آیت ا… محمد تقی بهجت فومنی در سال ۱۳۳۴ هجری قمری در شهر فومن متولد شد،  تحصیلات ابتدایی را در مکتب خانه فومن به پایان برد و پس از آن در همان شهر به تحصیلات علوم دینی پرداخت. وی در سال ۱۳۴۸ به عراق مشرف شد و ابتدا در کربلا و سپس در نجف مشغول به تحصیل علوم دینی شد و از محضر آیات عظام آقا سید ابوالحسن اصفهانی، آیت ا… آقاضیاء عراقی، آیت ا…میرزای نائینی، آیت ا… حاج شیخ محمدحسین غروی اصفهانی، آیت ا… سید علی قاضی و آیت ا… سید حسن بادکوبه ای بهره برد.

ایشان در سال ۱۳۶۳ هجری قمری به ایران مراجعت کرده و در قم در محضر آیت ا… العظمی کوه کمره ای و آیت ا… العظمی بروجردی حاضر شدند.

تألیفات بجای مانده از ایشان عبارتند از؛ رساله توضیح المسایل، مناسک حج، وسیله النجاه، جامع المسائل، کتاب صلوه، دوره اصول، تعلیقه بر مناسک شیخ انصاری، حاشیه بر مکاسب شیح انصاری، دوره طهارت و …

و سرانجام وفات این مرجع بزرگ عالم تشیع و نابغه عرفان، تقوا و خودسازی در ۲۷ اردیبهشت ماه ۱۳۸۸ هجری شمسی رخ داد.

خبرگزاری ایسنا در آستانه چهارمین سالگرد عروج ملکوتی عالم ربانی آیت الله محمد تقی بهجت فومنی و با توجه به احساس وظیفه در خصوص بیان ابعاد شخصیتی این اسطوره تاریخ به مصاحبه با یکی از دوستان وی پرداخته است تا شاید بدین طریق گوشه ای از رسالت خود را انجام داده باشد.

حاج رحیم افتخاری که یکی از کسبه های قدیمی شهر فومن است از خاطرات خود با آیت الله بهجت فومنی می گوید.

وی سابقه آشنایی خود با آیت الله محمد تقی بهجت فومنی را از قبل از انقلاب عنوان می کند و می گوید: آیت الله بهجت فومنی بخشی از کارهای خدماتی که مربوط به استان گیلان و شهر فومن بود را به من واگذار کرده بود و کمک های مالی در دیدارهایی که به صورت ماهانه با وی داشتم در اختیارم قرار می داد تا به افراد نیازمند برسانم.

وی ادامه می دهد: من نیز طبق لیستی که این عالم ربانی به من می داد ماهانه مقرری های تعیین شده را به اشخاص مربوط می رساندم.

وی با بیان اینکه آیت الله بهجت فومنی دارای ابعاد گوناگونی بود، می گوید: عبادت فردی و اجتماعی از مهم ترین ابعاد این عالم ربانی بود.

افتخاری در خصوی عبادت فردی این مرجع عالیقدر جهان تشیع می افزاید: خواندن نمازهای فردی از جمله نماز جعفر طیار، زیارت عاشورا و روزه های مستحبی حتی در آخرین روزهای زندگی شان ترک نشد.

وی به نوشته العبد بر روی سنگ قبر آیت الله بهجت اشاره می کند که این واژه الهام گرفته از قلم آیت الله بهجت است.

وی با بیان اینکه آیت الله بهجت به درجه ای از عرفان رسیده بود که از اسرار حق باخبر بود خاطرنشان می کند: آنهایی که اسرار حق را می دانند از ضمیر مردم باخبرند و آیت الله بهجت نمونه ای از این عالمان بود.

افتخاری ادامه می دهد: روزی خدمت آیت الله بهجت رسیدم و گفتم آقا دعایی برای ما کنید که مورد منفعت هم در دنیا و آخرت باشد که آقا در جواب فرمودند “هرچه می دانید عمل کنید”. آیت الله بهجت همواره بیان می داشتند زمانی که انسان می داند باید به والدین خود احسان و یا نام نیکو برای فرزندان خود انتخاب کند، باید به این آنها عمل کند.

وی خواندن نماز اول وقت و نیز نماز جماعت را یکی دیگر از سفارشات موکد این عالم فرزانه بیان می کند و می افزاید: آیت الله بهجت در خصوص ثواب نماز جماعت می فرمودند” کسی که نماز جماعت بخواند اگر تمام دریاها مرکب شوند و تمام درختان قلم کسی قادر نیست ثواب این نماز را بنویسد”.  یکی دیگر از سفارش های اکید این عالم ربانی ذکر ”یا الله، یا رحمان، یا رحیم، یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک” بود و آیت الله بهجت در پایان عمر همواره بر خواندن این دعا تاکید داشتند.

افتخاری در پایان با بیان اینکه جهان اسلام عالم ربانی را از دست داده است که هرگز در تاریخ نخواهد یافت به این جمله آیت الله بهجت اشاره می کند و می گوید: آیت الله بهجت می فرمودند” انسان چقدر به مرگ نزدیک است و در عین حال چقدر آن را دور می پندارد و از آن غافل است”.