زندگی سالم اجتماعی و قوام یافته خانوادگی مناسب با سبک زندگی ایران اسلامی نیست. در سبک زندگی مناسب افراد بشکل مجموعه نیستند و منظومه انسانی هستند که در آن خانه خوابگاه نیست، خانه روح و نفس دارد.

مقام معظم رهبری اخیرا در دانشگاه ها فرموده اند که افراد بیایند در این باره نظریه پردازی کنند اما متاسفانه حتی تعدادی از افرادی که خدمت ایشان دعوت می شوند بیشتر سعی می کنند کلیشه ای حرف می زنند بجای اینکه در ابتدا آسیب شناسی کنند و سپس مدل ارائه دهند و بعد مدل را بومی کند و بعد سبک زندگی مناسب را ارائه کنند.

اتخاذ چه راهکارهایی به ارائه سبک موفق ایرانی و اسلامی کمک می کند؟

ما در بومی کردن سبک زندگی مانده ایم و علتش این است که الگوساز سبک زندگی اسلامی و ایرانی را نداریم و همه افراد بصورت برشی عمل می کنند و هر کسی یک تکه از این کیک را گرفته و روی آن کار می کند و با یک افق و چشم اندازی مثلا ۵۰ ساله به این موضوع نگاه نمی کنند متولی باید با مشورت نخبگان این موضوع را پیش ببرد.

قبل از اینکه کسی بخواهد این را بصورت علنی مطرح کند ۶۰ ماه و بیشتر یک تیم باید روی آن کار کند و به یک مدل برسند و سیاست اهداف و برنامه ها و حوزه عملیاتی را نشان دهند. کار هیجانی با رویکرد ارشادی انتقادی نتیجه نمی دهد.